İnsanın gelecekten endişesi, geçmişin tekrarı olmasından korkmasıdır..
____
"Güven duygusu ne kadar önemlidir hayatta. Düşünsenize yaşama başlarken bile en başından güvene ihtiyaç duymazmıyız"
Profesör masanın köşesine oturmuş söylediği sözleri tastiklememizi istercesine gözlerimize bakıyordu.
Arkadan biri konuşmaya başladı.
"doğru daha en baştan muhtaçlık başlıyor aslında"
Söylediğine katılmıyordum.
Elimi kaldırıp izin istediğimde profesör izin verdi."bence muhtaçlık değil. Sadece rahat hissetmek için.. Güven baştan beri var, ama ihtiyaç gereği değil varoluş bu. "
Arkadaki konuşan öğrenci tekrar söz aldı.
" bir varoluşta rahatlamak için güven duygusu varsa bu muhtaçlıktır. Her insan birilerinin varlığına muhtaçtır."
Gerçekten muhtaçlığa bu kadar takık birini hiç duymamıştım.
Arkamı dönüp kim olduğuna anlamak için bakınmaya başladım ama kalabalıktan kim olduğu anlaşılmıyordu.
"belki evet, belki hayır kişiye göre değişir. Ama herkes birilerine muhtaç değildir. Bunu genele yaymak yalnış olur. "
Herkes bizim konuşmamızı pür dikkat dinliyor, dediklerimizi bazen doğrular cinsten konuşuyorlardı .
" evet bazen insan kişilere değil, somut veya soyut şeylerede, sizin değişinizle ihtiyaç duyulabilir. Mesela gece gibi. "
Gece...
Hızla ayağa kalktım, hocanın ve sınıfın şaşkın bakışlarına rağmen konuşan kişiyi aramaya başladım.
Sol pencere tarafında oturan kişiye gözüm takıldı, bir yerlerden tanıdık gelen bu yüz ve geceyi bilmesi fazlaca tuhaftı.
Hoca ders bitti dediği anda sıraları takip ederek o gözüm takılan sıraya yöneldim.
Kalabalığı açarak ilerlediğimde yine o tanıdık ifade ile bakan alev alev gözleri gördüm.
"sen..."
Hafif gülümseyip, biraz yayılmış oturduğu sıradan dikleşti.
"söylediklerinin doğruluğu tartışılır cinsten. "
Gerçekten bu sefer şaşırtamaz dediğim her an, daha çok şaşırtıyor bu adam beni.
" fikirler farklılık taşıya bilir. "
" evet, farklılık taşıyabilir, ama tartışılacak konu, bu savunduğun fikirlerin seni ne kadar yansıttığıdır. "
" gerçekten herşeyi bilemezsin. Bu bilmişlikler... Beni yansıtıp, yansıtmadığını bilemezsin. "
Dediklerime şaşırmıştı, çünkü ikimizde bendeki bu çıkışı beklemiyorduk.
" bu bilmişlik değil. "sesi sınıfta yükselmeye başladı.
" sanki sığınmaya çalışan sen değilsin.bu güvende hissetme isteği.. "Cümlesini tamamlatmadım.
" tamam sus artık. "
Sesim sınıfta yankı yaptı, çünkü ikimizde artık bağırıyorduk.Sınıftaki hareketlilik bir anda durup herkes bize bakmaya başladı.
Rüzgar, bir sınıfa birde bana bakıp hızla ayağa kalktı. Sıradan çıkıp tam karşımda burun buruna gelene kadar yanımda durdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vitrindeki Yansıma
Novela JuvenilHayat bir sahneyse, bizde o sahnede Geçmişiyle geleceğiyle rollere sahib insanlarız.... Maskeli baloda yalanların arkasına saklanmış, akan zamanı izliyoruz.. Bir yerlerde bişeylerimi atlıyoruz. Hesaba katmadığımız gülüp geçemeyeceğimiz birşeyle...