één kans

Hoofdstuk 1

Het is maandag ochtend en de wekker gaat. Ik heb een speciale wekker die licht gaat geven zodat ik makkelijker wakker wordt, maar of het werkt.... Nee dus. Ugh, het is pas 7 uur kreun ik. Ik druk snel op snooze en draai me om zodat ik verder kan slapen. Na 10 minuten gaat de wekker weer af, ik kan het niet laten om nog een keer op snooze te drukken. Als ik daarna weer wakker wordt en ik op de wekker kijk zie ik dat ik niet heel veel tijd heb.

Ik stap uit bed en loop rillend naar mn kledingkast. Ik heb geen zin om een hele outfit samen te stellen dus ik pak een zwarte high wasted broek met kniescheuren en nog een simpel back to school shirtje van de bershka en trek dat aan. Ik ben niet een heel girly meisje dus ik doe geen make up op, het enige wat ik doe is even een puistje verbergen met een cover stick en ik ben klaar. Ik kam mn haren en zie dat het een beetje vettig is, ik doe het in een hoge staart en kijk tevreden in de spiegel. Daarna doe ik nog wat deo en parfum op, poets ik mn tanden en daarna haast ik me naar school.

Op school aangekomen pak ik mn boeken uit mn kluisje en loop ik naar wat vriendinnen in de aula. Ik ben niet heel populair, ik wordt ook niet gepest, ik zit er tussen in. Ik ken best veel mensen en heb rond de 400 volgers op insta. Omdat ik best een sassy meisje ben krijg ik het niet snel voor elkaar dat jongens me mogen, het boeit me ook niet echt.

Als ik bij mijn vriendinnen aankom hoor ik dat ze aan het praten zijn over een feest dat zaterdag is, het wordt gegeven door een voetbal club in de buurt en bijna iedereen gaat. Ik wil ook maar weet nog niet of ik kan, ik hoop van wel. Dan krijg ik misschien een betere band met mijn vriendinnen.... We zijn wel gewoon goed bevriend maar het voelt nog absoluut niet als de vriendinnen die ik had op de basischool. Ik zit in de 3e en heb niet zo veel contact meer met de kinderen uit mijn klas. Een paar zitten bij mij op school en sommige kom ik wel een tegen op de voetbalclub. Want ja ik voetbal, en ja het is mn leven. Mensen maken heel vaak rare opmerkingen erover maar dat kan me dus geen zak schelen!

*ondertussen is het zaterdag*

Het is 11 uur en ok heb zometeen zometeen en wedstrijd tegen m.v.a.b. Et wordt verwacht dat het een lastige wedstrijd gaat worden want onze aanvoerster; Mackenzie is er niet. Mijn positie is mid mid, daar heb je een hele goede conditie voor nodig, mijn conditie is niet verschrikkelijk maar laten we het erop houden dat ik daar een beetje aan moet gaan werken.

In de kleedkamers doe ik mijn tenue aan. Die is blauw met rode details. Als rugnummer heb ik 11, we mochten rugnummers kiezen en een van mijn lievelingsspelers heeft hetzelfde nummer. Ik trek mijn blauwe voetbalschoenen aan, het zijn de metalic blauwe die messi heeft gedragen in het seizoen 14/15 tijdens de Champions league.

Na de peptalk die we van de coach hebben gekregen lopen we naar buiten voor de warming up. Na een pittige warming up komen we nog even bij elkaar.

"Dames, ik wil dat jullie alles geven deze wedstrijd! Mackenzie is er niet maar dat weerhoudt ons er niet van om niet te winnen! In overleg met Mackenzie hebben we besloten dat ...... Emily de aanvoerder wordt!" Iedereen kijkt naar mij en ik probeer mn glimlach een beetje te onderdrukken. "Ik wil dat jullie allemaal naar Emliy luisteren! Ze staan in het midden dus ze heeft een goed overzicht, niet te vergeten is ook een van onze beste speelsters." We worden gewenkt Door de scheids dat we moeten beginnen en onze coach rond het af. "Het enige wat ik nu nog wil zeggen is succes, en laat ze zien wie hier de beste zijn!"

Dat zegt ie omdat zij vorig jaar het kampioenschap hebben gestolen.

*flashback*
Het was de laatste wedstrijd van het seizoen en deze wedstrijd bepaalde alles. Als we nu wonen waren we kampioen zo niet dan niet, gelijk spelen mocht ook niet want zij stonden met 1 punt voor dus dan zouden zij winnen. Het was de laatste minuut en het stond 2-1 voor ons. Iedereen gaf alles omdat ze nu echt niet meer wouden verliezen. Maar toen kwam de nummer 6 van de tegen partij met volle snelheid op me af, ze maakte een sliding en ik viel, ik viel hard, heel hard. De scheids liet het gewoon doorgaan en er viel een doelpunt omdat mijn team alleen nog maar aandacht had voor mij. Ik was er ziek van en het meisje had mee een gescheurde enkel bezorgt. Daardoor kon ik bijna heel de zomervakantie niet lopen en was ik depri. Ik had het gevoel alsof ik mijn team in de steek had gelaten ook al weet ik dat dat niet zo is....
*einde flashback*

Het was een spannende wedstrijd. Er waren nog 10 minuten op de klok en het stond 1-1. Hetzelfde meisje maakte weer een sliding op me, deze keer zag ik hem aankomen en week ik uit. Alsnog raakte ze mijn enkels en nu werd er wel gefloten. Een penalty, het was raak of mis, er zat niks tussen in, ik liet ons winnen of verliezen geen andere kans mogelijk, ik moest deze scoren, al was het maar als revanche voor de vorige keer.

Ik nam een aanloop. Zucht diep. Keek de keeper doordringend aan en de scheids floot. Daar ging ik dan. Ik ging in slomotion. Alles raasde voorbij en ik... Hij kwam tegen de lat aan de keeper probeerde de bal te pakken maar de bal kaatste via de lat terug naar beneden en doordat de keeper de bal niet had tikte ze hem net hard genoeg aan om de bal in het doek te laten rollen. Ik bleef even staan van shock en hoorde daarna allemaal gejuich en werd van alle kanten geknuffeld. Ik keek om me heen om te kijken of mijn moeder het had gezien. Maar nee, ze zat aan de telefoon. In haar buurt stond een jongen iets ouder als mij en hij was super knap. Ik denk dat ik staarde want hij lachte lichtjes en keek daarna een beetje awkward weg. Ik keek ook snel weg en bloosde een beetje. Gelukkig viel het niet op door mijn zweet.

Toen we terug naar de kleedkamers liepen zag ik hem naar me toe lopen. Mooi goal zei die zachtjes, dankje zei ik misschien nog wel zachter. Hij glimlachte en toen kwam oppeens een van zijn vrienden aan lopen. "Heeey maaat, wie is deze chick dannn. Komt ze ook naar het cb feest ( zo heette het feest op de voetbalclub want het was voor iedereen die in de leeftijdscategorie c en b zit )." De jongen kijkt me even aan zegt dan, weet ik niet ik heb dr net zien voetballen. Ik zei dat ik wel zou komen alleen niet wist of mjjn vrienden ook gaan. De vriend van de jongen zei dat ik dan gewoon met hun mee kon gaan. Ik keek even verbaasd en knikte toen, ik gaf mijn nr en zei mijn naam, daarna liep ik naar binnen en ging ik omkleden.

Wow ik ga gewoon naar cb met 2 jongens die allebei knap zijn.