één kans

hoofdstuk 17

*Er is een lange en lastige periode voorbij gegaan, maar dit is het moment dat Mads eindelijk naar Nederland komt*

Zenuwachtig ren ik door het huis. Ik zou school skippen en hem op wachten op het vliegveld, en zenuwachtig dat ik was, niet normaal. Mads zou naar een speciaal huis gaan onder leiding van Ajax. daar zou hij samen met jeugdspelers van Ajax verblijven die ook uit andere landen waren overgekomen. Zijn school mocht hij zelf kiezen en toen heb ik hem natuurlijk overgehaald om naar mijn school te komen. Nouja overhalen was het niet echt. Zodra ik het voorstelde was hij neteen enthousiast. Hij ging meteen doorgeven dat dit de school was waar hij naartoe wou. Wel zaten er wat probleempjes bij, mijn school was een havo/vwo school. Nou deed Mads het redelijk goed op school. Toch was het twijfelen, de switch tussen een Deense school en een Nederlandse zou toch best groot zijn. Maar met als pluspunten dat hij al redelijk goed Nederlands kon en dat ik hem dan zou helpen hebben de overslag gemaakt om het toch goed te keuren. Hij zou bij mij in de klas geplaatst worden en bij elke les die we samen hadden naast me zitten. Ook zou hij op de club geholpen worden met bijles en dergelijke.

Al snel werd ik uit mijn gedachten gehaald door een harde toeter. Dat zou de taxi wel zijn. Ik loop naar buiten en ga zitten. Ik geef aan dat we naar het vliegveld moeten en we vertrekken. Ik pak mijn oortjes en ga wat muziek luisteren.

Ik geef hem het geld en stap uit. Ik ziet dat hij pas over een half uur aan komt dus ik loop naar de statbucks en haal een chocolade muffin. Ik zou zometeen wel wat te drinken halen als hij aankomt. Ik ben op zoek naar hal 3, wat niet zo goed lukt. Chagrijnig look ik rond. Waarom is Schiphol nou ook weer zo groot. Als ik op het aankomsten bord kijk zie ik dat Mads al is aangekomen. "Kutzooi" schreeuw ik uit frustratie. Als ik oppeens beet wordt geapkt van achteren schrik me de apelaris. Ik begin te schreeuwen maar er wordt een hand op mijn mond gelegd. Ik krijg een kusje in mijn nek en wordt dan omgedraaid. Oh als ik los kom zal dit persoon niet lang meer leven denk ik. Maar als ik ben omgedraaid zie ik voor me de mooiste grijns van allemaal, Mads. Snel spring ik in zijn armen en knuffel ik hem stevig. "I-ik krijg... g-geen luuuucht" hoest hij. Ik laat hem los en grijns terug "sorry niet sorry. Ik kreeg bijna een hartaanval door jou!" 

"Tja dan had je maar op tijd moeten zijn mevrouw Dolan" kijkt hij me nep boos aan.

Mijn wangen kleuren rood en ik kijk naar de grond. "Ik kond het niet vinden, maar hoe vond jij mij?" Vraag ik.

"Nou als u even naar uw rechter kant kijkt dan ziet u daar Hal 3 dus daar kwam ik vroijk uitgehuppeld opzoek naar mijn knappe vriendin die had beloofd op te halen. Toen zag ik iemand die van de achterkant op jou leek en toen je kutzooi zei toen wist ik het zeker." Lacht hij.

Ik kijk naar rechts en zie daar inderdaad hal 3. Ik stond er al die tijd gewoon naast. "Oke kom mee" roep ik en ik trek hem mee aan zijn hand. We lopen naar de koffer karren en plaatsen zijn 2 koffers erop. Snel ga ik er ook op zitten en roep ik "NAAR DE STARBUCKS!!" ik hoor hem achter me lachen en al snel rent hij met volle vaart eochting de starbucks. Als we moeten uit wijken voor een mopperend echtpaar beginnen de koffers te schommelen en val ik luid lavhend op de grond. Snel loopt Mads naar me toe "gaat het?" Vraagt hij bezorgd. Ik pak mijn knie in mijn handen en vertrek kijn gezicht. "Shit, em sorry kom we gaan naar de ehbo, die zullen ze toch wel ergens hebben hier?" Hij steekt zijn hand uit en ik pak hem aan. In plaats van mezelf omhoog te hijsen trek ik hem naar beneden. Hij valt half op mij, half op de grond en ik kan mijn lach niet meer inhouden. "Whahaha je had jou hoofd moeten zien" proest ik. Hij kijkt me verontwaardigt aan en begint me dan te kietelen. "Dit is omdat je zo gemeen bent" schreeuwt hij. De tranen rollen langs mijn wangen naar beneden en mensen kijken ons raar aan. Maar op dit moment boeit me dat even niks, dit moment zou ik voor geen goud willen inwisselen. Ik ben eindelijk weer herenigd met mijn beste vriend. Het afgelopen jaar was lastig maar ik weet zeker dat dit jaar beter gaat worden, veel beter.