The lonely White Lion

○7○

Sandro kijkt nog een keer om en lacht naar me. Ik blijf toch nog vol verbazing staan. "Deze dag, ik nu al mega apart."

*2 weken later*

POV Layenna

Ik loop met de groep over de vlakte.
We zijn weer aan het jagen.
Ik heb al veel geleerd. Ik kan nu al beter en sneller veranderen. Ik kan al beter jagen en ben blijkbaar erg goed in vechten. Ik ben nu 1 van de beschermers van de groep.
Sandro is al een paar keer langs geweest. Die keren waren erg gezellig.
Maar verder met de jacht.
We sluipen op een giraf af. Ze zijn erg lastig neer te halen. Maar ik heb er vertrouwen in.
Ik sluip op de giraf af. Vanaf de voorkant. De andere leeuwinnen van de andere kanten.
De giraf is ingesloten. Het kan geen kant meer op. Ik sluip langzaam dichterbij, gelukkig is het gras hier extra hoog. Ik spring op en zet mijn nagels in de nek van de giraf. Het beest begint van schrik in het rond te schoppen. De andere leeuwinnen rennen ook op de giraf af. Na een lang geworstelt te hebben valt de giraf om. Ik bijt samen met mijn vriendin, in de nek van het beest. Na een paar minuten werkt het niet meer tegen en ligt het levenloos op de grond. De leeuwinnen beginnen het open te scheuren. "Aan u is het om als eerste te eten met de leidster." Zegt 1 van de leeuwinnen. Ik kijk haar verbaast maar dankbaar aan. "Dankje voor het vertrouwen." Zeg ik terug. Ik loop naar het dode dier toe. Samen met de leidster. We beginnen te eten.

Na het eten ga ik samen met mijn vriendin Lisa wat drinken bij het meer. (Media)
Het water is heerlijk fris.
Opeens komt er een krokodil uit het water springen. Ik kan hem nog net ontwijken, alleen van schrik verander ik in mijn cheeta. Ik zucht. Dan maar even zo rondlopen. We lopen terug naar de groep.
Vage figuren schieten voor mijn ogen langs. De leeuwinnen gaan bescherment rond de dode giraf te staan en beginnen te grommen. Ik doe met ze mee. Ze herkennen me gelukkig aan mijn witte vacht.
De figuren rennen in een cirkel om ons heen. Ik grom luid. Ik begin mee te rennen met de figuren. Als ik ze dan goed zie, zie ik dat het cheeta's zijn!
De cheeta voor me gaat voorzichtig naar de binnenkant van de cirkel om daarna naar het vlees te springen. Maar ik ben hem voor en sla hem met mijn klauwen de cirkel uit. De andere kijken me verbaast aan. Ik kijk boos terug en grom hard en kwaad. "Wie zijn jullie en wat doen jullie bij mijn groep!?" Vraag ik op een hooghartige toon. "Witte cheeta." Stammelt de cheeta die ik weg sloeg. "Niet alleen een witte cheeta, maar ook leeuw en tijger." Zeg ik tegen hem.
Na mijn woorden buigen de cheeta's voor me. "Het spijt ons, we wisten niet dat dit uw groep was." Zegt de leider van de cheeta's na de buiging. Ik verander weer terug naar leeuw.
"Waarom bent u nu weer een leeuw?" Vraagt de cheeta. "Weet ik niet. Het ging automatisch." Geef ik toe.
"Wij willen u wel helpen." Zegt hij. Ik kijk ze dankbaar aan. "Dankje." Zeg ik. "De tijd is dan daar meiden. Ik zal afscheid moeten nemen. Ik weet niet wanneer we elkaar weer zien. Heel erg bedankt voor de hulp en de steun. Willen jullie nog 1 ding voor me doen?" Vraag ik. Ze knikken. "Willen jullie tegen Sandro zeggen dat ik een tijdje bij de cheeta's verblijf? Zeg maar dat ik hem op kom zoeken als het me gelukt is." De leeuwinnen knikken. Lisa loopt op me af een geeft me een leeuwen knuffel. "We zullen je missen." Zegt ze snikkendt. "Alsjeblieft, huil niet. Ik weet dat het lastig is, maar het word zo alleen maar lastiger... Ik kom echt nog wel op bezoek. Oke?" Zeg ik troostend. Ze knikt met een waterige glimlach.
"Gaan we dan? Witte cheeta?" Vraagt de cheeta leider. Ik knik. "Tot ziens." Zeg ik. Ik draai me naar de cheeta's die al staan te wachten. Ik loop naar ze toe en volg ze.

*half uur lopen later*

"Wat is de reden dat u verandert?" Vraagt de cheeta. Ik zucht. "Als ik viel of bang was, veranderde ik in mijn leeuw. Maar nu niet meer want nu kan ik zelf weten wanneer ik mijn leeuw wordt. Als ik boos/kwaad ben word ik mijn tijger. En als ik erg schrik of doodsbang ben verander ik in mijn cheeta." Leg ik uit. De cheeta knikt. "Ik weet denk wel een paar oplossingen. We beginnen morgen. Maar we rusten nu goed uit. Want we zijn er." Zegt de cheeta. Ik kijk op en zie een prachtige rots. Nouwja, prachtig... Hij is perfect om op te rusten. En het heeft goeie schaduw plekken. "Vind u het wat?" Vraagt de cheeta. Ik merk nu pas dat het een man is. "Het is perfect!" Zeg ik blij. "Dankje dat jullie me willen helpen." Zeg ik met een glimlach.
"Alles voor The Lonely White Lioness." Zegt de hij. Hoezo begint hij ook weer met Lonely?
(Lonely is eenzaam)

Like? Commend? Follow?
_XRobijntjeX_