één kans

hoofdstuk 16

Het is zaterdag ochtend en ik ben me klaar aan het maken voor techniek training. Mathilde had me een berichtje gestuurd dat ze een voetballer had geregeld om me te trainen. Heel lief enzo maar dit maakt me dus wel 10 keer zo zenuwachtig.

Ik fiets naar het veldje waar we hadden afgesproken waar ik zoals ik eigenlijk ook al wel had verwacht, te vroeg ben. Ik begin alvast even 2 rondjes om het veld te rennen om mezelf op te warmen. Daarna doe ik wat rekoefeningen en dan zie ik Mathilde en een jonge die me vaag bekend voorkomt aanlopen, die zullen wel met de auto zijn gekomen. Ik groet Mathilde en twijfelachtig steek ik dan mijn hand uit naar de jongen. "Donny van Beek". Ja die ken ik wel flitst er door mijn hoofd.

"Emily Dolan" groet ik terug.

"Dus Emily je was fan van Ajax toch" vraagt Mathilde een beetje twijfelend.
Doodsirieus kijk ik haar verbaasd aan. "Niet echt nee, ik support Feyenoord" Ik ziet dr geschrokke kijken en dan met zoon blik van 'kut wat nu' naar Donny. Maar lang houd ik het niet en barst ik in lachen uit. "whahahh nee joh. Ik ben een trouwe Ajacied! Vieze kakkerlakken proest ik." Als snel hikken de twee ook mee.

Omdat we elkaar eerst iets beter moeten leren kennen omdatp dat goed is om elkaar in te spelen en elkaar te bregijpen gaan we eerst even wat kletsen. "Dus Donny" vraag ik " waarom heb je de tijd en de wil om dit te doen haha". "Ik heb een blessure waardoor ik een tijdje niet mee mag/kan doen" begint hij "maar ik wil wel in beweging blijven want ik mag wel gewoon licht voetballen enzo. En toen mijn zus met dit idee kwam vond ik het wel leuk, vokral omdat ze zei waarom. Ik heb dat zelf namelijk ook een keer meegemaakt n det jeugd. Ik werd in mijn c jaren niet echt gewaardeert, ze lachten me uit door mijn acne enzo. Toen ben ik ook gaan strijden om mezelf te bewijzen. Het was een lastige tijd hoor. Toen kwam er een keer een scout kijken, en dat gerucht ging al de hele week ten ronde. Dat was voor mij de kans om mezelf te bewijzen. Helaas mocht ik maar 10 minuten te spelen. Met betraande ogen liep ik toen weer naar de kleedkamers omdat ik het volgens mezelf niet hoed genoeg had gedaan. Die scout zag het en vroeg wat me dwars zat. Dus ik vertelde dus dat ik me kapot had gewerkt en dat ik niet goed genoeg en maar heel kort speelde. Hij hoorde toen de wilskracht in me en hij heeft me toen naar Ajax geleid. Hij geloofde in me, samen met mijn zus terwijl mijn ouders het niet zo zagen zitten. Maar ik heb het wel gedaan, het is me wel gelukt, met acne en al haha." Aandacht heb ik zitten luisteren en ik kan het niet laten om even een "wauw" te laten ontsnappen.

Bam weer mis. Ik stamp op de grond en laat me dan op de grond vallen, dit gaat me nooit lukken. De bedoeling is dat ik de bal aan gespeelt krijg van Donny dan moet ik 4 pionetjes passeren, een diepe pass geven op Donny, hij geeft hem voor en dam moet ik hem er als een volley in knallen. Maar het lukt me niet. Elke keer mis ik, of gaat ie naast, of over, enkele keren raak ik 'm goed maar dan komt de bal precies in het midden van het doel terecht waar je dus ook niks aan hebt.

"Jawel, het gaat je wel lukken, gewoon niet opgeven, we proberen het nog 10 keer en dan doen we iets anders, oke?" roept Donny. Ik stem dr mee in en daar gaan we weer. Ik pass, krijg de bal terug passeer de eerste 2 pionnen met een schaar, de 3e en 4e normaal en dan de 5e nog met een schijnbeweging. Ik geef de bal perfect diep op Donny en hij geeft hen terug. Elke andere voetballer had deze bal perfect kunnen raken, het is een pracht bal. Maar ik raak hem flauwtjes aan en de bal springt een random kant op. De rest van de keren gaan bijna even slecht maar toch iets beter.

Nu gaan we bal controle oefenen door hoog te houden en de bal hoog aan te nemen en dan op te vangen met mijn voet waardoor die blijft liggen. En zo opnieuw en opnieuw.

Ik laat me op de grond vallen en spuit het water zachtjes over mijn voorhoofd heen en in mn hoofd. Het lijkt misschien niet zwaar maar het is best zwaar en vooral als je het met een prof doet. Ik bedank ze en dan nemen we afscheid. Ik doe mijn oortjes in en fiets naar huis.

"You shoot me down, but i won't fall. I am titanium.

Stone hard, machine gun.  Firing at the ones who run. Stone-hard, this bulletproof glass."

Thuis aangekomen zet ik de fiets in de schuur en loop ik naar boven om te douchen. "Waar kom jij vandaan?" Vraagt mijn moeder meteen. "Van voetbal, dat had ik al verteld." Zeg ik meteen geïrriteerd. "Pubers" zucht ze en daarna gaat ze gelukkig meteen weg.

Na het douchen vlecht ik mn haar in 2 snelle vlechtjes. Net op het moment dat ik klaar ben belt Mads op skype. Lekker dan, achja no shame haha.  "Hallow" antwoord ik met videocamera. "Sexy hoor" lacht hij. "Ja jij ook" zeg ik terug "zeker net van training af haha". "Sst is toch lekker" zegt hij zwoel. En ik ga niet liegen maar dat klonk best sexy. "Pff nee, bel me maar als je klaar bent met douchen" grinnik ik. "We kunnen ook doorgaan tijdens het douchen" zegt hij nu met een smirk op zijn gezicht. "Ja heel geil allemaal, but no thanks. We bellen straks nog wel eventjes, oke?" Vraag ik. "Ja duhhh zegt hij" met de nadruk op 'duhhh'. "Ik mis je" zeg ik dan oppeens betreurd. "Ik mis jou ook" zegt hij "ik ga je helemaal doodknuffelen als ik je weer zie, beloofd". "Dat was ook niet waar ik om vroeg maar oke dan, doeiiii hoelijk tot snel!". "Doeii" zegt hij nog en dan hang ik op. Hopelijk komt hij snel naar Ajax.