The Kickbox Girl {°•#Wattys2016•°}

13. Missie: Maak ouders NIET wakker

"Lola?" Ik knipper voorzichtig. Het licht is te fel en ik moet er even aan wennen. Noel hangt voor me. Hij is bezorgd, wat lief is. Wat NIET lief is, is die vreslijke hoofdpijn.

"Ik help je even overeind. Is dat goed?" Ik knik onduidelijk. Hij grijpt me gemakkelijk onder mijn arm omhoog. Door de duizeligheid sta ik niet stevig. Ik heb van die knikkende knieën of x-benen, het is maar hoe je het wil noemen. Noel ondersteund me goed terwijl ik naar binnen slenter. Hij legt me op de bank en loopt naar de keuken. Hij doorzoekt wat kasten en laadjes.

"Noel wat zoek je?" Vraag ik nieuwgierig.

"Ik zoek een paar paracetemollen voor je." Ik glimlach.

"Kastje boven de vaatwasser." Zeg ik. Meteen opent hij het kastjes en drukt wat pilletjes uit de verpakking. Hij pakt een glas uit de kast die bij wel al had gevonden en doet er water in. Hij komt naar me toe gelopen en neemt plaats naast mij.

"Hier neem dit." Hij geeft de spullen aan mij. Ik pak één paracetamol van zijn hand en neem ook het glas water. Ik slik het pilletje door en drink nog wat water erna. Ik draai me om en zie Noel geamuseerd naar me kijken. Heeft hij heel de tijd zo lopen staren?

"Noel bedankt." Hij lijkt wakker geschud te zijn.

"Ja! Tuurlijk. Geen probleem!" Glimlacht hij lief. Een bekend muziekje ringelt uit mijn tas. Ik heb een berichtje. Ik rijk mijn hand uit om mijn tasje te pakken maar voordat ik op de helft ben, neemt Noel mij over.

"Laat mij maar." Zegt hij dan ook. Snel grijpt hij mijn tas van de tafel en geeft hem aan mij. Ik ontgrendel mijn telefoon en zie dat ik een bericht heb ban mijn broer.

Broertjuhh: slaap je al? Sta voor de deur.

"Geverfde panda pootjes!" Schreeuw ik fluisterd. Noel kijkt me verbaasd aan.

"Mijn broer staat voor de deur. Bij denkt dat ik lig te slapen aangezien ik hem had beloofd paar weken geleden om elke dag om 23:00 te slapen."

"Zo vroeg?"

"Ja ik ben...ehh heb wat regels verbroken. Maar hij gaat zo boos zijn, zeker omdat ik nu een jongen over de vloer heb....niet dat jij....je moet weg!"
Noel lijkt het moeilijk te snappen. Ik ben ondertussen al opgestaan en ben Noel naar de achterdeur aan het duwen. Hij werkt tegen dus ik trek hem mee.

"Dit ga je niet menen!" Ik zie mijn broer rustig zijn fiets in de schuur zetten. Hij lijkt niet te letten op de achterdeur waar ik vol voor sta samen met Noel. Ik trek snel het rolluikje naar beneden en trek Noel mee naar de voordeur. Als we door de woonkamer sprinten zie ik lichten in het raam schijnen. Zijn me ouders nu ook al thuis?

"Nu al?" Zucht ik. Ik denk na. Waar moet ik heen? Ik trek Noel mee naar de gang waar ik de trap op ren. Ik sleur hem mijn kamer in en duw hem mijn kast in.

"Ben stil! Ik haal je er straks uit!" Fluister ik naar Noel, die raar genoeg stil meewerkt. Hij valt letterlijk in mijn kast. Zover ik zag las hij ongemakklijk in een hoekje bij mijn schoenen. Ik spring naar mijn bureau stoel waar ik mijn pyjama pak en hem snel probeer aan te doen. Door tijd gebrek laat ik de broef zitten. Ik hoor iemand de trap opkomen en spring me bed in. Tegelijk gaat de deur van mijn kamer open. Ik heb mijn hoofd aan de andere kant van het bed liggen. Zo ziet diegene niet dat ik me ogen open heb.

"Lola?" Fluisterd mijn broer. Zal ik omdraaien? Ik besluit dat te doen.

"Mmhh?" Vraag ik nep slaap dronken.

"Oh je sliep al wel dus. Ik wilde even zeggen...-"

"Sean, kan dat niet morgen?" Zeur ik. Hij knikt.