The lonely White Lion

○22○

Omdat ik zo lief ben en het toch vakantie is dus tijd zat om te schrijven♡

Dat worden 2 dagen pure verveling...

POV Layenna

Ik open mijn ogen. Blijkbaar ben ik inslaap gevallen. Ik ga recht zitten en kijk naar mijn mitella bij mijn linker arm. Ik zucht. Ik sta op en pak snel wat geld. Ik loop mijn hut uit richting de bakker.

Ik loop de bakker binnen en kijk rond. Er zitten al een aantal mensen aan de tafeltjes. Ik gok dat het een uur of 12 is. Ik loop naar de balie. 'Kan ik je helpen?' Vraagt de jongen achter de balie. Ik knik. 'Een halve stokbrood met ei, sla en ham alsjeblieft.' Zeg ik en leg het geld op de balie. Hij knikt en glimlacht naar me voordat hij weg loopt om mijn broodje klaar te maken. Ik kijk een beetje rond. Mijn ogen blijven hangen bij een tafeltje in de hoek. Nog geen 6 meter bij mij vandaan. Daar zitten ze. Mex en Jazlin. Ze lachen. "Hoe kunnen ze zo vrolijk zijn als ze weten dat ze me verraden hebben?" Vraag ik mezelf af. 'Hier is je broodje.' Zegt de jongen waardoor ik mijn blik afwend van de tafel. Ik knik en kijk hem dankbaar aan. 'Ik ben Tim trouwens.' Zegt hij en lacht naar me. 'Layenna.' Zeg ik en steek mijn hand uit. Hij pakt hem en schud hem. Ik laat zijn hand los en pak mijn broodje. 'Ik zie je later.' Zegt hij als ik wegloop. Ik zwaai nog een keer. Vanuit mijn ooghoek zie ik Mex en Jazlin verbaast naar me kijken. Ik grom een keer en zie ze schuldig weg kijken. Ik hoor Tim grinniken. Uiteindelijk loop ik met opgeheven hoofd de bakker uit.
Ik loop naar een bankje in het park en ga erop zitten. Ik pak mijn broodje en begin te eten. Als ik halverwege mijn broodje ben, proef ik iets aparts. Ik kijk en het is een briefje.

Hey Layenna

Zou je mischien een keer willen afspreken? Als je wilt, kom je vanavond naar de bakkerij?
Hopelijk tot dan.

Groetjes Tim

Ik vouw het briefje op. Ik sluit mijn ogen en draai mijn hoofd naar de zon.
"Zal ik gaan?" Vraag ik in mijn gedachten aan mezelf. "Hij was wel erg aardig." "Ik vertrouw die gast niet." Hoor ik opeens een mannelijke stem in mijn hoofd. "Wie ben jij?" Vraag ik. "Sandro's leeuw." Zegt de stem. "Rot. Op." Grom ik terug. "Ik ga niet weg. Wij zijn een koppel, weet je nog?" Gromt hij terug. "Achja, koppel mijn kont. Ga maar naar die Savanna van je." Zeg ik verveeld. Ookal kan je toch een beetje verdriet horen. "Maar ik wil niet naar haar. Ze zeikt ze hele tijd aan mn kop. Jij bent veel leuker." Zegt hij droevig. Oke. Nu word ik kwaad. "Dus het zit zo?! Omdat zij zeikt ben ik je 2e keus! Rot gauw een eind op!" Grom ik kwaad. "Je begrijpt me niet! Luister alsjeblieft." Smeekt hij. "*zucht* nee. Ga weg. Alsjeblieft. Ik heb een afspraak. Hoe weet je trouwens over die gast?" Vraag ik.
"Ik kan alles zien wat jij ziet via jouw leeuw." "Alles?" Ik hoor hem knikken. "Vuile stalker! De mazzel!" "Layenna! Pls! Luister....!" Nog voor hij zijn zin af gepraat heb, sluit ik hem af. Ik zucht en loop naar mijn hut. Het word al donker. "Was ik zo lang in gesprek?" Ik zucht. "Laat maar..."
Als ik mijn hut binnen loop, ga ik gelijk naar de kast. Ik pak een leuk zwart/rood jurkje. (Media)
Ik doe mijn haar in een vlecht. Wat erg lastig gaat met een gewonde schouder in een mitella.
Het is rond 7 uur s'avonds als ik klaar ben. Het duurde toch eff wat langer dan ik dacht. Ik ren, voor zo ver dat likt op deze sleehakken, naar de bakkerij. Als ik naar binnen loop zie ik Tim al zitten wachten. 'Hey, sorry dat ik zo laat ben.' Zeg ik snel. Hij lacht. 'Hey. Het geeft niet hoor. Ik vind het eigenlijk al wat dat je gekomen bent.' Zegt hij. Ik kijk het vragent aan. 'Nou, je bent gekoppeld aan Sandro. Als hij dit wist was ik al lang uit het dorp gegooid.' Zegt hij en lacht beschaamt. Bij het horen van Zijn naam voel ik me gelijk droevig.
'Maak je om hem geen zorgen. Hij is met andere 'dingen' bezig.' Zeg ik en lach zwakjes. Tim is gelijk bezorgt. 'Wat is er dan? Ik zie dat het je niet lekker ligt. Wil je erover praten?' Ratelt hij. 'Later mischien. Niet nu. Ik wil nu liever een beetje vrolijk zijn.' Zucht ik en lach naar hem. Hij lacht ook gelijk en knikt. Hij schuift mijn stoel naar achter en ik ga zitten.
'Wat gaan we eigenlijk doen?' Vraag ik. 'Eten.' 'Eten?' Vraag ik. Hij knikt twijfelend. 'Omg! Je bent mijn held!' Roep ik blij. Hij kijkt me verbaast aan.
'Dat broodje was mijn enige eten vandaag.' Lach ik. Hij lacht ook. 'Dan pak ik maar snel het eten.' Zegt hij en ik klap blij in mijn handen.
Niet lang erna komt hij terug met 2 borden met eten. Ik krijg een heerlijke salade met biefstuk. Hij heeft hetzelfde. Als drinken heb ik sinas en hij cola. Het is erg gezellig.
'Zullen we vragen stellen om elkaar beter te leren kennen?' Vraagt hij. Ik knik en neem nog een hap.
'Oke. Vraag 1. Wat is je volledige naam?' Vraagt hij.
'Ehmm. Layenna Elisa Sophia Denisa
Lionheart.' Zeg ik en zijn mond valt open. 'Wat? Jij vroeg naar mijn volledige naam.' Grinnik ik. 'Ja, maar ik dacht niet dat hij zo lang was.' Zegt hij nog verbaast. 'En de jouwe dan?'
'Gewoon simpel Tim Peters.' Zegt hij een beetje beschaamt. Ik moet lachen om zijn verlegenheid.
(Is dat een woord?)
'Je bent schattig als je lacht.' Zegt hij zacht. Ik bloos en kijk weg. 'Hoezo?' Vraag ik zacht. 'Nou, toen je wachter was, vond iedereen je een beetje eng. Maar je bent helemaal niet zo. De andere geloofden me niet toen ik zei dat je vast niet zo erg bent. En ik had gelijk.' Zegt hij uiteindelijk blij. Ik lach een beetje terwijl mijn wangen weer rood worden. 'Zie je? Schattig.' Zegt hij. 'Ik weet niet waarom maar het voelt alsof we al jaren vrienden zijn.' Zeg ik en sluit mijn ogen kort. Ik hoor hem grinniken. 'Dat kan best kloppen.' Zegt hij. Ik open mijn ogen en kijk hem verbaast aan. 'Je weet het niet meer?' Vraagt hij droevig. Ik kijk hem nog vragent aan. 'Toen we klein waren, waren we beste vrienden. Net als met Bella. Alleen toen vertrok ze omdat ze niet gekoppeld wilde worden aan een leeuw in dit dorp.' Het laatste zegt hij somber.

',',',',',',',',',',',

'Hier! Gooi de bal Layenna!' Roept Bella. 'Nee! Naar mij!' Roept de kleine Tim van 8. Ik van 7 jaar ren weg met de bal. Tot ik tegen mijn vader aanbots. 'Sorry papa.' Zeg ik en sta op. Hij knikt. 'Bella? Kan ik je even spreken?' Ze knikt. Samen met mijn vader loopt ze een stukje verder. Toch kan ik alles verstaan. 'Bella, jou ouders en ik hebben besloten dat je later gaat trouwen met Tim.' Zegt mijn vader. Bella kijkt hem met grote ogen aan. 'Wat?! Ik ga niet met mijn beste vriend trouwens?!' Roept ze verontwaardigt. Ze was als 9 jarige al pittig. 'Bella! Sla niet zo een toon tegen me aan. Je trouwt met hem of je zoekt maar een ander dorp!' Roept mijn vader kwaad. Ik zie tranen in haar ogen verschijnen. Maar ze blijft hem kwaad aan kijken. 'Best.' Grauwt ze. 'Over een paar dagen ben ik weg.' Grauwt ze weer en loopt op ons af. Als ze bijna bij mij is ren ik op haar af en knuffel haar. 'Je mag niet weg gaan. Je bent mijn enige vriendin.' Snik ik. 'Rustig maar. Ik kom terug. Dat beloof ik. Maar ik ga niet met onze bste vriend trouwen. Layenna? We blijven beste vriendinnen voor altijd en eeuwing. Dat staart zweer ik.' Zegt ze en draait haar staart in de mijne. Ik knik en knuffel haar weer.

',',',',',',',',',',',

'De volgende dag was ze weg. En ik heb haar nooit meer gezien.' Zeg ik zacht. Tim knikt. De tranen beginnen zich achter mijn ogen te vormen. Tim ziet het en staat op. Hij opent zijn armen. Ik sta ook op en werp me in zijn armen. Hij knuffelt me troostend. 'Ik mis haar ook.' Zegt hij zacht. 'Zullen we anders buiten even wandelen?' Vraagt hij. Ik knik en droog mijn tranen. Hij slaat zijn arm om mijn schouder en we draaien ons naar de uitgang. Alleen dan zwaait de deur open.
'Shit.'

Wie/wat zal het zijn?! Volgende keer zullen we het weten😏.
Love you all♡☆♡
Like? Commend? Follow?
Bye people♡☆♡☆♡
_XRobijntjeX_