Για ένα χρόνο...

Χάρης

Χάρης

Ξύπνησε από το φως του ήλιου που έμπαινε από το ανοιχτό πατζούρι. Έκανε μια γκριμάτσα δυσαρέσκειας και έβρισε από μέσα του τον εαυτό του που είχε ξεχάσει να το κλείσει το προηγούμενο βράδυ. Γύρισε πλευρό και είδε την άδεια θέση δίπλα του. «Μακάρι να ήταν το πατζούρι το μόνο που ξέχασα εχθές» είπε μόνος του και σηκώθηκε άκεφος για να ετοιμαστεί.

Περπάτησε μέχρι την τουαλέτα, άνοιξε την βρύση και έριξε νερό στο πρόσωπο του για να συνέλεθει. Έπλυνε τα δόντια του, φόρεσε τους φακούς επαφής, καθάρισε με ένα πανί τον νιπτήρα και αφού έφτιαξε τα μαλλιά του επέστρεψε στο δωμάτιο του για να ντυθεί.

Άνοιξε την ντουλάπα του και κοίταξε τα άψογα τακτοποιημένα ρούχα του. Στάθηκε για λίγο σκεφτικός και έπειτα πήρε μια γκρι μπλούζα με ένα μικρό "v" στον λαιμό και μια μπεζ βερμούδα. Ντύθηκε με αργές κινήσεις και έπειτα διάλεξε ένα ζευγάρι παπούτσια και πήγε στην κουζίνα για να φτιάξει καφέ. Ο νεροχύτης είχε ένα άπλυτο πιάτο και δύο ποτήρια.

Εκνευρίστηκε με αυτή την ακαταστασία και πριν κάνει οτιδήποτε άλλο τα έπλυνε, τα σκούπισε και τα έβαλε στην θέση τους. Πήρε στα χέρια του προσεκτικά ένα μικρό φλιτζάνι για καφέ και το έβαλε κάτω από την καφετιέρα. Πίεσε το κουμπί και στάθηκε ακίνητος κοιτάζοντας τον εσπρέσο που χυνόταν στο ποτήρι. Πήρε το ποτήρι και ένα τασάκι και πήγε στο σαλόνι. Κάθισε στον καναπέ και άναψε ένα τσιγάρο πριν καν πιει την πρώτη του γουλιά. Τον έπιασε βήχας και έσβησε νευρικά το τσιγάρο. Ήπιε λίγο καφέ και αργότερα άναψε επόμενο τσιγάρο, χωρίς να πνιγεί αυτή τη φορά.

Κοιτούσε το απόλυτα τακτοποιημένο σπίτι του χωρίς να μιλάει, χωρίς να έχει καμία απολύτως έκφραση, το βλέμμα του ήταν άδειο, κενό, κουρασμένο. Την προηγούμενη νύχτα είχε χάσει τα πάντα και για πρώτη φορά στη ζωή του δεν έφταιγε αυτός.

Αυτή την φορά τα είχε κάνει όλα σωστά, ήταν εντάξει, έντιμος, σωστός, προσεκτικός τι είχε πάει στραβά;

-Η τύχη μου πήγε στραβά... είπε μόνος του σπάζοντας την σιωπή που κυριαρχούσε στο σπίτι.

Ο Χάρης ήταν με τον Ανδρέα δύο χρόνια μαζί, σχεδόν μαζί δηλαδή αφού τον πρώτο χρόνο βρισκόντουσαν αραιά και που για να κάνουν σεξ και μετά ο καθένας έπαιρνε τον δρόμο του. Ένα βράδυ που ο Ανδρέας του έστειλε μήνυμα να βρεθούν ο Χάρης αρνήθηκε γιατί ήταν άρρωστος. Ήταν τότε που λίγα λεπτά μετά την παράδοση του μυνήματος ο Ανδρέας εμφανίστηκε μπροστά του έτοιμος να τον φροντίσει και να του κάνει παρέα που ήταν αναγκασμένος Σάββατο βράδυ να μείνει μέσα εξ αιτίας του ιού που είχε. Έμειναν όλη νύχτα παρέα, να μιλάνε και να γνωρίζουν ουσιαστικά ο ένας τον άλλο. Κάπως έτσι, τόσο απλά και χαλαρά άρχισαν να περνάνε και ποιοτικό χρόνο μαζί.