The Kickbox Girl {°•#Wattys2016•°}

16. In handen van een bende

Ik pak mijn tas en zorg ervoor dat ik em uit de voeten maak. Ik draai me om en voel iets tegen me hoofd.

"Waar denk jij heen te gaan?"

Het koude pistool leunt tegen me voorhoofd.

Ruben staat voor me. Zijn hand uitgereikt met een pistool tegen me aan. En ik? Ik ril. Net een bibberend rietje. Nee erger, een chiwauwa met ADHD. Rustig zucht ik in en uit en sluit me ogen gespannen. Ik wacht op het schot. Ik doe me laatste wens maar ik krijg niks creatiefs bedacht. Wat zou ik moeten wensen? Dat ik zo nog leef? Wel positief maar niet realistisch. Na lang wachten open ik voorzichtig mijn ene oog. Meteen begint de jongen te praten.

"Je zit op kickboksen, maar terug vechten bij deze situatie opgeven?" Grijnst hij pedo achtig. Ik geef hem gelijk. Maar ik ben niet getraind om te kickboksen als iemand een pistool tegen me voorhoofd houd. Dus dan geef ik hem weer ongelijk. Ik weet eigenlijk niet eens of hij kogels erin heeft zitten. Maar het risico neem ik niet. Ik blijf wel staan. Ruben kijkt op, met zijn geweer nog steeds op mij gericht.

"West! Sta op en doe wat. Je bent al overmeesterd door een meisje!" Schreeuwt hij woedend. West springt van de bank af en gaat meteen recht staan. Beetje stoere houding. Zeker om indruk te maken. Anyway ik sta hier nog met een pistool op hoofd gedrukt. Dus laten we daar maar eens op verder gaan. Oke ik vertel dit echt alsof het niks is, maar het wel een pistool.  Waarschijnlijk geladen. Waar heb ik mezelf in gewerkt? Ik slik voorzichtig en kijk Ruben neutraal aan. Zijn kaak trekt even een rare stuiptrekking maar hij blijft me streng aanstaren. Alsof hij me gedachte wil besturen.
Ik doe me mond open, maar er zijn geen woorden, dus ik sluit hem weer. Ruben zag het en legt zijn vinger nog wat dichter tegen de trekker. Van spanning knijp ik me ogen dicht en zet me schrap. Ruben begint te lachen en haalt zijn pistool van mijn hoofd. Ik zucht opgelucht.

"Neem haar mee naar ons gasten kamer." Zegt hij rustig terwijl hij zich omdraait. West en Liam grijpen meteen in op de commando van Ruben. Ze nemen me grof mee naar de zo geheten gasten kamer. Boos vertik ik mee te lopen. Ruben merkt het en geeft zijn pistool stiekem door aan West. Hij fluisterde nog snel wat in zijn oor en loopt dan  de gang in. West richt het pistool weer op mij. Dit keer loopt de angst niet door heel mij lichaam. Ruben is stukke enger dan West. Toch ben ik wel oplettend. Ik vertik nog steeds mee te lopen. West is een mager hulpje van Ruben met nog weinig lef. Hij is wel stukke stoerder dan Broekie. Dan begint hij ineens te schreeuwen.

"Meelopen Lola!" Hij richt zijn pistool duidelijk op mij. Ik sta nog steeds stil. Hoe kent hij mijn naam? Ik heb geen tijd om te denken want ik wordt opgetild door Liam die me in zijn nek gooit. Boos sla ik op zijn rug, maar ondanks mijn Kickbox oefeningen kan ik een man van 2 meter niet verslaan. West loopt trillend met zijn arm en een pistool op mij gericht achter Liam aan. Strevend naar populariteit en nog falen. Waar gaat deze wereld heen mensen? Ruben staat nog in gang, te grijnzen hoe ik word weggevoerd. Hij loopt even naar West en geeft hem een klopje op zijn schouder.

"En onthoud, als ze vervelend doet hoef je alleen even de trekker naar achter te halen." Hoor ik hem fluisteren. Bijna niet hoorbaar. Oké, ik zit zwaar in de nesten. Ik had beter niet mee kunnen gaan. Liam loopt de gang uit en opent een zware ijzeren deur. Bepaald vriendelijk niet het er niet uit. Hij stapt binnen en hurkt om mij neer te zetten. Als een of andere bananen broodje val ik ook nog. Ik wrijf even over me kont heen. Auw. Gauw pak ik de man zijn arm beet.

"Liam! Je mag me hier niet achter laten!" Bedel ik nog. Tevergeefs. Liam schud me hand gemakkelijk weg en stapt stevig door. West staat me bang te maken door het pistool steeds wat dichterbij te brengen. Hij is te maf. Rustig ga ik tegen de muur zitten. West ziet geen reden om te schieten en vertrekt. Boos slaat hij de deur nog dicht. Mijn ogen prikken. Ik zit hier voorlopig nog wel. Opgesloten in een geïsoleerde ijzeren box. Vochtige ooghoeken verspreiden mijn tranen snel. Over mijn linker wang rolt 1 traan. Snikkend sta ik op en sla frustrerend op de deur.