één kans

hoofdstuk 18

Als we bij het verblijf van Mads aangekomen zijn wil ik afscheid nemen als hij me raar aan kijkt. "Wat doe je nou? Je gaat toch mee?" Verbaasd kijken we elkaar aan. Hij omdat hij me niet snapt en ik omdat ik niet snap dat hij me mee wil hebben. Langzaam knik ik en dan loop ik mee. "We moesten naar de receptie.." mompelt hij. "Daar!" En ik wijs  aar een bord met 'receptie'. Bij de receptie stelt Mads zich voor en vraagt hij waar hij naar toe. De vrouw achter de balie krijgt meteen een lach op haar gezicht.

"Ik vroeg me al af wanneer je zou komen, ik heb veel verhalen over je gehoord! Zonde dat het zolang duurde doordat je niet 100% fit was en daarna moest je ook nog is wachten op het ejnd van het seizoen, god het zat je niet mee hè. Loop maar achter mij aan. Hoe kan het eigenlijk dat je al zo goed Nederlands kan? En waar is je passie voor voetbal vandaan gekomen? En kende je Ajax al voordat je gescout werd? Het is een hele goede club hoor, met een fantastieze jeugdopleiding....."

Mads kijkt me met grote ogen aan met een blik zovan 'HELP!' Ik gniffel en geef hem een knuffel. Hij besluit om maar op één van de vragen in te gaan.  Ik kijk om me heen, het is mooi hier. Aan de muren hangen team foto's met de prijzen die ze hebben gewonnen en er is een hele muur vn krantenartikels van oud jeugdspelers van Ajax die het groots hebben gemaakt. Ooit hangt Mads hier ook ik weet het zeker.  Ik wordt uit mijn gedachten gehaald als Mada aan mijn arm trekt "we moeten hier zijn" lacht hij. Ik glimlach "het is mooi hier, je zult het vast leuk gaan krijgen"

"Dus zijn jullie een stelletje? Broers en zus?.." onderbreekt de vrouw ons. Ik kijk hem aan "nee, beste vrienden" en hij plant een hele overdreven kus op mijn wang. "Nou jullie zouden heel leuk zijn samen, maar in ieder geval, hier is je kamer je slaapt daar samen met nog iemand anders hier heb je een boekje met alle regels enzo en je training en school schema's voor vragen kan je altijd komen, binnen nu en een uurtje komen er wat mensen langs om kennis te maken. Heel veel succes en ik zal je nog wel zien! Doei, fijne dag verder!"

We lopen de kamer binnen maar er zit niemand anders. We gaan naar het lege bed en de wat legere kant en ik zet me neer op het bed. Mads begint te lezen maar ik zie dat hij moeite heeft doordat de Nederlandse taal natuurlijk lastig is met al hun rare onnodige regeltjes. Dus ik help hem.

De regels zijn vrij soepel. Hij heeft het wel erg druk maar alsnog wel vrije tijd die hij met vrienden en ultra super coole sexy vrienden zoals mij kan besteden.

Na een tijdje komt er een man binnen. "Hallo ik ben Frank Peereboom he nieuwe trainer, maar je kan mer gewoon Frank noemen. We hebben straks training en ik wil graag dat je de avond training mee doet. Het zal geen zware training worden zodat je kan wennen aan het team, er is nog 1 nieuwe speler dus je zal niet alleen zijn. Zal ik je nog even een rondleiding geven of wil je het liever zelf uitzoeken?" Die trainer lijkt me wel aardig denk ik bij mezelf.

"Ja graag, kan mijn vriendin ook mee?" Vraagt Mads Onder schaamte. Dit zijn van die situaties waar ik echt verlegen wordt en ik voel mezelf ook helemaal rood worden. Hij kijkt me aan en ik kijk snel naar me voeten, bang voor het antwoord. "Ja tuurlijk, waarom niet, alleen maar gezellig!" Opgelucht voel ik de warmte wegtrekken.

We lopen achter Frank aan en hij laat alles zien. Op deze verdieping zijn alle kamers. Het zijn er niet heel veel maar een stuk of 20-30 want kinderen vanaf de C mogen kiezen of ze in een gasthuis willen of hier. En daaronder worden ze bijna nooit uit het buiteland gehaald en als het dan gebeurt laten die ouders ze (bijna) nooit alleen gaan verteld hij. Dan op de verdieping hierboven (dus de 3e) is de "chill" ruimte. Hier is de soort van woonkamer met een 2 tv's en 2 verschillende spelcomputers aan allebij. Dan heb je hier naast ook nog een stilte ruimte waar je eventueel kan leren als je dat prettiger vind dan je slaapkamer. Als we naar beneden gaan heb je de receptie maar die hadden we natuurlijk al gezien. De eetruimte waar het eetschema voor de week al aan de deur hangt. En dana via deze deur kan je richting buiten. Er is hier een grasveld waar je een balletje kan trappen. En daar i de schuur met fietsen waarmee hij mee naar de toekomst zal moeten gaan. Hier eindigt de rondleiding en voor zover ik het heb gezien. Ziet het er heele mooi uit. "Tot 7 uur!" Zegt Frank voordat hij zich omdraait.

"Dus?" Vraag ik aan Mads "wat vind je ervan?"

"Je wilt niet weten hoe blij ik ben, ik voel me al helemaal thuis! Het ziet er zo leuk uit, alleen nog maar hopen dat mijn kamergenoot aardig is en dat het team me goed opvangt" glimlacht hij. Ik zie aan hem dat hij het echt meent en dat hij er echt zin in heeft wat automatisch bij mij ook een glimlach op mijn gezicht geeft.

Als ik rond 5 uur besluit te gaan fluisterd Mads tijdens onze afscheidsknuffel "dankje, dankje voor alles. Zonder jou was ik niet zo ver gekomen en had ik al lang opgegeven. Dankje dat je er alrijd voor me bent Em" in mijn oor. Dit doet me echt heel goed en maakt me warm van binnen.

Ik heb deze dag zeker als geweldig ervaren, om na al die tijd mijn ondertussen echt beste vriend te zien was geweldig.

Sorry voor de saaie hoofdstukken de laatste tijd. Mijn inspiratie en tijd zitten op 0 :(