Abducted

Hoofdstuk 15

De volgende dag sta ik met een vreemd gevoel op.
Ik ben totaal geen ochtend mens- vooral niet als ik ook nog eens om 6 uur moet opstaan- maar op de een of andere manier werd ik al voor mijn wekker wakker.
Ik stap het bed uit en open de gordijnen. Normaal gesproken doet Hakima dat, maar ik heb haar nadrukkelijk verteld dat ze niet voor mij hoeft op te staan. Ik bekijk de lucht en zie dat ie nog donkerblauw van kleur is. De maan staat minder hoog als gewoonlijk, en de zon is nog niet te bekennen. 6 uur 's ochtends in de winter ziet er uit als 1 uur 's nachts in de zomer. Ik wrijf wat slaap uit mijn ogen en begin me maar op te frissen.
Overpeinzend bekijk ik de velen kledingstukken in de inloopkast. Wat hoor je aan te doen voor een training. Ik bedoel, wat zou ik kunnen verwachten..? Ik begin hardop om mezelf te lachen. ''Het laatste waar Esra zich over druk zal maken, is haar keuze in kleding!'' Vertel ik mezelf in derde persoon. Ik schud nog steeds lachend mijn hoofd.
Aangekleed en al loop ik naar de bibliotheek. Mijn handen beginnen wat klam aan te voelen. Ik weet namelijk totaal niet wat ik kan verwachten. Ik leg mijn hand op de deurklink en blijf een tijdje op dezelfde positie staan. Verman jezelf Esrae!
Ik haal de deurklink naar beneden en open vervolgens de deur. Vanonder mijn wimpers bekijk ik de bibliotheek en zie dat het aarde donker is. Ik zie geen hand voor ogen.
Zal ik naar binnen lopen of gewoon als een lafaard in de gang wachten totdat ik Zakaria vanzelf tegen kom? Gaat er twijfelend door me heen.
Wees geen lafaard Esrae! Hoor ik een stemmetje streng in mijn hoofd roepen.
Met kleine stappen loop ik de bibliotheek ruimte door en kijk ik twijfelend om me heen. Bewust laat ik de deur open zodat er in ieder geval een klein beetje licht in de te grote ruimte valt. Ik loop naar de overkant van de ruimte, waar zich het lichtknopje bevind. Maar telkens wanneer ik een stap dichter bij de overkant neem, krijg ik het gevoel alsof iemand anders zich in de ruimte bevind. Mijn nekharen beginnen overeind te staan wanneer ik een zachte windvlaag langs me heen voel gaan. Verward kijk ik om me heen. Plotseling wordt de bibliotheek deur met een harde klap dichtgegooid en op slot gezet. Een zachte gil verlaat mijn mond. Mijn hart begint harder te kloppen en dit keer staan niet alleen mijn nekharen overeind. Voor de tweede keer voel ik nog een windvlaag langs me heen. Hierdoor begin ik verwilderd om me heen te kijken. Hard begin ik, van alle inspanningen, te hijgen. Is er een psychopaat het terrein binnengedrongen?! Zo ja, dan is ie in alles in staat en hoogstwaarschijnlijk gewapend. Ik blijf stijf op mijn plek staan en laat mijn hoofd alle kanten op draaien. Wat moet ik doen?!
''Wwat wil je?'' vraag ik met een bevende stem.
Als respons voel ik een harde duw waardoor ik tegen de grond val. Pijnlijk begin ik te kreunen. What the heck?!
Mijn knikkende knieën beginnen het praktisch te begeven.
Ik sta moeizaam op en wanneer ik richting de deur ren word ik ruw vast gehouden. Ik begin te gillen maar dat wordt algauw tegengehouden door een grote hand op mijn mond. Ik probeer tegen te stribbelen maar niks helpt. Twee sterke armen houden mijn lichaam makkelijk in toom. Ik probeer alles wat ik kan maar niks helpt. Wanneer ik denk dat ik voor de tweede keer ontvoerd zal worden hoor ik een bekende stem in mijn oor fluisteren: ''Zwak kind.''
Zijn te zware en koude stem zorgt voor herkenning. Ik ben nog steeds hard in en uit aan het hijgen. Hij duwt me van zich af waardoor ik wankelend op mijn benen kom te staan. Direct daarna gaat het licht aan waardoor ik voor even eraan moet wennen. Wanneer ik weer opkijk ontmoet ik direct de donkere angstaanjagende kijkers van Zakaria. De angst die ik momenteel voor hem voel probeer ik moeizaam te onderdrukken. Mijn knikkende knieën blijven even slap als voorheen.
Niemand heeft nog een woord gesproken. Het enige wat momenteel de ruimte vult is mijn gejaagde gehijg.
Zakaria blijft mij met een koude blik aankijken. Hij legt zijn handen achter zijn rug en loopt langzaam om mij heen. Alsof hij elke hoek wil bekijken voordat hij eindelijk het product gaat kopen. Ik buig mijn hoofd naar beneden zodat hij niet van mijn angst en schaamte hoeft mee te genieten.
Nadat hij zijn rondje heeft gemaakt, gaat hij weer dreigend voor mij staan. Zijn intimiderende houding zorgt ervoor dat ik niks anders kan doen dan zijn ogen te vermijden. Die diep bruine ogen die mij altijd zo beangstigend koel en donker aankijken..
''Zo te zien heb jij nog veel te leren..'' begint zijn ijzige stem de stilte te vullen.
''Allereerste..'' hij begint weer om me heen te lopen. ''Moet er geleerd worden dat je je mentor hoort aan te kijken wanneer hij tegen je spreekt.'' Spuwt hij er koel uit met zijn angstaanjagende diep mannelijke stem.
Mijn nekharen beginnen weer onrustig overeind te staan. Ik trek mijn hoofd langzaam omhoog en kijk hem nietszeggend aan. Ik zie dat hij zijn tweede rondje heeft gemaakt en mij met zijn intimiderende blik aankijkt. Ik leg mijn trillende handen in elkaar.
Toen hij blijkbaar gister vertelde dat dit serieus is en dat ik hem met respect moet behandelen, meende hij elk woord. Zakaria duld vanaf nu blijkbaar geen tegenspraak noch brutaliteit. Hier, voor mij, is hij een gevreesde rechterhand van de maffiabaas. Dit is menens en ik kan niets anders dan naar hem te luisteren, wil ik het hier overleven.
''Vervolgens..'' begint hij weer. En dit keer sta ik alert te luisteren.
''Moet je snappen dat, wanneer je me ooit nog eens niet aankijkt noch luistert, er consequenties zullen zijn..'' vervolgt hij dreigend. Ik kijk hem een tikkeltje geschrokken aan. Waar zijn die dreigementen nou weer voor nodig?!
''Nou..?'' hoor ik hem plots zeggen.
Ik werp hem een vragende blik.
''Nou wat?'' vraag ik met mijn schorre stem door voorheen.
''Is dat begrepen?'' vraagt hij even dreigend als zojuist.
Ik begin te knikken, terwijl ik hem strak aan blijf kijken.
''Antwoord wanneer je wat gevraagd wordt.'' Zegt hij koel terwijl zijn licht behaarde kaken strak op elkaar staan geklemd.
''Ja.''
''Ja, wat?'' vraagt hij wat dreigender.
''Ja, Zakaria.'' Antwoord ik kort terug terwijl ik hem nog steeds strak aan blijf kijken. Hier kan ik totaal niet tegen en met moeite houd ik mijn grote mond.
''Goed.''
Hij begint nog een rondje om me heen te lopen waardoor ik geïrriteerd mijn handen tot vuisten maak. Arrogante klootzak!
''Dan kunnen we nu eindelijk beginnen.'' Vervolgt hij duivels.
Zijn derde rondje heeft hij gemaakt maar dit keer blijf hij niet een meter van me vandaan staan. Nee.
Dreigend neemt hij enkele stappen dichterbij waardoor ons afstand wordt beperkt.
''Les 1.'' Zegt hij koel, terwijl hij nog een stap dichterbij neemt.
Ik kijk hem zo neutraal mogelijk aan en verberg mijn irritaties met moeite.
''Jou naïviteit heeft ervoor gezorgd dat je een gemakkelijk doel voor je vijand wordt.'' Zijn donkere blik komt weer terug.
''Als een kind vroeg je wie er was.'' Hij begint hierdoor spottend te lachen.
Beledigd klem ik mijn kaken strak op elkaar en geef ik hem mijn meest boze blik. Nog één keer zo'n opmerking van hem en hij zal de wind van voren krijgen!
''Vervolgens rende je als een imbeciel naar de deur, waarvan je wist dat ie op slot zat. En dat gehijg van jou zou men van kilometers afstand gehoord hebben.''
''Nou is het genoeg!'' roep ik hard.
Spottend trekt hij een wenkbrauw op en legt zijn armen op elkaar.
''Pardon?''
Dit keer neem ik een stap naar voren en wijs met mijn wijsvinger zijn kant op.
''Jij achterlijke mongool! Wat denk je wel niet?! Eerst mij een hartverzakking verzorgen, daarna mij op de grond duwen en vervolgens mij nog beledigen?!'' roep ik steeds bozer wordend.
''Als jij denkt dat je zo door mag gaan dan heb je het goed mis! Ik wil nooit, maar dan ook echt nooit meer dat je mij zo kleineert en behandeld als een kind! Begrepen!'' van al die inspanning begin ik wat te hijgen.
Die sukkel voelt zich wel heel wat met z'n opgepompte armen en stoere praatjes!
Wanneer ik weer naar zijn gezicht kijk, zie ik dat zijn volle wenkbrauwen in een frons zitten en zijn blik op onweer staat. Zijn kaken staan strakker dan ooit en dit keer zijn het zijn handen die gebald zijn in vuisten.
Ik haal nog eens diep adem waarna ik hem weer zo neutraal mogelijk aankijk.
''Ik zei dat er consequenties zullen komen, wanneer je niet luistert. Je trekt een grote bek tegen mij open, terwijl je me hoort te respecteren.'' Sist hij er dreigend uit.
''Respect hoor je te verdienen!'' sis ik boos terug.
''Niet in deze wereld.'' Antwoordt hij donker.
Hij neemt nog een stap dichterbij waardoor we nog maar enkele centimeters van elkaar verwijderd staan. Hij torent boven mij uit en zijn koele adem streelt dreigend mijn huid. Een rilling glijdt over mijn rug heen.
''De consequenties zullen niet bepaald zachtaardig zijn..'' fluistert hij me dreigend toe.
Ik begin te slikken, maar mijn masker laat ik niet vallen. Als er iets is dat ik hier heb geleerd is, dat je je gevoelens en vooral angsten niet mag laten zien.
Hij buigt zijn hoofd naar mijn gezicht toe, totdat zijn lippen mijn wang net aanraken. Ik begin over mijn hele lichaam te trillen. Zijn sterke cologne dringt mijn neus binnen en wanneer ik net een hap lucht wil gaan happen voel ik twee handen die mij hard wegduwen. Verschrikt deins ik achteruit en kijk ik hem met grote ogen aan. ''Wat doe je?!'' roep ik naar hem toe.
''Als je dacht dat ik je wilde kussen had je het mis. Je straf gaat nu beginnen.'' Antwoordt hij dreigend en koel.
Ongewild loop ik rood aan. We blijven elkaar boos aankijken. ''Vecht tegen me als je kan.'' Zegt hij opeens.
Ik trek verward een wenkbrauw op. ''Ik moet tegen jou vechten?!'' vraag ik ongelovig terwijl ik mijn ogen naar zijn gespierde lichaam laat afdwalen.
''Niet bepaald eerlijk hè.'' Zeg ik nog geïrriteerd.
''Als je zo veel lef hebt om tegen me te bekvechten, kan je net zo goed fysiek tegen me vechten toch.'' Antwoordt hij uitdagend.
Dit is de druppel!
Woedend ren ik op hem af en wanneer ik bij hem ben probeer ik hem een klap met mijn vuist te geven.
Direct verweert hij die door mijn vuist hard vast te pakken en me naar zich toe te trekken. Met een klap kom ik tegen zijn harde lichaam aan. Met mijn andere hand probeer ik hem nog een klap te geven maar dit houdt hij ook gemakkelijk tegen. Mijn beide handen houdt hij met één van zijn grote handen vast. Met zijn vrije hand houdt hij mijn kin stevig vast waardoor onze gezichten dicht tegen elkaar staan en elkaar diep aankijken. Hijgend door mijn 'inspanning' van zojuist probeer ik op adem te komen en uit zijn greep te komen. Niks werkt en dat irriteert me ma-te-loos!
''Laat me los sukkel!'' roep ik boos. Hij kijkt mij dreigend aan met zijn donkere ogen en met al mijn kracht probeer ik mijn kin uit zijn greep los te rukken.
''Zwak kind. Denk je nou echt dat, wanneer je iemand vraagt om je los te laten, diegene dat ook echt gaat doen? Probeer het opnieuw.'' Zegt hij koel waarna hij mij met een ruk los laat en weer een duw naar achter geeft. Hierdoor loop ik een paar stappen achteruit.
''Ik laat je zien hoe 'zwak' ik ben!''
Voor de tweede keer ren ik op hem af. Alweer probeer ik hem te raken met mijn vuist maar tevergeefs. Hij houdt hem vast waarna hij me met een ruk omdraait. Met een klap kom ik met mijn rug tegen zijn borstkas aan en houdt hij mijn armen met één arm beet. Ik stamp gelijk op zijn voet en schop heb met mijn hak tegen zijn scheenbeen. Maar hij blijft nog steeds pijnloos op dezelfde plek staan.
''Als je denkt dat je op die manier vrij komt bij een maffialid, die de pijnlijkste martelingen heeft meegemaakt, dan heb je het mis.'' Fluistert hij scherp in mijn oor.
Dit keer blijf ik stil en denk aan een manoeuvre om hem te omzeilen.
''Dit keer geen 'laat me los'?'' sist hij spottend in mijn oor. Ik geef geen antwoord.
Met een ruk draait hij me om waardoor we weer oog in oog staan. En nog steeds houdt hij mijn armen vast door een gespierde arm om me heen.
Opeens schiet er een geniaal plan door me heen.
Ik knipper meerdere malen met mijn ogen en kijk Zakaria zo lief mogelijk aan. Ik zet mijn mooiste glimlach op terwijl ik mijn hoofd dichterbij breng.
''Wat doe je?'' vraagt hij neutraal.
''Gewoon.'' Ik breng mijn gezicht dichter bij de zijne en zie dat zijn pupillen groter worden. Wanneer de afstand nihil is sla ik toe door mijn knie naar zijn edele delen te brengen.
Maar tot mijn grote verbazing zie ik hem niet verschieten van de pijn. Zelfs de koelste bendelid moet hiervan kreunen toch?
Nu pas dringt het tot me door. Met zijn andere hand heeft hij mijn knie vast waardoor ik zijn delen helemaal niet heb geraakt!
Wanneer ik dacht dat ik niet verbaasder kon zijn, had ik het mis.
Hij legt mijn been, die hij vast heeft, om zijn middel heen en houdt 'm daar vast. Mijn ogen worden zo groot als 't kan en mijn gezicht verschiet van kleur.
Ik probeer me van hem los te rukken maar dan verlies ik mijn evenwicht.
We bevinden ons in een intieme positie en als iemand zo binnen komt dat zouden ze de vreemdste dingen gaan denken. Ik probeer me van hem af duwen.
''Laat me los, dit hoort niet!'' roep ik met een rood hoofd.
''Als jij denkt dat je me kan verleiden met zulke goedkope trucjes zit je er ver naast. Ik had meer van je verwacht, om eerlijk te zijn.''
Vervolgens haalt hij mijn been van zijn middel en duwt me van zich af. Ik werp hem mijn meest vieze blik.
''Laat de training beginnen.'' Zegt hij op een donkere manier waarna hij langs me heen, de bibliotheek uit loopt. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Lieve lezers!

Telkens weer vergeet ik om na mijn verhaal een korte reactie te plaatsen, haha!

Bedankt voor jullie lieve reacties! Jullie maken mij altijd zo blij!
Dit keer heb ik best een lang hoofdstuk geplaatst en ik hoop dat 't jullie bevalt!

Sommigen vroegen of ik het verhaal een keer vanuit Zakaria's perspectief wil schrijven, en dat zal ik zeker doen! Alleen moet ik even kijken waar het goed tussen past.
Vergeet alsjeblieft niet te stemmen! Het kost namelijk niks, haha!
Ik zal voortaan 2 keer per week proberen te plaatsen. Elke zondag en een willekeurig doordeweekse dag. (i.v.m. mijn opleiding weet ik niet precies welke doordeweekse dag aangezien de ene drukker is dan de ander)
Stay tuned!

xx Secret_Writerr