Pek de yabancısı olmadığım o yabancı dili anlatırken hocam, "planlı gelecek zaman" diyor. Saçma sapan şeylerden derinlere iniyorum, "Gelecek zamanımı planlamıyorum ki artık ben." dercesine bakıyorum, sarı saçlarına uyumlu, bal köpüğü rengindeki gözlerine. Tüm notları ben tutuyorum, en çok kalemi ben taşıyorum. Kalemlerim yere dökülüyor, kırık beyaz kağıtlarım yer yer buruşuk. Saçlarım ahenkle yüzüme dökülürken, sıvı bir zift gibi akıştığımı hayal etmekten başka bir şey gelmiyor içimden . Kimseye kin bile beslemiyorum. Çiçek yetiştirmiyor hatta sokak kedilerine bile selam verip geçiyorum. Beni sadece çorbalar mutlu ediyor. İçindeki ekmekten, suyu görünmeyen çorbalar. Bir nota gibiyim, ama çizginin dışında. Çal beni, çalındı tebessümlerim. Ve tek bildiğim, omzumda gelecek zamanın rivayetinden izler var.
