The lonely White Lion

○2○

Ik kijk naar de wolven, ze kijken me bang aan. Ik zie de verwarring in hun ogen.
Ik kijk verwart naar mijn poten.
Ze zijn anders!

POV Layenna

Bang en verwart doe ik een paar stappen naat achter.
"Wat gebeurt hier!?" Denk ik bang bij mijzelf.
De wolven zien hun kans en bespringen me. Ik laat een geschrokken brul horen.
Opeens hoor ik een bezorgde en kwade grom achter me. Mex.
Ik zie hoe de wolven 1 voor 1 van me af gegooit worden. Het is een vrezelijk beeld. Soortgenoten die elkaar vermoorden.
Na een lang gevecht gezien te hebben. Klim in bang in een boom. Ik weet niet waarvoor ik bang ben. Voor mezelf?
Ik hoor Mex terug veranderen en kleding aantrekken.
Ik verstop me zo ver morgelijk in de boom tussen de bladeren.
'Layenna! Layenna! Ik weet dat je in de boom zit!' Hoor ik Mex roepen.
Ik laat een bange piep horen. Blijkbaar kon Mex het horen, omdat hij onder de boom gaat staan en naar boven kijkt.
'Ik zie je echt wel zitten hoor. Kom nu maar uit de boom. De wolven zijn weg, en je hoeft echt niet bang te zijn voor mij. Kom nu maar kitten.'
Ik zucht, Mex stapt naar achter en ik klim uit de boom. Als ik stap uit de schaduw en Mex kijkt me verwart aan. 'Waarom verstopte je je? Je bent gewoon je witte leeuw. Heb je je 1e verandering gehad zonder mij?' Vraagt Mex zogenaamt beledigt. Ik kijk hem verward aan en kijk naar mijn poten. "Ze... Ze zijn w-wit? Waar zijn de strepen?!" Denk ik bij mijzelf.
'Welke strepen?' Vraagt Mex.
"Blij dat je mijn gedachten leest nu, wacht hier. Ik ga me even snel terug veranderen een aankleden. Net is iets heel raars gebeurd." Zeg ik in mijn gedachten tegen hem en ren naar het huisje.

*2 minuten later*

Ik ren het huisje uit naar Mex. Als mens.
'Oke, wat is er nu allemaal gebeurd?' Vraagt Mex als hij me ziet.
Ik zucht. 'Ik was klaar met spullen en ging opzoek naar jou, alleen zag ik je nergens... Ik ging vast naar de veranda met een appel.' 'Hoezo een appel?' Vraagt Mex ineens. 'Ik had gewoon trek, leeuwen mogen ook wel eens gezond eten. Of niet.' Mex haald beschuldigt zijn handen omhoog.
'Waar was ik.. Oja. Toen ik mijn koffer naast de deur zette en rondkeek om te kijken of ik jou zag, zag ik een vogel. Ik rende erop af zoals gewoonlijk. Toen hoorde ik geritsel in de bosjes en ik had er geen goed gevoel bij. Toen kwamen die 2 wolven. Ik voelde zo een woede dat ik blijkbaar veranderde in mijn leeuw, voor de 1e keer. Alleen niet veel later kwam er een paarsachtige waas voor mijn ogen. Toen de waas weg was, keken de wolven me erg verward aan. Ik keek naar mijn poten en zag strepen. Ik was gewoon een tijger! En toen vielen ze me aan en kwam jij. Maar daarom verstopte ik me in de boom. Ik was ergens bang voor. Iets zei me voor mezelf. Maar toen ik de boom weer uitkwam was ik weer een leeuwin.'
Zegt ik verward. Mex kijkt me niet begrijpend aan. 'Je gelooft me niet! Ik zie het wel!' Zeg ik. Ik verander in mijn leeuw en ren richting mijn eigen huis. Ik hoor Mex nog roepen maar ik negeer het. Niet veel later hoor ik kleding scheuren. Mex komt achter me aan. Ik ren nog net een stukje harder gelukkig.

Als ik thuis aan kom, spring ik de tuin in en zie mijn moeder met mijn zusje zitten. Maar er is ook een andere gast. Ik gok rond een jaar of 18. Maar dat boeit me nu niet. Als mijn moeder me ziet lichten haar ogen op.
'Je bent voor het eerst verandert! Wat leuk voor je!' Ik kijk haar recht in haar ogen aan. Ze knikt begrijpent en zegt nog even snel tegen die gast dat we zo terug zijn, en doet de deur voor me open. Ik ren gelijk door naar mijn kamer en verander terug ik pak kleding en trek het snel aan. Het is gewoon een simpel wit rokje met een geel T-shirtje. Mijn moeder gaat op bed zitten en ik ga naast haat zitten.
'Wat is er lieverd?' Zegt mijn moeder.
'Ik kan in een tijger veranderen.' Zeg ik snel. Mijn moeder kijkt bedenkelijk voor zich uit. 'Vertel.' Zegt ze.

*na het hele verhaal*

'Maar Mex gelooft me niet.' Eindig ik bedroeft mijn verhaal.
'Als hij je niet gelooft is dat zijn eigen schuld. Het is niet erg dat je 2 dieren heb. Ik heb er ook 2. Het betekent gewoon dat je speciaal bent.' Ik kijk mijn moeder verward aan.
'2 dieren? Jij?' Vraag ik. Ze knikt.
'Ik laat het je later nog wel zien. Maar mijn dieren zijn een leeuw en een panter. Maar nog even over jou.
Vanaf je geboorte wisten we al dat je speciaal zou zijn, je had zo een wit vachtje. Jij bent later de leidster van de leeuwen. En dat je ook nog een tijger bent, maakt je alleen maar sterker. Maar maak je geen zorgen, ik ben bij je. Kom je? We moeten zo naar het vliegveld.' Zegt ze en staat op. Ik knik en loop haar achterna naar de tuin.
Als ik de tuin instap zie ik Mex zitten met zijn jogging broek. Ik zie naast hem onze koffers staan. Als hij me ziet stopt hij met praten tegen die gast en komt snel op me af. Hij slaat zijn armen om me heen.
'Het spijt me dat ik je niet geloofde. Het was de domste actie ooit van me.'
Zegt hij en geeft me een kus.
Voorzichtig maakt hij zich los uit de kus. Ik kijk recht in zijn goude ogen van lust. 'Dacht het nog niet puppy.' Zeg ik en geef hem nog een snelle kus.
Ik loop naar mijn moeder.
'Mam wie is dat?' En ik kijk naar die gast die hier nu al de heletijd is.
'Dat Sandro, hij is helemaal vanuit Afrika te komen om ons te ontmoeten. Hij is de hulp van je vader.' Zegt ze blij.
Sandro staat op en loopt naar me toe.
'Ik ben Sandro, leuk je eindelijk te ontmoeten. Ik heb al veel over je gehoord. En je bent mooier dan ze zeggen.' Van die laatste zin moet ik erg blozen, wat een jaloerse grom van Mex opwekt. Sandro geeft me een hand.
We kletsen nog een beetje als de deurbel gaat. Ik loop erheen en open hem.
'Jongens! Jullie zijn er!' Roep ik blij als ik: Evlangine, Irena, Azazel en Alexander zie.

Na nog even gekletst te hebben over school, hebben we de spullen in de auto gepropt, het paste amper.
Nu zitten we in de auto. Of beter gezegt bus. Ik zit naast Mex. Ik leun met mijn hoofd tegen zijn schouder terwijl ik naar buiten kijk. Over ongeveer 2 uur zijn we op het vliegveld en dan een kleine 6 tot 9 uur vliegen, en dan zie ik mijn vader!

Like? Commend? Follow?
Bye people ♡☆♡☆♡
_XRobijntjeX_