The Kickbox Girl {°•#Wattys2016•°}

4. Emma, ik hoop op karma

Boos loop ik door de gangen op naar de uitgang van mijn mega school. Waarom moet hij nu net mijn nummer hebben? Ik bedoel, had dan liever uit Jip gegeven uit de 3de met zijn nerd bril altijd op en zijn puistenkop. Zijn tas is nog lelijkere dan Miles. Wow wacht ik bedoel, zijn tas is minder lelijk dan Miles. Ja dat zei ik. Dat klopt. Weet je wat, vergeet dit. Het gaat nu om feiten. Ik ga die feiten opzoeken, geloof me! Boos grijp ik mijn fiets uit de fietsenstalling en rol naar het plein. Totaal in mijn eigen wereld hoor ik bijna Emma niet schreeuwen:

"Lola! Jeetje, wacht even!" Hijgt ze. Ze komt dramatisch aanrennen en doet net alsof haar nagels gebroken zijn en haar haren verbrand door een stijltang. Just kidding. Emma is niet zo'n erg tut meisje, ze kan goed overweg met make up meer ook niet. Maar ze kan wel dramatisch overkomen als er niks is gebeurt. Toch voelt dit anders. Dat wordt al gauw duidelijk.

"Ik heb wat voor je gedaan!" Glimlacht ze overdreven en ze laat een pauze vallen. Ik kijk haar vragend aan.

"Wat dan?" Vraag ik ongeïnteresseerd. Maar toch...ik ben te nieuwsgierig. Ze begint spontaan de springen en te giechelen en flipt hem. Zo'n actie wanneer je beste vriendin verteld dat een jongen je heeft mee uitgevraagd of zo.

"Ik heb je nummer doorgeven aan...-" Ik laat haar niet uitspreken door mijn woede.

"-...Jij was het?" Vraag ik net iets te hard. Het schoolplein kan bijna mee luisteren wat wij bespreken. Mijn emoties ontploffen bijna. Ik ben boos maar ik wil ook graag weten waarom ze dat heeft gedaan. Emma's gezicht staat geschrokken van mijn iets te harde reactie.

"Sorry, ik wilde niet zo overkomen, maar je weet mijn afspraak dus als je me weer wil koppelen met een of andere hunk, vraag dan mijn toestemming alstublieft." Zeg ik kalm. Emma lijkt al wat minder geschrokken te zijn en probeert haar verhaal uit te leggen. Ze knikt langzaam op en neer.

"Ik dacht, omdat hij je zo leuk vind, ik help hem een beetje. Ik vond het zo zielig." Zegt de met medelijden. Ik verpest die sfeer meteen.

"Hij is alles behalve zielig, hij is zo'n badboy, player of what everrr." Ik laat mij R's rollen. Ik spreek elk woord een voor een uit. Mijn ogen zijn groot. Ja dit is duidelijk genoeg.

"Maar Lola, jullie zijn vaak bij elkaar in de buurt. En jullie doen veel samen. Je kan op zijn minst vrienden worden." Ik zucht extra diep en loop weg met mijn fiets. Emma holt nog achter mij aan.

"Wil je niet samen fietsen?" Vraagt ze gehaast. Ik schud mijn hoofd.

"Nee, laat me maar even." Emma knikt braaf en wandelt naar haar eigen fiets. Ik stap op en fiets van het schoolplein af. Ik kom nog geen meter verder tot ik weer wordt aangesproken. Kunnen ze mij gewoon niet vergeten?

"Lola! Ik had je net nodig." Nee, niks terug zeggen, gewoon weer opstappen en weg fietsen.

"Hoor je me wel? Ik praat tegen je." Snauwt Chloe arrogant en geërgerd. Ik heb nu geen keuze meer om te vluchten. Ze komt langzaam naar me toe gelopen.

"Wat zit je haar leuk vandaag! Net als die ontzetting leuke ketting...maar even over dat wauw-factor ding, geloof me...jij hebt het. Ik bedoel zie jezelf nu! Leuke ketting en super mooi gezond haar."

"Ja, mijn haar is tenminste niet gebarbie blondeert. En mijn kettingen zijn niet van de action daar uit het speelgoedrek." Schiet ik snel in de verdediging. Chloe staat met gekwetste blik te kijken. Erg gekwetst. Ze heeft moeite met haar woede in te houden. Maar ze gaat door.

"Ik wilde zeggen, dat je altijd welkom bent bij ons..." Lacht ze voorzichtig. Ik weet alleen niet of die lach gemeend is of nep is. Zo'n onzeker lachje. Ach ja, zal wel.

"Heel fijn allemaal, maar ik moet dat aanbod afwijzen in verband met nieuwe leden in jullie 'Squad'." Zeg ik op mijn bekaktst. Ik tuit nog even mijn lippen en probeer de duidelijke diva houding van miss eendendarm-medicijnen voor me na te doen. Ze blijkt het niet door te hebben en denkt dat ik zo doe omdat ik zo ben. Not! Ze glimlacht groot.