Vitrindeki Yansıma

Bölüm 7__MASKE

"ne istiyorsun "ellerimle bileklerimi ovarken söyledim bunları.

" ne mi istiyorum."öylece bana bakıyordu.

"evet ne istiyorsun. Beni buralara getirirken planlamış olmalısın. Ama tebrik ederim sokakta arkamdan geleni fark etmedim. "elimle ensemi tuttum. Alayla gülümsedim.

" ya aslında sen değil de o çocuk kalsa iyi olurdu. Daha bıçakla oynayacaktı."

"sus artık sus. Seni buraya ben getirtmedim. Haberim olduğununda sen çoktan burdaydın. Senin olduğunu bile bilmiyordum. "

Canım çok yanıyordu, hem ruhsal hemde bedenen çökmüş gibi hissediyordum.

Ama sinirden ellerim titriyor ve vücudumdaki çöküşlerle ilgilenmek istemiyordum.

" ne bu açıklamamı. En baştan beri yanımdaydın."sandalyede arkama yaslanıp gülmek anlamına gelmeyen kahkaya attım, sesim yankılandı.

"ya şimdi anladım. O sokakta beni kurtarman, yarış , o ev hepsi planlıydı... Tebrikler süper planmış, benim gibi aptalı kandırması çok kolay olurdu zaten. Ama bu kadar plana gerek yoktu. Gelip sorsan söylerdim. "

Sinirle bileğimi kavradı, öyle sıkıyorduki...

" bu kadar ileri gitme.. Hiç bir şeyi planlamadım. O gece taraflar birbirine düşmesinin sebebi olanı bulmaya çalışıyordum. Polisi sokağa döken, vitrinlerin camını indireni bulmaktı amacım. "

" iyi işte buldun. "

" deniz olanları bu kadar basite alma"

"ben mi basite alıyorum. Şu halime yüzüme bak rüzgar, herşey boşmuş herşey".

Bileğimi elinden çektim.

"şimdi ne olacak, sende mi sorguya çekeceksin, yada patronuna söyle direk o gelsin, bu iş can sıkıcı olmaya başladı. "

" yürü gidiyoruz "
Kolumu yakalayıp kapıya doğru yürütmeye başladı. Dışarı çıktığımız da boş bir sokağa gün doğmak üzereydi, biraz önceki adam başıyla rüzgarı onaylandıktan sonra yürümeye başladık.

Rüzgar önde ben arkada kolumu tutarak yürüyorduk. Artık kendimi bırakmış sadece adım atıyordum.

Arabaya ulaşıp beni ön koltuğa bırakıp sürücü koltuğuna oturdu.. Arabayı çalıştırıp son gaz ara sokaklardan çıkıp dış ana yola çıktık.

Koltuğa başımı yaslayıp öylece dışarı bakıyor, ellerimle şapkamı sıkıyordum. Bazen kendimle yaşadıklarımla baş edemediğim zaman ne yaptığımdan habersiz öylece hareket ederdim.

"durdur arabayı " sesim arabada yankılandı. Rüzgar bana bakıp gaza daha çok yüklendi.

Elimi kapı koluna attım.
" durdur şunu". Sesim anlayamadığım bir tonla çıkıyordu.

"saçmalama, arabadan bu hızla atlarsan ölürsün. "sinirle bağırıyordu.

" rüzgar nefes alamıyorum. Durdur şunu. " sesim artık gerçekten bitikti.

Rüzgar bana öyle bir bakıyordu ki yine içimi okuyacak gibi hissediyordum. Araba yavaşlayıp yanımızdan hızla akan trafiğe rağmen sağa çekip durdu.

Hızla kapı kolunu çekip dışarı attım kendimi. Derin derin nefes alıyordum, boğulacak gibi olan vücudum titriyordu...

Rüzgar yavaş adımlarla yanıma gelip beni izlemeye başladı,gözümden artık tutamadığım yaşları görmesini istemediğim için arkamı döndüm..