The lonely White Lion

○4○

Nog 1 like op dit hoofdstuk en er komt een nieuwe!♡☆♡

'Tuurlijk kennen we haar. Ze rent elke dag mee met de groep.' Zegt Sandro.
'Gaaf!' Roep ik enthousiast.
'Zullen we dan maar gaan?' Vraagt Mex. Ik knik. 'Kom op!'

POV Layenna

We lopen nu over een savanne. Een grote open weide met niet zo veel groen gras. Het is meer hoog geel gras. 'We zijn er bijna.' Zegt Sandro. Faya huppelt vrolijk naast hem.
'Dit is zo spannend! Dit is de 1e keer dat je je vader gaat zien!' Zegt Mex blij. 'JAAAA!' Roep ik blij.
Opeens wordt ik aangevallen door een leeuw. Ik schrik en verander. Ik ben ineens omsingelt door leeuwen!
Ze willen me aanvallen.
Dan krijg ik een paarse waas voor mijn ogen. Als die weg ik voel ik me sterker... Ik kijk naar mijn poten en ik ben weer een witte tijger! De leeuwen kijken me verward aan. Ik kijk kwaad terug en ga grommend in de aanvals houding staan. Ik spring naar 1 van de leeuwen. Maar nog voordat ik er ben word ik besprongen door een andere leeuw, Sandro. Ik grom kwaad naar hem. Maar dan hoor ik een machtige grom. Ik krimp gelijk ineen en ben stil. Sandro gaat rustig van mij af. Ik kan hem nu pas goed belijken. Hij is donkerder dan een gewone leeuw!
Er komt een grote leeuw aanlopen. Hij heeft al vele lit-tekens. "Sta op." Hoor ik een dominante maar toch zorgzame stem in mijn hoofd zeggen. Ik sta langzaam op. Ik kan hem alleen niet in zijn ogen aankijken. Er komt een blauwe waas voor mijn ogen. Ik kijk weer naar mijn poten en ik zie dat ik weer een leeuw ben. "Verander." Ik kijk hem waarschuwent aan en schud mijn kop van nee. Hij gromt, maar ik doe mijn best om me niet over te geven. Ik ga rechtop staan. In een zelfverzekerde houding. De andere leeuwen willen dichterbij komen, maar ik grom kwaad naar ze en ze stoppen. De leeuw voor me voor me gromt naar me. Ik stop gelijk en kijk hem doordringent aan. Hij doet een stap naar voren, maar ik blijf staan. Hij staat nu bijna met zijn neus tegen de mijne. Maar toch blijf ik hem recht in zijn ogen aankijken. Maar dan zie ik iets wat ik nooit gedacht had om te zijn in zijn ogen. Ik zag zorgzaamheid, een zachte blik. En dan krijg ik een flashback.

<><><><><><><><><><><><><>

'Layenna! Kom is.' Roept mijn vader. Ik kom aanrennen. 'Papa? Mag ik met Sandro achter de gazelles aan?' Vraag ik. En ik ren weg. 'Even wachten welpje.' Zegt mijn vader. 'Wat is er papa?' Vraag ik, en kijk hem aan.
Zijn gezicht wordt gelijk serieus.
'Layenna, jij bent speciaal. Alleen ben je in groot gevaar. Onze groep is in groot gevaar. Ik wil niet dat je iets overkomt. Daarom ga jij samen met je moeder naar Nederland. Daar gaan jullie wonen in een huisje in het bos. Ga elke dag rennen, maak vrienden. Maar vergeet 1 heel belangrijk ding niet. Hecht je niet aan een jongen. Jij en Sandro moeten ons ras redden. Maar dat is later pas. Ga nu nog maar even spelen. Jullie vertrekken morgen.' Zegt mijn vader. Mijn wereld stort ineen. Waarom moet een meisje van 7 dit meemaken?

><><><><><><><><><><><><><

Dan word alles duidelijk.
Ik kijk de leeuw met grote ogen aan.
Hij is mijn vader!
Ik geef hem een kopje. "Papa!" Zeg ik tegen hem. De tranen van vreugde rollen over mijn wangen. Hij knuffelt me. "Layenna, na al die jaren gewacht te hebben. Zie ik je eindelijk weer mijn dochter." Zegt hij. Ik doe een stapje achteruit en bekijk hem goed. Hij is echt groot. Ik ga zitten en kijk hem vrolijk aan. "Je bent al groot geworden. En blijkbaar is jou 2e kant een tijger. Indrukwekkend. Vooral omdat tijgers in het algemeen sterker zijn dan leeuwen." Zegt mijn vader. "Wacht heel even." Zeg ik en loop naar mijn moeder. "Mag ik de tas met kleding?" Vraag ik. Ze knikt met een glimlach en geeft me de tas. Ik pak hem aan met mijn mond en loop naar een dikke boom omringt door bosjes. Ik ga in de bosjes staan en verander terug. Ik trek snel kleding aan en loop weer terug. Mijn vader is ook al verandert. Hij heeft en een beetje grijzig haar dat warrig zit. Geen baard of snor of bril. Zijn gezicht staat vriendelijk. En ik denk dat hij rond 1,80 groot is. En dat is nog aardig groot aangezien ik net aan rond de 1,69 ben. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. 'Zal ik je voorstellen aan de groep?' Vraagt hij. Ik knik.

Na de rondleiding gaan we naar het kamp. Als ik eerlijk ben, ben ik de meeste namen al weer vergeten...
'Oke, pap. Nu is het mijn beurt om je aan iemand voor te stellen.' Zeg ik tegen mijn vader. Hij knikt.
'Papa, dit is mijn vriend Mex. Hij is een weerwolf, en. Tja... Ik ben zijn Mate.' Zeg ik voorzichtig tegen mijn vader. 'Sorry, wil je het laatste herhalen? Ik verstond het verkeerd. Ik dacht dat je zei dat je zijn Mate ben.' Zegt mijn vader met een neutraal gezicht. Ik kijk hem zenuwachtig aan. 'Sorry papa, maar je verstond het niet verkeerd. Ik ben echt zijn Mate.' Zeg ik nog voorzichtiger. 'Het spijt me welpje, maar dat is onmogelijk. Een leeuwmeisje moet samen zijn met een jongen uit haar of een andere groep. Maar met een ander wezen zoals een weerwolf is echt niet mogelijk. Het spijt me echt heel erg welpje. Maar al vanaf je nog een welp was had ik al besloten dat jij en Sandro samen zullen zijn om jullie ras te beschermen. Jij als White Lion en Sandro als Dark Lion.' Zegt mijn vader zonder emotie. 'Maar pap!' Roep ik kwaad. 'Nee Layenna. Het is altijd al zo geweest. Jij trouwt later met Sandro. Einde discussie.' Zegt mijn vader nu nors. De tranen staan in mijn ogen. Ik draai me om en ren richting de uitgang van het kamp. Aangezien het is omringt door muren. Sandro en Mex willen me tegen houden, maar ik grom kwaad naar ze en ze staan stil. Ik ren op mijn leeuwen snelheid het kamp uit.
Het is al donker.
Ik ren over de vlakte. Ik hoor muziek. (Media). De muziek zit in mijn hoofd. Ik hoor Mex huilen op de achtergrond. (Als je goed luistert hoor je in het begin van het lied Mex huilen als wolf)
Het is muziek die ik vroeger altijd luisterde in het kamp. Ik speelde panfluit. Vandaar denk ik dat ik van Sandro een panfluit kreeg. Ik klim in een boom en pak de fluit erbij. Ik bekijk hem goed in het maanlicht dat door de bladeren schijnt. Er staan 2 leeuwen op. Een witte leeuwin en een zwarte leeuw. Op de achterkant staat ook iets op een briefje, iets wat me nog niet eerder opgevallen was:
Liefste Layenna

Ik weet dat we elkaar lang niet gezien hebben. Al bijna 8 jaar. Ik weet dat je vader ons gekoppeld heb, maar dat is het niet.
Al sinds ik je ken ben ik verlieft op je.
Vanaf we elkaar ontmoet hebben, vecht ik al om je hand. Ik ben al vaker uit de groep gegooit. Maar elke keer kwam ik terug om te vechten om je hand. Eigenlijk was ik ook aan een vrouwelijke Dark Lion gekoppeld. Maar ik gaf je niet op. Ik heb zelfs met je vader moeten strijden om met jou gekoppeld te worden. Alsjeblieft Layenna. Geef me een kans.

Veel liefs, Sandro

Ik lees het nog 3x. Ik kan het nog niet geloven. Hij vocht zelfs met mijn vader om mij. Dat is... is eigenlijk best wel lief.
Ik haal het briefje eraf en stop hem in mijn broekzak. Achter het briefje. Op de fluit staat in sierlijke letters gegrafeert:

Layenna
I ♡ You
Sandro

Ik weet niet wat ik moet denken...
Ik zet de fluit aan mijn lippen en begint te fluiten op de muziek die zich nog af speelt in mijn hoofd.

En zo zit ik een tijdje. En val ik inslaap...

Like? Commend? Follow?
Bye people ♡☆♡ ps. Media foto is een Panfluit☆
_XRobijntjeX_