The lonely White Lion

○20○ (1)

Op naar Sandro!

POV Layenna

We rennen zo snel als we kunnen door de gangen. Ik volg Sandro's geur. Want toen de Serval en ik met Dr Frrib in gevecht waren, was Sandro bij gekomen en weggerend.
Ik weet nu dat de Serval, Savannah heet. Maar terug naar het rennen.
We beuken de zoveelste deur in. En weer geen Sandro. Toch lopen we naar binnen. Het is er een beetje donker. Er staan overal gekke apparaten en er liggen een heleboel spuitjes. Het lijkt wel op zo een kamer van een horror ziekenhuis. Bah.
Ik draai me om en wil weer naar buiten lopen. Maar dan sluit de deur. En daar zit hij. De zwarte leeuw met rode ogen. Hij gromt maar ik kijk hem stil aan. Savannah komt naast me zitten. Ze grauwt zacht naar Sandro. Hij is gelijk stil. Ik loop langzaam naar hem toe. Hij begint gelijk weer te grommen. Als ik niet stop met lopen, haalt hij naar me uit. Hij raakt me net achter mijn oor. Ik kijk hem geschrokken aan. Hij deed me pijn. Hij heeft me echt opzettelijk pijn gedaan. Ik loop ongelovig achteruit. Savannah begint nu op hem af te lopen. Hij doet niks. Hij staart haar stil aan. Ze gaat tegenover hem zitten. Hij gromt hebberig en rent op haar af. Van schrik valt ze oo haar rug. Hij gaat boven haar staan. "Van Mij." Gromt hij duidelijk verstaanbaar. Ik hoor haar slikken. Dit had ze ook niet verwacht. Van buiten lijk ik emotieloos. Maar van binnen barst ik in huilen uit. Hij claimt een ander meisje. Voor mijn ogen! Savannah ziet duidelijk mijn verdriet. "Layenna! Dit is niet wat er echt gebeurt! Hij is verward! Hij heeft gewoon nog nooit eerder een vrowelijke Serval gezien. Dit is ook niet wat ik wil! Ik wil iemand vsn mijn eigen soort!'" Roept ze geschrokken uit. Ik kijk haar emotieloos aan. "Hij deed me pijn. Veel plezier met hem." Zeg ik en ren weg.
Als ik buiten het gebouw ben, laat ik mijn tranen los. Ik verander in mijn Cheeta en ren zo snel als ik kan. Helaas hou ik dat al te lang vol. Dus verander ik in mijn Tijger. Uit woede sloop ik alles op mijn pad. Behalve de dieren of hun huizen. Ik ben boos, maar geen monster. Ik kom aan bij een rivier. Ik ga wat drinken. Altans, dat was mijn plan. Maar natuurlijk moet een krokodil weer is zo lief zijn om te proberen me op te eten. Ik grom kwaad naar het beest en haal uit. De krokodil schrikt en zwemt weg. Dan begin ik toch te drinken.

Ik loop nu al bijna 3 uur over de vlakte. Ik ben een half uur geleden al terug verandert naar mijn eigen vorm. Mijn leeuwin. Ik loop richting het dorp. Ik voel me nog gebroken, maar mijn tranen zijn op. Als ik het dorp binnen stap zie ik gelijk iets wat ik liever niet had willen zien.

MOEHAHAHAH! IM ZO MEAN!!!!!!
Cliffhanger😎😎😎😎
Love you people♡☆♡☆♡
Like? Commend? Follow?
Bye people♡☆♡
_XRobijntjeX_