Πρέπει να μιλήσουμε!

414 53 4
                                    

-Είσαι πολύ περίεργη το ξέρεις;

-Εγώ είμαι περίεργη το δέχομαι...είσαι και εσύ όμως...

-Περίεργος μόνο;

-Τι άλλο;

-Δεν ξέρω... με έχεις πει πολλά τόσο καιρό... αστειεύτηκε και πλησίασε κοντά της σέρνοντας την καρέκλα του.

-Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.... Απάντησε παιχνιδιάρικα και τύλιξε τα χέρια της γύρω από τους ώμους της για να προστατευτεί από το κρύο.

Έμειναν για μερικά λεπτά να κοιτάζονται, μέχρι που επιτέλους ο Άρης την τράβηξε από την μπλούζα και την έφερε κοντά του. Αυτό ήταν αρκετό για να σπάσει επιτέλους αυτός ο πάγος της αμηχανίας που είχε απλωθεί. Η Έλενα σύρθηκε από την δική της καρέκλα και ανέβηκε στα γόνατα του τυλίγοντας τα πόδια της γύρω από την μέση του.

Έβαλε τα χέρια της στον σβέρκο του και έπλεξε τα δάχτυλα της στα μαλλιά του ρουφώντας αχόρταγα τα φιλιά του.

Εκείνος σηκώθηκε όρθιος, μην αφήνοντας την από την αγκαλιά του και μπήκε στο δωμάτιο κλείνοντας την μπαλκονόπορτα. Την ξάπλωσε στο κρεβάτι και άρχισε να την φιλάει σε όλο το πρόσωπο, στον λαιμό, στο ντεκολτέ και να κατεβαίνει σιγά σιγά προς τα κάτω σηκώνοντας την μπλούζα της. Εκείνη την έβγαλε τελείως και έμεινε με το εσώρουχο να καίγεται από πόθο και επιθυμία να τον νιώσει ολόκληρο. Με μια απότομη κίνηση σηκώθηκε και βρέθηκε από πάνω του γυρνώντας τον στην στάση που ήταν εκείνη πριν.

-Τι κάνεις; Την ρώτησε χαμογελώντας αυτός ξαφνιασμένος από την επίθεση της...

-Ότι θέλω, του είπε προκλητικά και άρχισε να κατεβαίνει προς τα κάτω αφήνοντας φιλιά στο γυμνό του στέρνο. Ξεκούμπωσε το παντελόνι του και ήταν έτοιμη να τον γδύσει τελείως όταν την σταμάτησε και την γύρισε ξανά ξαπλωμένη με εκείνον από πάνω της.

-Εγώ θα κάνω ότι θέλω, της είπε και της έβγαλε την φούστα με μια επιδέξια κίνηση.

Προσπάθησε να αντισταθεί από εγωισμό και βρέθηκαν αντί να κάνουν έρωτα, να παλεύουν ποιος θα έχει το πάνω χέρι.

-Δεν γίνεται έτσι. Της είπε μετά από λίγο έχοντας την ξαπλωμένη μπροστά του με τα χέρια του να κρατούν τα δικά της πάνω από το κεφάλι της. Το στήθος της ακολουθούσε τον ρυθμό της γρήγορης ανάσας της και ανεβοκατέβαινε μπροστά του. Η θέα ήταν υπέροχη και τον ερέθιζε απίστευτα, αλλά αυτό το παιχνίδι δεν το ήθελε άλλο. Θα την κατακτούσε με τον δικό του τρόπο, αυτό ήθελε, αλλά δεν είχε υπολογίσει ότι αυτό ήθελε και εκείνη.

Για ένα χρόνο...Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ