Abducted

Hoofdstuk 12

Dagen gingen voorbij. En in al die dagen bleef ik achter slot en grendel.
De kamer waar ik praktisch woon zie ik als enige vertrouwt aan, naast Hakima dan. Hakima zie ik elke dag. Bij het begin deed ik heel kortaf en snauwde ik haar af. Maar hoe langer ik met haar zit, des te beter ik met haar overeen kom. Het gezicht van Zakaria heb ik gelukkig ook niet meer gezien. De dagen dat ik in mijn kamer zat gaf mij wel de tijd en ruimte om over het hele gebeuren na te denken. Om alles te verwerken en een plekje te geven.

Ik zal nooit het idee accepteren dat ik hier nooit meer uit zal komen. Maar ik ben er wel een soort van mee gaan leren leven. Zo goed als het kan dan.

Sinds ik hier opgesloten zit, heeft de situatie mij niet alleen mentaal kapot gemaakt. Het heeft mij ook weer geholpen om mij bij elkaar te rapen en een gigantische muur om mij heen te bouwen. Een dikke barrière is het geworden. Niemand die er doorheen kan komen. Ik heb veel liggen huilen in deze dagen. Maar dat is alleen maar goed. Hierdoor kan ik mezelf verzekeren dat ik niet meer voor HEN zal gaan huilen, of me überhaupt zwak zal vertonen voor hen. Geen één van beide ga ik meer doen. 

Er wordt op de deur geklopt. Ik doe gauw mijn hoofddoek op. Hakima loopt de ruimte in en wanneer ze de deur heeft gesloten ontdoe ik me weer van mijn hoofddoek. Ik zie dat ze een dienblad vol eten bij zich heeft. Ik glimlach vriendelijk naar haar.
''Hallo lieve Esrae'' zegt ze warm. ''Hallo Hakima.'' Antwoord ik beleefd terug. Ze legt het dienblad neer op het tafeltje bij de sofa. Ze loopt naar het bed- waar ik op zit- en neemt op de rand plaats. ''Hoe maak je het?'' vraagt ze me terwijl ze me doordringen aankijkt. Ik schenk haar een kleine glimlach. ''Het gaat mij goed, Alhamdoulillah.'' Na deze woorden begint ze ook te glimlachen.

''Kom kind. Ik heb wat lunch voor je meegenomen.'' Ik knik waarna ik naar de sofa loop en aan mijn lunch begin. ''Dank je wel Hakima!'' ze knikt vriendelijk waarna ze weer opstaat. Normaal gesproken neemt ze naast mij plaats en begint een gesprek maar dit keer blijft ze mij aankijken en heeft haar handen op haar heupen gelegd.
''Wat?'' vraag ik haar terwijl ik nog op een stukje croissant kauw.

''Esrae, je moet gauw gaan douchen. Ik weet dat je nog in een 'staking' zit wat betreft het gebruiken van de luxe die je vader je heeft gegeven..'' Het is even stil. Ik wil zo graag zeggen dat hij mijn vader niet is, maar ik kan me net inhouden.
''Ik zal zo gaan douchen Hakima. Ik moet het ooit accepteren toch.'' Antwoord ik luchtig terwijl ik mijn schouders slechts ophaal. Tevreden begint Hakima te knikken.
''Ik moet weer aan het werk kind. Ik zie je vanavond goed?'' ik knik bevestigend waarna ik haar weer door de deur zie verdwijnen. Ik ben weer alleen.

Ik neem nog een hap van mijn croissant terwijl ik peinzend voor me uit kijk. Ik heb nog zo veel vragen die beantwoord moeten worden. En dat kan alleen maar wanneer ik rustig op de man- die zichzelf mijn vader noemt- afloop. Maar eerst ga ik me opfrissen. Ik zal ze laten zien dat ze me niet klein krijgen!

Na mijn lunch loop ik naar de badkamer en laat het bad vollopen. Wanneer die helemaal vol zit met water en een schuimlaagje heeft, zet ik me erin neer. Wanneer ik erin lig sluit ik mijn ogen even en voel hoe het warme water mijn lichaam omsluit. Ik sop me goed in en was mijn haren grondig.
Wanneer ik zie dat mijn vingertoppen beginnen te verrimpelen stap ik het bad uit en begin mezelf af te drogen. Ik wikkel een handdoek rondom mijn lichaam en één om mijn haren. Ik loop weer fris de badkamer uit en bekijk mijn vieze kleren. Die kan ik niet aandoen. Bedenk ik me. Ik loop naar de inloopkast van eerst en open 'm. Zoals voorheen sta ik even met een open mond.
Dit zou Samira geweldig gevonden hebben! Bedenk ik me een tikkeltje bedroeft. Ik herpak me algauw waarna ik de inloopkast binnen loop.
Ik pak een lingerie setje uit een lade en trek die alvast aan. Ik kijk naar het labeltje en zie dat het van Victoria Secret is. De plek waar ik nooit mijn lingerie heb gehaald! Normaal gesproken komt die van mij gewoon van de Hema. Simpel, zoals ik.
Ik loop de kast verder rond en kijk of ik iets vind dat meer mijn style is. Meer dan de helft van de kleding die hier ligt lijken sterk op die van hijabbloggers. Niets voor mij dus.