Abducted

Hoofdstuk 2

Ik check in, bedank hem waarna ik een plek op zoek. Wanneer ik de bus inkijk zie ik dat alle passagiers mij scheef aankijken. Ik loop een tikkeltje rood aan en neem plaats naast een raam. Ik pak mijn IPhone 5s tevoorschijn om te kijken of ik nog berichten heb. Er vormt een glimlach rond mijn lippen als ik zie dat mijn vriendin me heeft geappt. ''Heey makker'' had ze gestuurd. Ik open het bericht en antwoord terug. ''Heey strijder''. Aan het typen.. staat er. Ik wacht geduldig af, terwijl ik mijn oortjes aan mijn telefoon sluit en in mijn oren doe. Ik zet Maher Zain op en zie dat Samira heeft gereageerd. ''We zijn echt erg! We hebben een abonnement waarvoor we elke maand 35 euro betalen en toch zetten we geen stap in die sportschool! Na het weekend gaan jij en ik weer sporten gek!'' Ik begin te grijnzen. ''Waarom niet zo meteen?'' pest ik haar. Het is een tijdje stil aan de andere kant. En na een paar seconden gewacht te hebben zie ik dat ze weer begint te typen. ''Omdat volgende week maandag beter is.'' Ik begin te lachen. ''Hahaha is goed, luilak!'' Antwoord ik lachend. ''Ha-Ha. Ik zie je zo'' Antwoordt ze droog terug. Ik sluit WhatsApp af en begin wat te scrollen op Facebook.
Voor ik het weet ben ik bij mijn bestemming. Ik draag m'n tas weer op mijn rug. Ik zwaai de buschauffeur nog uit waarna ik vervolgens uitstap. Ondanks de vreselijke stortbui is het zoals altijd hartstikke druk in Amsterdam rond 5 uur 's middags. Ik begeef me in die drukte en loop richting het appartementje waar ik samen met mijn vriendin Samira woon.
Thuis aangekomen schop ik mijn schoenen en jas gauw uit, aangezien die kletsnat zijn! Ik loop direct de huiskamer in. ''Salaam alaikoum'' ''Wa alaikoum salaam!'' antwoord Samira vrolijk terug.
Samira en ik kennen elkaar al sinds jongs af aan. We hebben samen op school gezeten en zijn onafscheidelijk. We doen alles samen en toen we een studiekeuze moesten maken, hadden we voor het eerst een aparte keuze gemaakt. Ik koos voor de studie geneeskunde en zij voor rechten. Gelukkig zitten we wel samen aan de VU anders had ik het echt niet in mijn eentje uitgehouden.
Ze loopt op me af en plant een kus op mijn wang. Vervolgens kijkt ze me scheef aan. ''Esrae ben je nou weer je paraplu vergeten?'' vraagt ze terwijl ze haar handen op haar heupen legt. Haar lichtbruine ogen kijken mij een tikkeltje streng aan. Haar zwarte krullen worden bijeen gehouden door een nonchalante knot wat alleen haar zo mooi lukt.
Ze is een exotische schoonheid om het zo kort samenvatten en telkens als we samen op straat lopen is zij altijd degene die vanuit alle kanten de aandacht krijgt. Ik bekijk zulke taferelen alleen maar met rollende ogen waarna we altijd hoofdschuddend verder lopen. Ondanks dat we beide 22 jaar zijn, voelt zij toch de verantwoordelijkheid om altijd de verstandigste van ons te zijn.
Beschuldigend kijk ik haar aan. ''Ik had haast vannochtend en omdat ik zo druk was om mijn bus te halen was ik 'm helemaal vergeten.'' Samira kijkt me lachend aan. ''Wanneer ben je nou niet te laat hè!'' zegt ze vervolgens plagerig. ''Kleed je snel om voordat je nog een longontsteking oploopt!'' Ik rol lachend met mijn ogen, draai me om en begeef me naar de badkamer. Ik voel me wat warm aanlopen waardoor ik onmiddelijk mijn plakkerige kleren uitdoe. Ik stap onder de douche en voel de heerlijke warme stralen mijn rug strelen. Nadat ik klaar ben stap ik de douche cabine uit, droog mezelf af terwijl ik naar mijn gezicht in de spiegel kijk. Twee grote bruine ogen kijken me vermoeid aan. De donkere kringen rondom mijn ogen zorgen ervoor dat mijn bruine ogen er donkerder uitzien. Mijn lippen zijn droog geworden door de temperatuur- verschil tussen de douche en de badkamer. Mijn netjes gevormde wenkbrauwen hangen een beetje omlaag door de druk van het water van zojuist. Ik bekijk mijn rechter wenkbrauw goed. Een litteken die nooit gehecht is bekijk ik zorgvuldig via de spiegel. Nooit is mij vertelt hoe die daar is gekomen noch wat er überhaupt is gebeurt. Ik haal mijn hand door mijn natte lange haren en wikkel vervolgens een handdoek rondom mijn tengere lichaam.
Ik kleed me om, verricht het gebed en begeef me vervolgens weer naar de huiskamer. Daar zie ik Samira al het avondeten op tafel zetten. Ze kijkt snel op ''net op tijd'' zegt ze waarna ze me weer bekijkt. ''Heb je geen betere pyjama's in plaats van die eindeloze roze beertjes pyjama's van je?'' zegt ze afkeurend. Ik kijk haar verontwaardigt aan. Dan werp ik een blik op mijn pyjama en kijk weer terug naar haar. ''Wat is er mis met mijn pyjama?'' zeg ik quasi beledigd. Ze begint met haar ogen te rollen. ''Nou..Dat ze misschien niet geschikt zijn voor een 22 jarige dame.'' Dit keer is het mijn beurt om met mijn ogen te rollen. ''Ik houd ze gewoon. Just deal with it!'' zeg ik pestend waarna ik mijn tong uitsteek. Ze begint lachend haar hoofd te schudden. We beginnen aan het eten en praten over koetjes en kalfjes. Vervolgens komt het onderwerp 'sporten' aan bod. ''Esrae zonder dollen we gaan vanaf maandag echt sporten! We betalen terwijl we er geen stap binnen zetten!'' Ik stem in.
Ondanks dat we het niet nodig hebben, willen we wel onze condities even oppeppen. Vooral Samira heeft het niet nodig! Aan haar perfecte zandloper figuur valt niks te doen!
''..Aangezien jij dat gesport eigenlijk niet nodig hebt hoef jij je niet schuldig te voelen om er niet heen te gaan!'' hoor ik haar vervolgens zeggen. Ik trek mijn wenkbrauw op en wuif het weg. ''Moet jij zeggen!'' Na het eten ruimen we samen af en beginnen we samen aan de afwas. Nadat alles schoon is plof ik neer op de bank met Samira naast me die verveeld aan het zappen is. Ik g mijn MacBook uit mijn tas en open 'm. Automatisch check ik mijn e-mails en wanneer ik zie dat ik alleen reclame folders heb ontvangen, open ik het online verhaal My Way Of Life. Een gevoel van vreugde komt me tegemoet wanneer ik zie dat de anonieme schrijfster een nieuw hoofdstuk heeft geplaatst. HOOFDSTUK 15..
Zuchtend lees ik de laatste woorden van het hoofdstuk: ''Amina! Amina!'' is nog het enige wat ik hoor, nadat alles zwart voor mijn ogen wordt..
Ik sla mijn laptop dicht en werp een blik op de klok. Het is al 11 uur 's avonds en met tegenzin bedenk ik me dat ik morgenvroeg moet werken. 5 dagen in de week ga ik naar school en daarnaast moet ik op een zaterdag de hele dag werken. Denk aan je salaris. Denk ik in mezelf. Samira daarentegen hoeft alleen naar school. Haar ouders hebben het namelijk goed en betalen daarom ook veel voor haar. Dit appartement is zelfs van hen en mijn geluk kon daarom niet op toen ik samen met haar erin mocht trekken. Het kleine bedrag dat ik per maand moet bijdragen is goed te doen en ik bedank god nog steeds dat ik het geluk mag hebben met zo'n goeie vriendin.
Ik sta op vanuit mijn zittende positie en vertel Samira dat ik maar naar bed ga. Ze wenst me een goeie nachtrust. Ik geef haar een kus op haar wang waarna ik me naar mijn kamer begeef.