uçurumdaki kanatlar

28.bölüm

-masal burada neler oluyor

Ablamın gözlerinden yaşadığı öfkeyi ve hayal kırıklığını okuyabiliyordum. Benden açıklama bekliyordu ama dilim tutulmuş gibiydi . Yusufun gözlerine baktım ve ellerimi ellerinden koparırken yaşadığım çaresizliğin tarifi yok gibiydi. Üzgündüm çünkü ablama yusufu anlatmamıştım, o bizi ayrı zannediyordu ama gördüğü manzara bildiklerinin tam aksineydi. yusufu arkamda bırakmıştım, ablamın yanına geldiğimde ,gözlerinden bana ne kadar sinirli olduğunu daha iyi anladım.

-masal hemen bir açıklama bekliyorum

-abla inan anlatacaktım,ama dün olanlardan sonra ,doğru zaman olmadığını düşündüm

-ne zaman başladınız tekrar görüşmeye

-dün , ama inan söyleyecektim

ablam kolumdan tutup çekiştirmeye başlamıştı

-hemen gidiyoruz masal, onunla bir daha görüşmeni istemiyorum

ablam çekiştirmeye çalışırken ,aniden olduğum yere sabitledim kendimi. en başından beri ablamın yusufa olan net tavrını anlayamamıştım. ondan hoşlanmıyordu ama bu şekilde olmasını bana saçma geliyordu. ablama ve babama söylemediğim için belki hatalıydım. ama hiç söylemeyecek değildim ki. dün olanlardan sonra zaman vermiştim kendimi ve bu zamanı doğru olduğunu düşündüğüm anda kullanacaktım.
- abla lütfen, dediğimde kendimi ellerinden kurtarmış bir iki adım geri atmıştım.
- neden böyle davrandığını anlayamıyorum, en başından beri yusufa olan bu tavrın çok fazla değil mi?

Ablam daha da irileşen gözleriyle
- böyle davrandığım, seni korumaya çalıştığım için suçlu benmiyim masal.

- ona karşı hep önyargılısın abla , ben ona güveniyorum, ve onu seviyorum. Düşündüğün gibi bana zarar verebilecek bir insan değil lütfen anla artık bunu

Ablamın delici bakışları beni korkutmuyordu. Ben kendi kararlarımı verebilecek yaştaydım

- masal hemen benimle geliyorsun , daha fazla sınırımı zorlama

Bu sırada yusuf yanımda ablama doğru bir adım atmıştı.
- rüya fazla ileri gitmiyormusun, masal çocuk değil ve bende bu dünyada ona zarar verecek en son insan bile değilim

Ablam daha da sinirlenmiş kolumdan tutup beni çekiştirmeye başlamıştı.

Kolumu ablamın elinden kurtardığımda, söyleyeceklerimin ablamın kalbini kıracağını bile bile ağzımdan çıkmasına izin verdim,
- abla yeter artık, ben çocuk değilim , bana emirler vermekden vazgeç, senin söylediklerini yapmak zorunda değilim ve seninle gelmiyorum
Arkamı hızlıca döndüğümde, ablamın arkamdan söylediklerini duymuyordum, aslında duymak istemiyordum.

Yusuf yanıma geldiğinde , onunda tedirginliği gözlerinden okunuyordu.

Ablama söylediklerim için pişman değildim. Beni anlamak yerine , yusufa bu kadar karşı çıkması ve duygularımı görmezden gelmesi artık sabrımı taşırmıştı. Arabaya bindiğimde yusuf sol elimi tuttu hızlıca
- iyi misin bitanem
Derin bir nefesten sonra gözlerine baktım yusufun
- bu kadar tepki vermesini anlayamıyorum artık, çocuk değilim ki ben
- ablan ile arana bu şekilde girmek istemezdim masal, ama ablan senden vazgeçiceğimi hiç boşuna beklemesin. Zamanla oda sana olan sevgimi kabul edecek.
Aniden aklıma babam geldi, ablam benden önce yaşadıklarımızı babama anlatırsa sonuçları daha kötü olurdu.
- yusuf babama seninle barıştığı mı söylemeliyim, bunu ablamdan öğrenirse bana daha çok sinirlenecek
- tamam birtanem sen nasıl istersen,
Yusuf bu sırada arabayı sahil kenarına çekmiş babamla yalnız konuşmam içinde arabadan inmişti.
Babamla konuşma boyunca arada dinlediğini belli ederek sakince beni dinlemişti, yusufu zaten anlatacağımı babama inandırmıştım. Ablama verdiğim tepkiyide saklamamıştım babamdan. Zaten babamında burada tepki vereceğini çok iyi biliyordum
- ne olursa olsun masal , ablana saygısızlık yapmamalıydın. O senin iyiliğini düşündüğü için , korkuları yüZünden böyle tepkiler verdiğini bilmiyormusun kızım
- baba biliyorum ablamın beni korumaya çalıştığını, ama bu sefer çok fazla üstüme geldi
- bunları akşam eve geldiğinizde konuşucaz masal ve yalnız gelmeyeceksin yusufuda yanında getireceksin. Neler oluyor birden ondan öğrenelim bakalım
- tamam babacım , akşama yusufda gelecek