Abducted

Hoofdstuk 17

De dagen gaan vermoeiend langzaam voorbij.
Nadat ik vol schaamte naar mijn vertrek was gegaan door het voorval, wilde ik niks meer met Zakaria te maken hebben. Hij heeft me op velen opzichten voorschut gezet en de woede jegens hem groeit met de dag. Om het nog beter te maken, heeft-de man die zich mijn vader noemt- besloten om mijn trainingen nog steeds te volgen bij hem. Toen ik volmondig begon te protesteren vroeg hij de reden ervan. Maar die kon ik natuurlijk niet vertellen. Hierdoor stemde ik maar in om de lessen bij Zakaria te vervolgen en zal ik met moeite door de zure appel heen moeten bijten.
Alleen blijkt die zure appel met de dag zuurder te worden. Zakaria grijpt zijn kans met beide handen om mijn trainingen elke dag weer te verzieken. Hoe hij dat doet? Door zijn scharrel de training mee te laten volgen.
Inderdaad. Dat meisje waarmee hij seks heeft gehad, probeert in elke opzichte het bloed onder mijn nagels vandaan te halen. Ze is natuurlijk in elke oefening beter dan ik en grijpt elke kans om met Zakaria te flirten. Telkens weer probeer ik mijn irritatie voor me te houden en te doen alsof het me niets doet. Alleen wordt dat met de dag moeilijker.

Met lood in m'n schoenen slenter ik naar de trainingszaal. De stalen deuren schuiven omhoog wanneer ik mijn pasje langs een scanner haal. De technologie van tegenwoordig, bedenk ik me cynisch.
Ik steek mijn handen in mijn veel te wijde joggingbroek en loop alvast naar de boksbal. Mijn flesje water leg ik op de grond naast me waarna ik me weer volledig richt op de boksbal waar ik een haat/liefde relatie mee ondervind.
Ik begin met mijn routine en sla op elk manier die ik kan bedenken. Door de irritaties die ik jegens Zakaria en zijn scharrel voel, kan ik harder slaan dan gewoonlijk.
Volledig in mijn element word ik onderbroken door de bekende irritante stem. "Zo, ons prinsesje is weer eens vroeg uit de veren."
Ik draai me met een ruk om en zie Yasemin a.k.a. Zakaria's scharrel de zaal in lopen. Geïrriteerd trek ik mijn wenkbrauw op en kijk haar even na. Heupwiegend loopt ze op me af in haar strakke zwarte sportlegging en sport topje waarbij haar platte buik vol glorie getoond wordt. Ik rol wat met mijn ogen wanneer haar fel blauwe ogen mij uitdagend aankijken. "Niet iedereen heeft zijn schoonheidsslaapje net zo hard nodig als jij." Kaats ik de bal terug.
Langzaam neemt ze me van top tot teen op. Vervolgens stopt ze bij mijn hoofddoek waarna ze me weer strak aankijkt. "Dat kan ik zien, ja."
Ik klem mijn tanden op elkaar en bal mijn handen tot vuisten. Met moeite probeer ik mijn woede in te houden. Wie denkt die bitch dat ze is?! Een uitdagende blik bevind zich op haar gezicht waardoor ik weet dat ze iets van plan is.
"Vind je het ook niet zo apart dat jij eigenlijk dood hoort te zijn, maar dan opeens..." Ze doet even alsof ze iets vies van haar lange nagels haalt waarna ze me weer fel aankijkt. "..opeens sta je hier. Levend en wel. Wat zou je vader denken van deze wending. Blijdschap? Nee, ik denk eerder teleurstelling. Ik weet namelijk bijna zeker dat hij liever zijn vrouw terugkreeg dan de persoon die zijn vrouw heeft vermoord. En wat jammer voor hem dat die moordenaar nou precies zijn dochter is. Zoals ik al zei: een teleurstelling."
Na deze woorden kan ik niks anders dan een rode waas voor me zien. Mijn gebald vuisten beginnen te trillen van woede en mijn ademhaling versnelt. Wanneer ik haar razend aankijk zie ik dat ze mij met een grijns bekijkt terwijl een gloed van triomfantelijkheid over haar ogen hangt.
"Jij..bitch.." Probeer ik er nog beheerst uit te krijgen.
Ze legt haar handen op haar smalle taille. "Ach prinsesje toch. Je moet echt met betere dingen komen, wil je me raken."
Deze woorden helpen mij de drempel over. Met grote stappen loop ik op haar af waarna ik haar een trap in haar buik geef. Ze heeft dit blijkbaar niet verwacht, aangezien ze met een harde klap op de grond valt.
Haar blik staat verrast maar veranderd gelijk in een duivelse. Met een zwaai springt ze van de grond op haar voeten, zoals ik altijd in films had gezien. Ze begint even met haar nek te draaien en haar knokkels te kraken waarna ze zich weer tot mij richt. "Dat had je nou niet moeten doen, prinsesje."
Ze loopt op me af waarna ze haar vuist op mij richt. Die ontwijk ik echter direct en sta direct weer in de gevechtspositie voor haar neus.  Ze steekt direct haar been uit waardoor ze me hard vloert. Met mijn achterhoofd kom ik tegen de koude vloer terecht. Ik begin even te kreunen maar herpak me direct. Ik kijk op en zie haar op me af springen. Rollend ontwijk ik haar klap waardoor het mij meer tijd geeft om me te herpakken.
Ik sta direct op en houd mijn vuisten voor mijn gezicht. Ze loopt weer op mij af waardoor ze me een stoot tegen mijn neus geeft. Gelukkig hoor ik niks kraken maar voel ik wel een warme vloeistof dat mijn neus uit vloeit. Met de rug van mijn hand veeg ik het bloed snel weg. Ik neem stappen op haar af en probeer haar te raken. Ze ontwijkt mijn klappen direct waardoor ik gelijk nog een stoot krijg. Ik neem een paar stappen achteruit maar herpak me snel.
"Toch niet zo sterk als je dacht? Vergeet niet dat ik jaren lang getraind ben voor dit en jij...slechts een kind bent die voor spek en bonen speelt." Nogmaals ren ik op haar af waarna ik haar een stoot in haar gezicht en buik geef en vervolgens vloer. Ze trekt me met zich mee waardoor ze op mij gaat zitten om zo de klappen uit te delen. Ze slaat me een keer op mijn mond, vervolgens zet ze haar nagel op mijn wang en maakt er een snee in. Ik schreeuw het uit waarna ik mijn benen onder haar buik leg en met al mijn kracht van me afduw. Ze komt naast me te liggen waardoor ik de kans grijp om op haar te zitten. Dit keer ben ik degene die de klappen uitdeelt. Ik sla haar meerderen malen in dat perfecte gezichtje waarna ik een krak hoor. Ik heb haar neus gebroken en een gevoel van trots vliegt door me heen. Dit zorgt ervoor dat ik even stop en zij weer de kans heeft om mij een kopstoot te geven. Ik begin te kreunen maar wanneer ik weer wil toeslaan word ik tegengehouden door twee sterke armen. Ik probeer me met al mijn kracht uit de sterke grip los te wurmen
"Laat me los!" Schreeuw ik verwilderd. "Neem haar mee!" Hoor ik degene die mij vasthoudt over Yasemin praten. Vervolgens tilt diegene mij met een ruk op waardoor ik hard op zijn brede schouder terecht komt. Ik sla diegene zo hard ik kan tegen zijn rug zodat ie me loslaat. Maar niks helpt. "Ik krijg je nog wel!" Schreeuwt Yasemin mij nog na. "Laat me los, ik moet dit afmaken!" Schreeuw ik nog vol woede terwijl ik nu ook met mijn benen begin te spartelen. Maar die persoon, die mij nog steeds draagt, luistert niet. Hij loopt met mij de trainingszaal uit, de gangen door.
Na wat een eeuwigheid leek, laat die persoon mij eindelijk los en laat me van zijn schouder af glijden. Wanneer ik weer op beide voeten sta, ontmoet ik de donkere ogen van Zakaria die mij woedend aankijken.
Ik probeer langs hem heen weer naar de zaal te gaan maar hij houdt me direct tegen door me weer terug op mijn plek te trekken. Ik sta weer voor zijn neus.
"Waar was dat nou allemaal voor nodig!" Schreeuwt hij woedend in mijn gezicht. Zakaria schreeuwt haast nooit, maar wanneer hij dat doet dan is er wat goed mis.
Ik kijk geschrokken naar hem op en ben plotseling totaal afgeleid door zijn vertoning. Zijn kaken even breed en strak als altijd, met de aantrekkelijke stoppelbaard die zijn wangen voor de helft bedekt. Zijn haar altijd nonchalant in model en dan zijn ogen.
Ik weet niet precies wat er met mij aan de hand is maar hoe hij hier voor me staat zorgt ervoor dat ik volledig verward raak. Zijn gespierde lichaam die zo intimiderend voor mij staat.
Kus me!
Ik schrik van mijn eigen gedachtes en kijk met een bang hartje naar hem op. Bang dat hij mijn gedachtes van zojuist had gehoord. Hier is echter niks van waar aangezien hij mij even donker aankijkt als eerst.
Een gek gevoel begint zich in mijn onderbuik op te hopen. De spanning tussen ons begin ik steeds meer te voelen. Alsof er elektrische stoten door me heen gaan wanneer hij mij aanraakt of zelfs alleen maar aankijkt.
Ik slik, waardoor ik mijn droge keel bevochtig.
Kus me nu!
Mijn adem begint te stokken. Ik begin nadenkend op mijn lip te bijten en staar wat voor me uit.
Plotseling voel ik twee grote handen op mijn schouders waarna ze mij vervolgens door elkaar schudden.
"Antwoord! Waarom deed je dat?!" Ik kijk direct op waarna mijn ogen de Zijne weer kruisen.
"Ik..Ze daagde me uit!" Antwoord ik met bevende stem terug. "Ben je een hersenloze wilde? Mensen lossen onbenullige discussies niet op door met elkaar te vechten." Ik ruk me los uit zijn grip op mijn schouders en kijk hem fel aan. "Waarom ben je hier als je mijn kant niet eens wilt horen! Verdoem mijn tijd niet door met mij in discussie te gaan, als je toch al voor je scharrel gaat kiezen!"
Zijn woedende blik maakt plaats voor een kille.
"Ik heb je vader beloofd om jouw mentor te zijn en dus ook bij jou te blijven in zulke situaties."
Deze opmerking doet gek genoeg pijn. Hij is verplicht om hier met mij te zijn.
"Voel je niet verplicht. Ik dop mijn eigen boontjes." Antwoord ik even kil waarna ik weer langs hem heen loop. Dit keer hoor ik hem hard in en uit ademen waarna hij mij plotseling hard tegen een muur duwt. Ik kreun door de pijn die ik hierdoor in mijn hoofd voel.
"Wat had ik tegen je gezegd, toen ik je mentor werd?!" Schreeuwt hij boos in mijn gezicht. Ik draai mijn gezicht van hem weg. Wanneer hij ziet dat ik geen aanstalten maak om te antwoorden, duwt hij mij harder tegen de muur aan. Zijn lichaam begint hij hard tegen de mijne aan te drukken en zijn heerlijke cologne dringt mijn neus binnen.
"Antwoord." Begint hij weer met zijn veel te kalme stem. Wanneer je goed luistert kan je de irritaties goed horen namelijk.
Opeens legt hij zijn hand op mijn kin waarna hij mijn gezicht naar de Zijne draait. Ik kijk weer in de diep bruine ogen van Zakaria. Ik begin op mijn lip te bijten en een gekke tinteling ontstaat er vanuit de plek waar hij mij vasthoud.
"Ik ben jou geen antwoord verschuldigd." Bijt ik hem toe.
Kus me alsjeblieft!
Mijn lichaam schreeuwt praktisch om zijn lippen. Verward zit ik in mijn gedachtes verwikkeld.
Het komt vast door de adrenaline van voorheen. Probeer ik mijn gedachtes te sussen.
Hij blijft mij diep aankijken. Zijn pupillen beginnen groter te worden dan voorheen, alsof hij mijn gedachtes kan lezen.
Ik bijt weer op mijn lip en voel de ladingen weer de ruimte vullen. Mijn adem begint te stokken wanneer ik zie dat hij naar mijn mond kijkt. Wat gebeurt er?!
Alles gaat opeens in slowmotion. Zijn gezicht die hij langzaam naar de mijne toe buigt. Ik die mijn lippen bevochtig.
Hij duwt zijn lichaam dichter tegen de mijne aan waardoor ik snel naar adem hap. De spanning begint zich steeds meer op te bouwen. Totdat zijn lippen nog enkel door een zuchtje lucht van de mijne verwijderd zijn.
Zijn warme adem strijkt over mijn lippen heen waardoor ik huiverend met mijn ogen knipper.
"Zakaria, je wordt bij de baas verwacht." Horen we opeens een stem zeggen.
Onze hoofden draaien we met een ruk naar het geluidsbron toe. Een man van dezelfde leeftijd als Zakaria staat in de deuropening. Hij houdt zijn armen over elkaar heen en leunt nonchalant tegen de deurpost aan.
Ik loop rood aan en kijk snel naar Zakaria. Ik zie dat hij de jongeman een snelle blik werpt. De jongeman knikt slechts waarna Zakaria de ruimte tussen ons vergroot. Een vlaag van teleurstelling gaat door mij heen, maar dit laat ik echter niet zien.
Ik begin van mezelf te walgen dat ik dit allemaal aan het voelen ben. En vooral toesta. Dit is namelijk totaal niks voor mij.
Doordat ik zo verwikkeld zit in mijn gedachtes, heb ik helemaal niet door dat Zakaria de ruimte heeft verlaten. Verward begin ik om me heen te kijken. Wanneer ik de man van zojuist nog steeds bij de deur zie, trek ik vragend een wenkbrauw op. "Is er iets?"
Hij loopt van de deurpost naar mij terwijl hij mij aan blijft kijken. Ik kijk strak terug, het voorval tussen mij en Zakaria praktisch vergetend.
De man is haast even gespierd als Zakaria en praktisch even lang. Het enige wat anders is, is dat deze man helder blauwe ogen en donkerblond haar heeft. Je kan eigenlijk zeggen dat hij samen met Zakaria uit een Calvin Klein reclame zijn gestapt.
"Ik moet op jou passen, om te voorkomen dat je weer iemand aanvalt."
Dit keer is het mijn beurt om mijn armen over elkaar te slaan. "Ik was niet degene die begon. Onthoud dat goed. Zij is de sluwe bitch tussen ons." Sis ik boos naar hem toe.
Hij laat een brede grijns zien, wat hem nog aantrekkelijker maakt. Ik begin te slikken.
Wat is het toch met die mannen in dit huis?!
"Het doet me haast pijn om te weten dat je mij niet meer herkent." Begint de man opeens.
Ik kijk hem verward aan. "Hoe bedoel je?"
"Ach, je herkent me echt niet meer hè."
Ik begin me nu toch echt te irriteren aan hem en heb inderdaad het gevoel dat ik hem ergens van ken. Dit merkt hij blijkbaar. "Die vrijdagavond. Toen je in de trein richting Utrecht CS zat, zat iemand tegenover je toch?" Ik begin mijn wenkbrauwen te fronsen en bekijk hem kritischer.
Nu schiet het me opeens te binnen. Hij was diegene die mij telkens aankeek in de trein en vervolgens om te krant vroeg. Dit was op dezelfde avond als wanneer ik werd ontvoerd.
Ik sper mijn ogen geschrokken open. Hebben ze mij echt overal heen gevolgd. Ze waren altijd om mij heen. Ze hielden me de hele tijd nauwlettend in de gaten. Een nare rilling glijdt over mijn rug.
"Ons prinsesje herinnert het zich weer." Concludeert hij geamuseerd wanneer hij mijn blik heeft opgevangen.
Ik krijg een gevoel alsof mijn keel is dichtgeknepen. Dit is niet meer vanuit mijn vaders liefde.
Dit is een complot om mij te strikken.

Heey lieve lezers!
Duizendmaal excuses voor het veel te laat plaatsen van het vervolg! Mijn laptop is vorige week gecrasht waardoor al mijn bestanden waren verwijderd. Hierdoor moest ik verschillende dingen voor mijn opleiding helemaal opnieuw maken en dus ook dit hoofdstuk!
Ik hoop dat jullie het me vergeven;)
Verder ben ik benieuwd wat jullie van dit hoofdstuk vinden. Als jullie 't leuk, niet leuk of comme ci comme ca vonden, laat het met weten via een comment! Ik vind het namelijk altijd leuk om jullie reacties terug te lezen!
Zouden jullie ook willen stemmen als jullie dit hoofdstuk leuk vonden. Het vergt namelijk niet zo veel werk als het schrijven van een hoofdstuk, haha!

Xx Secret_Writerr