Για ένα χρόνο...

Η κυρία Ελευθερία!

Η μητέρα του Χάρη ήταν αυτό ακριβώς που τους είχε περιγράψει εκείνος. Μια γυναίκα της καλής κοινωνίας, καθώς πρέπει και πολύ σικάτη. Φορούσε ένα υπέροχο κρεμ κοστούμι με ένα μαύρο μπλουζάκι και είχε συνδυάσει την τσάντα και τις βαλίτσες τις με τα παπούτσια της. Όταν μπήκε στο ξενοδοχείο έκλεψε την προσοχή όλων. Μπορεί να ήταν μεγάλη πια, αλλά ακόμα έμοιαζε πολύ εντυπωσιακή και τραβούσε τα βλέμματα επάνω της, κυρίως από τον αέρα και την σιγουριά που έβγαζε προς τα έξω.

Όταν αντίκρισε τον Χάρη το αυστηρό πρόσωπο της μαλάκωσε και άνοιξε τα χέρια της για να τον υποδεχτεί στην αγκαλιά της. Εκείνος σαν μικρό παιδί έτρεξε να την χαιρετήσει και χάθηκε μέσα στα χέρια της μάνας του. Η Ελευθερία σκούπισε διακριτικά τα μάτια της με ένα μαντίλι που έβγαλε από την τσέπη της και στάθηκε για λίγο για να κοιτάξει τον Χάρη.

-Ποτέ δεν θα συνηθίσω να μην σε βλέπω κάθε μέρα. Πάλι μου έλειψες βρε Χάρη μου. του είπε με σίγουρη αλλά γλυκιά φωνή.

-Και εμένα μου έλειψες μαμά. Πως ήταν το ταξίδι σου;

-Αχ, κουραστικό λιγάκι αλλά ευχάριστο. Είχα και την Ελπίδα μαζί μου και ευτυχώς είχαμε πράγματα να πούμε. Την ξέρεις άλλωστε την θεία σου, πάντα θα βρει κάτι να πει, λες και σταματάει ποτέ να μιλάει;

Πήγαν οι δύο τους και κάθισαν στο μπαρ για να τα πουν λιγάκι που είχαν τόσο καιρό να βρεθούν. Τα κορίτσια τους κοιτούσαν περιμένοντας νόημα του Χάρη και παρατηρούσαν μάνα και γιο που έμοιαζαν ολόιδιοι, και σε εμφάνιση αλλά και στις κινήσεις και στον τρόπο που μιλούσαν. Ακόμα και ο τρόπος που η Ελευθερία κοιτούσε τον χώρο γύρω της εξεταστικά ήταν ακριβώς ίδιος με αυτόν του Χάρη.

Λίγη ώρα αργότερα, η κουβέντα πήγε στην επίμαχη κοπέλα και τότε ο Χάρης έκανε νόημα στην αγαπημένη του από μακριά πως είχε έρθει η στιγμή.

Η Έλενα πήρε μια βαθιά ανάσα, ίσιωσε το κορμί της και πλησίασε προς το μπαρ δήθεν τυχαία και αδιάφορη. Όταν έφτασε προς το μέρος τους άκουσε τον Χάρη να την φωνάζει και πήγε αμέσως κοντά τους. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις και αφού η Ελευθερία κοίταξε την Έλενα σαν να της έκανε ακτινογραφία και να έψαχνε το ψεγάδι της αποφάνθηκε πως ήταν κουρασμένη από το ταξίδι και χρειαζόταν λίγο χρόνο να ξεκουραστεί. Η Έλενα σαν καλή νύφη, προθυμοποιήθηκε να την πάει μέχρι το δωμάτιο της και να την ξεναγήσει στον χώρο.