Siyah Ay

Beklediğimiz Savaş

Volturiler beklemediği bir şeyle karşılaşmış gibiydi, Aro hem şaşırmış hemde sinirlenmiş bir ifadeyle bize bakıyordu, Marcus her zamanki "ne olacaksa olsun" ifadesindeydi ama en iğrenç bakış Caius'unkiydi
"Bu bizim için daha iyi oldu, hepinizi bir arada öldürebileceğiz" diyerek sırıttı Caius, bunun üzerine
Jacob'un ortamdaki gerilime rağmen ilginç bir şekilde sırıttığını gördüm, babamda ona bakarak aynı şekilde gülümsedi.
"Ne ?" diye sordum, babam omuz silkti anlaşılan bu ortamda söylenilmesi pek uygun bir şey değildi, fakat Jacob yanıtladı beni
"Bu tipsiz sülüğün bizden çok korktuğunu düşünüyordum Edward'ında onayını aldım." dedi sırıtarak, Caius bunu tabiki duymuştu ama Aro'nun emri olmadan bir şey yapamayacağı için sadece sırıtan yüz ifadesini değiştirebilmekle yetindi, doğrusu bu durum benide güldürmüştü.
Aro konuşmaya başladı "doğrusu seni patilerin üzerinde görmeyi hayal ediyordum sevimli köpekçik, bu şekilde bize nasıl karşı koyabilirsin ki ?" Jacob her zamanki umursamaz tavrıyla
"Kötü bi haberim var kan emici biz sizin yanınızdakiler gibi değiliz, dönüşmem için birkaç saniyeden daha az bi süre yeterli..." dedi ve Seth'le Leah'a döndü
"Nessie'yle gidin" diye talimat verdi
"Hey bi dakika ben hiçbi yere gitmiyorum." diyerek itiraz ettim ama Jacob umursamadı beni ve eliyle hafifçe ittirdi
"Sen şimdi Leah ve Seth'le gidiyosun, bizde burdaki işimizi bitirdikten sonra geliyoruz küçük vampir, itiraz yok..."
Babam da Jacob'a katıldı
"Evet Nessie, Jacob haklı..."
Mecburen onlara teslim oldum ve "sizi çok seviyorum" diye fısıldayarak Seth ve Leah'la koşmaya başladım.

BELLA CULLEN

Kızım Seth ve Leah'la birlikte uzaklaşmaya başlarken Volturi'den bir hareketlenme olduğunu gördük birileri onları takip etmeye gidecekti tam hareketlenmişlerdi ki kurtların vahşi kükremeleriyle karşılaştılar, Aro hiçbir kayıp vermek istemediğinden korumalarını durdurdu, şimdi daha rahattım çünkü kızıma bi şey olmayacaktı bunun için elimizden geleni yapacaktık, en azından şimdilik güvendeydi...
Keskin gözlerim etrafta olan her şeyden haberdar olmamı sağlıyordu bu yüzden Jacob yanımda duruyor olsa da bakışlarını kurt adamlara -ayın çocuklarına- diktiğinu farkettim sonra gülmeye başladı
"Sence de biz daha sevimli değil miyiz sarışın ?" diye takıldı Rosalie'ye, Rosalie sırıttı
"İlk defa katılıyorum sana kurt." diye yanıtladı
"Vaoovv demek 'kurt'luğa terfi edebildim ha ?"
Rose başını salladı
"Karşımızdakileri gördükten sonra..."
Kurtların kıs kıs güldüğünü duyabiliyordum ve ailemdeki herkeste dudaklarını birbirine bastırıyordu gülmemek için şu durumdayken gülebilmemiz oldukça ilginç diye düşündüğüm sırada
"Süper sakin vampir Jasper, bu sakinleştiricilerini bize değil karşı taraftaki tipsiz yaratıklara vermen gerekmiyor mu ?" diye sordu Jacob doğrusu bunu yapanın Jasper olduğu benim aklıma gelmemişti
"Onlar'ı Chelsea kendilerine bağladı bu yüzden onlar şu anda zaten sakin ama bizimde sakin olmamız lazım Jacob." dedi Jasper hafifçe gülerek bu diyalog bittikten sonra Jacob'a baktım
"Neden dönüşmeden geldin aptal ?" diye fısıldadım o ise sadece gülümsemekle yetindi, hemen ardından Aro yüzünü buruşturarak konuşmaya başladı
"Doğrusu olanları Renesmee'nin zihninden görmek isterdim fakat bu imkanım elimden alındığına göre geriye tek bir seçeneğim kaldı." dedi ve Jacob'a döndü, Jacob şimdi sırıtıyordu
"İşte bunun için dönüşmedim Bella bu parazitin avucuna patimi koymam sence de biraz gülünç olmaz mıydı ?"
Gülümsedim, hafifçe omzuna vurdum
"Biliyorum hiç sırası değil ama özlemişim seni Jake..." dedim
"Biliyorum bunu söylemek oldukça ilginç ama bende bu vampir aileyi çok özledim Bells ama şu an tanışmam gereken başka bi kan emici var maalesef..." dedi gülerek
"Dikkatli ol." diye uyardım onu
"Tabii tabii" dedi umursamaz tavrıyla ve yüzünü buruşturarak alanın ortasına gelen Aro ve iki korumasının yanına doğru ilerlemeye başlamıştı ki kurtlardan bir uğultu yükseldi ardından Quil ve Embry'ninde onun yanında ilerlemeye başladığını gördüm ve şimdi tüm o devasa kurtlar saldırıya hazır bir pozisyona geçerek Volturi'lere göz dağı veriyorlardı, bu güzeldi, en yakın arkadaşımı ve kızımın sevdiği adamı orada savunmasız bir şekilde bırakmak hiç hoşuma gitmiyordu zaten...
Jacob ve hemen peşinden de Quil ve Embry Aro ve ismini bilmediğim iki korumasının yanına ulaştıktan sonra Aro konuşmaya başladı
"Doğrusu yıllardır Renesmee gibi değişik, olağanüstü bir varlığın neden bir kurda aşık olduğunu merak ederek yaşadım, şimdi bunun sebebini göreceğim için çok heyecanlıyım, sakıncası yoksa patini uzatabilir misin Jacob ?"
"Biraz uzakta durursan neden olmasın kan emici ? Kokun burnumun direğini sızlatıyor ve seni parçalamak istemiyorum, en azından şimdilik..." diye kendini beğenmş bir tavırla cevap verdi Jacob, Aro oldukça şaşırmış görünüyordu büyük ihtimalle bugüne kadar kimse ona böyle bi cevap verme cesaretinde bulunamadığındandır bu durum hoşuma gitti aslında çünkü Jake her zamanki Jake'di yıllar önce tanıdığım o çocukla bugünkü adam arasında hiçbir fark yoktu ve karşısında kim olursa olsun sözlerini değiştirme gereği duymuyordu.
Aro oldukça sinirlenmişe benziyordu
"Hayatının tehlikede olduğunu bilmene rağmen bu şekilde konuşman beni çok etkiledi doğrusu..." dedi Aro her bir kelimenin üstüne basa basa
"Evet tabii, fakat tehlikede olan hayat sadece benimki değil umarım bunun farkındasındır kan emici fosil..." diye yanıtladı Jacob, doğrusu Jacob'ın yanıtlarına ve Aro'nun yüz ifadesine gülmek geliyordu içimden ama bir yandan da Jacob'ın bu yanıtlarının onun aleyhine olmasından bir şekilde bi şeylerin daha da ters gitmesinden korkuyordum ki tam o sırada Edward'ında sessizce kıkırdadığını duydum, yavaşça elini belime doladı ve kulağıma doğru sessizce fısıldadı
"Aro kurtların sadık köpekler gibi hareket ettiklerini zannediyordu, Jacob onu oldukça şaşırttı." Huzursuzca gülümseyip konuştum
"Farkındayım ama bu durumun kötüye gitmesinden korkuyorum."
"Jacob için endişelenme, Aro onun ve sürünun sadece bi kurt olmadığının ve diğer kurtadamlardan yani şu karşımızdaki sevimsiz yaratıklardan çok daha farklı olduğunun farkında o yüzden şimdi ona zarar verme niyetinde değil." diye Edward yanıtladı beni, derin bi nefes aldım, bu karşılaşmanında geçen seferki gibi savaşsız sonuçlanmasını diliyordum fakat bu sefer böyle bir seçeneğimiz olmadığının da bilincindeydim. Dikkatimi tekrar Aro ve Jacob'ın birbirine meydan okurcasına yaptıkları konuşmaya verdim
"Siz kurtlar ilginçsiniz, neden sen buraya gelirken tüm kurtlar bize hırlama gereği duydu, bak benim korumalarım ne kadar da sakin oysa..." diye alay etti Aro
"Çünkü siz sülüksünüz, biz normal şartlardayken insanız, ayrıca arkanda olanlar senin korumaların ama benim arkamda olanlar benim kardeşlerim."
"Ne kadar da duygusal bir açıklama, eğer ağlayabilseydim şu an ağlardım." dedi Aro ve devam etti sözlerine
"Doğrusu ben seni onların başında zannetmiştim bütün bunlar sadece aptal bi kardeşlik bağından mı geliyor yani ? Ayrıca unutma ki Cullen'larda senin deyiminle bizim gibi birer sülükler."
"Evet kan emici ben belli bi grubun alfasıyım fakat şu arkamda gördüğün kalabalığın tamamı benim sürümde değil yalnız farkındaysan hepsi hareketlendiler ve sizin kafanızı koparmaya hazırlar işte bunun bu yüzden alfalıkla değil kardeşlikle alakası var. Cullen'larla olan dostluğumuza gelince, sende farkında değil misin onların sizinle aynı olmadığının ? Mesela Carlisle hergün insan kanıyla karşılaşıyor ve buna hiç tepki vermediği gibi birde insanları tedavi ediyor, ben senin insan kanıyla karşılaşınca ne yaptığını çok iyi biliyorum, onlarla sizin aranızdaki fark bu işte, onlar yaşamak için mecbur kaldıkları için yapabilecekleri en iyi şeyi yapıyorlar ama siz yaşamınızı insanlara sülük gibi yapışmaya borçlusunuz." diye Aro'yu yanıtladığında Jacob, bizim taraftan bir uğultu yükseldi ve Emmet'ın bir kahkaha patlattığını duydum, ardından
"Bu kurt çocuğu seviyorum, ne kadar da benziyor bana..." diye yorum yaptı, tüm ailem gülümsekle yetindik...
Aro olanların üstüne oldukça bozulmuşa benziyordu
"Her neyse şu an konumuz bu değil, patini alabilir miyim dostum ?"
Jacob daha fazla cevap verme gereğinde bulunmadan elini Aro'nun avucuna koydu yüzünde tiksindiğini belli eden bi ifade vardı, Aro tam yoğunlaşmıştı ki birkaç saniye sonra Jacob'ın elini bıraktı ve
"Bu da ne, neden hiçbir şey göremiyorum ?" diye oldukça sinirli bi tavırda sorduğunda Aro dahil tüm Volturi'lerin gözleri bana odaklandı ama ben hiçbir şey yapmıyordum çünkü bunun daha kötü olabileceğinin bilincindeydim, tam o sırada Jane'in test etmek için gözlerini Jacob'a odakladığını gördüm ve Edward'a sordum
"Az önce bir şey yapmıyor olmam şimdi bie şey yapamayacağım anlamına gelmiyor değil mi ?"
Edward omuz silkti
"Tabii ki hayır." dedi gülümseyerek, bende onayımı aldıktan sonra kalkanımı Jacob'a kadar uzattım, Jane'in acımasız gücü işe yaramadığında gözler tekrar bendeydi, Aro sordu
"Bella tatlım, neden arkadaşının düşüncelerini görmeme izin vermiyorsun, sence de bunu yapman daha kötü değil mi ?"
"Bunu ben yapmıyorum Aro, Jane'i ben engelledim ama ondan önce kalkanımı oraya uzatmamıştım." dedim
"Peki ben neden bu sevimli köpekçiğin düşüncelerini duyamıyorum sevgili dostlarım ?"
Jacob gözlerini devirdi
"Çünkü ben kurdum, sen kan emicisin."
"Ah, evet." diye atıldı Alice "kurtları bende göremiyorum sadece Jacob'ı görebiliyorum ama onu görebilmek için de yıllarca uğraşmıştım."
"Hmm süper bi haber sevgili Alice'im, o zaman sen gösterir misin bana neler olup bittiğini ?"
"Ben sadece takip ettiğim şeyleri görüyorum Aro, her şeyden haberim yok..."
"Ne yani Renesmee'yi takip etmediğini mi söylüyorsun sen bana ?"
"Ah, elbette hayır. Sadece Renesmee ve Jacob farklı türler oldukları için onları çok bulanık görüyorum." diye yanıtladı Alice
"Olsun yinede her şeyi görmek istiyorum."
Alice yavaşça kafasını salladı ve zarif adımlarını atmaya başladı hemen arkasından da Jasper gidiyordu ve Jacob'da arkadaşlarına "burda duracağız..." talimatını vermişti bu yüzden Edward bizim gitmemizin tehdit olarak anlaşılacağını belirtmişti.