Για ένα χρόνο...

Νυχτερινή έξοδος...

-Δεν πάμε καμιά βόλτα απόψε το βράδυ;

-Και με τους πελάτες ρε Σοφία τι θα γίνει;

-Πίστεψε με, θα τους κουράσω τόσο πολύ που θα πέσουν όλοι ξεροί το βράδυ. Ε....και θα ζητήσουμε από κάποιον να μείνει να έχει το νου του. Τι μπορεί να συμβεί πια; Έλα ρε Έλεναααααα.... Για ένα ποτάκι μόνο... θέλω να πιω ένα ποτό που δεν θα το έχω φτιάξει εγώ επιτέλους...

-Ναι ρε Έλενα, πάμε.... Είναι και τα γενέθλια μου σήμερα... πάμε, πάμε να κεράσω εγώ, πάμε!! Είπε και η Άννα ενθουσιασμένη και κοίταξαν την Έλενα και οι δύο με βλέμα ικετευτικό. Δεν χρειαζόταν και μεγαλύτερη προσπάθεια για να την πείσουν. Αφού και εκείνη το ήθελε. Να βγει για λίγο έξω, να πιεί ένα ποτό και να μην έχει το νου της αν όλα τριγύρω πηγαίνουν καλά.

Ο Χάρης κατά βάθος δεν ήθελε να πάει μαζί τους εκείνο το βράδυ. Κάτι τον σταματούσε, και ενώ είχε και αυτός διάθεση να βγει επιτέλους από το ξενοδοχείο απόψε ένιωθε πως για κάποιον λόγο δεν έπρεπε να βγει. Δεν είπε στα κορίτσια τον λόγο, απλά τους ανακοίνωσε πως θα έμενε μέσα και εκείνες αφού δεν τους έδωσε κάποια σοβαρή αιτία θεώρησαν πως απλά βαριέται και βάλθηκαν να τον πείσουν να πάει μαζί τους. Εν τέλει υπέκυψε στις πιέσεις τους και με ένα μικρό άγχος μέσα του έβαλε μπρος την μηχανή από το φορτηγάκι τους.

Ο Χάρης είχε απόλυτο δίκιο που μέσα του δεν ήθελε εκείνη την έξοδο. Αλλά ακόμα δεν το γνώριζε, όπως δεν γνώριζε ότι εκείνο το βράδυ θα συνέβαιναν τόσα γεγονότα που στο τέλος και οι τέσσερις θα εύχονταν να μην είχαν βγει τελικά....

Έφτασαν στο χωριό που ήξεραν ότι υπήρχε ένα μικρό μπαρ. Δεν περίμεναν τίποτα ιδιαίτερο, ήξεραν πως αυτό το μαγαζί την ημέρα λειτουργούσε σαν καφετέρια, και μετά γινόταν μπαράκι. Όταν όμως έφτασαν έξω από την πόρτα του μαγαζιού εντυπωσιάστηκαν. Το μαγαζί μέσα ήταν γεμάτο κόσμο και η δυνατή μουσική έφτανε ως έξω. Στάθηκαν λίγο στην πόρτα εντυπωσιασμένοι με αυτό που έβλεπαν και χαμογέλασαν ικανοποιημένοι. Θεώρησαν πως έφταιγε η ημέρα και που τα γύρω χωριά είχαν γεμίσει κόσμο εξ αιτίας την γιορτής. Άνοιξαν την πόρτα και μπήκαν μέσα ψάχνοντας ένα μέρος να σταθούν.

Ο μπάρμαν που τους αναγνώρισε από την προηγούμενη που είχε βρεθεί στο δικό τους πάρτυ τους έκανε νόημα να πάνε κοντά του και έτσι χωρίς να δυσκολευτούν ιδιαίτερα βρέθηκαν να κάθονται μπροστά από το μπαρ και να πίνουν τα πρώτα κερασμένα σφηνάκια.