Yaşanmışlıklar unutulmaz, sadece üzerine şeffaf bir perde çekilir.
__
En son zaman iç dünyamın karmaşası bu kadar artmıştı hatırlamıyorum.
Korku, heycan, sevinç ve üzüntü ama en ağır basan şaşkınlıklar...
Karşımda ki yeşil gözlere öylece bakıyordum. Evet beni öpmüştü, bu ilk de değildi..
Ama kalbimin bu kadar deli çarpması akıl erdirilecek gibi durmuyordu.
Bir kaç saniye gözlerimiz kitlense de, şaşkınlığı üzerimizden atmamız uzun sürmedi.
Rüzgar elimden tutup kapıdan çıkarken talhaya manidar bir bakış attıktan sonra kapıyı arkamızdan kapattı.
Bu manidar bakışın ben ne kadar anlamını bilmesemde, erkekler arasında bir anlamı olduğu kesindi..
Rüzgarın arabasına yaklaşınca uzaktan kumanda sistemi ile kapıyı açtı.
Sürücü koltuğuna rüzgar geçmiş yanınada ben oturmuştum.
Az önceki olanlara anlam veremesemde bunları şuan konuşmak istemiyordum.
Rüzgar cebinden cep telefonunu çıkarıp mesaj olduğunu tahmin ettiğim şeyi okuduktan sonra rehberden birini bulduktan sonra aramaya başladı.
"yeni gördüm, nerdesiniz "
Karşı taraf konuştukça kaşları çatılıyor, gerilemeye başlıyordu.
" tamam geliyorum, beni bekleyin"
Telefonu kapattıktan sonra kontağı açarak arabayı çalıştırdı.
"nereye gidiyoruz"
Bana kısa bir bakış atarak tekrar yola döndü ve gaza bastı.
"sabret biraz"
Yaklaşık yarım saatlik yol sonunda bir çok deponun olduğu yere geldik.
Burası bana tanıdık gelmiş, yüzümde bir sızı hissetmeme sebeb olmuştu.
Rüzgar benim durumumu fark etmiş olacakki aradayı birden durdurdu.
Koltuğunda hafif bana dönerek
"iyi misin"
Olumlu anlamda başımı sallasamda, beni o depodan çıkarış hali gözümün önünden gitmiyordu.
Hafifçe çenemi tutarak gözlerimizi hizaladı.
"o olanlarda bir suçum olmadığını biliyorsun "
Hiç birşey söylemeden öylece gözlerine bakıyordum.
" bana güvenmen gerek. Bana güvenmezsen, bu olayın içine seni dahil etmek mantıksızlık olur "
"güvenmek" ağzımdan sadece bu kelime çıkabilmişti.
Bu ne bir soru, nede basit bir sözdü.
"buraya seni getirmemeliydim"
Arabayı geri vitese alıp geri giderken elimle vitesi tuttum.
"durdur arabayı. "
Rüzgar sert gözlerini bana dikmiş bakarken ani frene bastı.
" sana güvenmiyor değilim ama güven konusundaki düşünce mi biliyorsun. "
Hiç birşey demeden öylece gözlerime bakıyordu.
"Bana öyle bakma, sana güvenmesem gece seninle aynı yatakta uyumazdım"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vitrindeki Yansıma
Novela JuvenilHayat bir sahneyse, bizde o sahnede Geçmişiyle geleceğiyle rollere sahib insanlarız.... Maskeli baloda yalanların arkasına saklanmış, akan zamanı izliyoruz.. Bir yerlerde bişeylerimi atlıyoruz. Hesaba katmadığımız gülüp geçemeyeceğimiz birşeyle...
