The Kickbox Girl {°•#Wattys2016•°}

8. Middag vol lachen en...?

Miles staat te dicht op mij. Hij heeft zijn hand onder mijn kin.

"Je doet het weer. Niet op mij bedoeld, dus daarom zou ik je deze keer sparen." Ik kijk hem angstig aan. Ik moet echt stoppen met die woorden. Ook al zijn ze zo leuk om te zeggen! Beter dan andere scheldwoorden. Zoals ka...nee. Niet denken, niet zeggen. Verbied alles daarvan in je gedachte. Als ik iets niet wil denken, verbied ik het. Alleen de laatste tijd gaat dat moeizaam. Ik denk de raarste dingen zoals dat met Miles. Oja zo'n moment is nu gaande. Even terug. Wat moet ik doen?

"Ik,...jij,...dat was ik niet!" Ontglipt er.

"Wie dan wel?"

"Ik! Ik bedoelde, ik was het. Niet ik niet. Wat zeg ik?" Dacht ik hardop.

"Je zegt...-"

"Ja ik weet wat ik zei!"

"Waarom doe je dan zo nerveus?"

"Nou, heel deze toestand. Zo dichtbij, nogal rare weddenschap, die ik trouwens nooit heb geaccepteerd!"

"Zijgen is toestemmen." Beweert hij.

"Chips doos!" Mompel ik. Miles draait zich om. Yesss! Ruimte! Mijn ongemakkelijke statige houding zakt in elkaar.

"Ik moest nog mijn excuses aanbieden van gisteren. Dus bij deze. Sorry voor mijn gedrag."

"Is dat alles? 'Sorry voor mijn gedrag'." Doe ik hem kleuterachtig na. Hij kijkt me een beetje teleurgesteld aan.

"Eh...ja?" Mompelt hij. Ik begin te lachen.

"Geintje Miles! Excuses aanvaard! Trouwens jij was niet de enige die fout zat. Het is goed." Stel ik hem gerust. Hij zucht diep. Nu liet ik hem schrikken, payback.

"Dan ga ik weer denk ik." Doorbreekt hij ons gesprek. Ik knik.

"Is goed. Je mag ook nog even blijven. Mijn ouders zijn niet thuis en mijn broer ging naar een vriend. We kunnen netflixen?" Stel ik voor. Anders ben ik zo alleen. Ik zie hem twijfelen, wat hem ontzettend grappig maakt. Die gezichtsuitdrukking! Geweldig!

"Vooruit dan. Maar ik kies de film!" Grijnst hij.

"Fuck you, Miles!"

"Graag!" Antwoord hij. Wacht wat?

"Please no! Omg ieuw!" Flip ik. Hij lacht breed. Hij ploft op mijn 2-persoons bed. Het zou toch eens niet zo zijn. Wie heeft die niet? Ik pak mijn tablet uit mijn la en jump ook op bed. Miles pakt hem meteen over en gaat druk zoeken.

"Miles! Jeetje jij hebt ook geen geduld." Schreeuw ik. Ik zie zijn mondhoek opkrullen. Maar hij gaat druk door. Ik wacht wel en pulk ondertussen wat aan mijn vingers.

"Deze gaan we kijken!" Miles houd mijn tab vast met op het scherm een enge foto.

"Serieus Miles. Horror? En jij denkt vast dat ik bang tegen jou aan duik straks?"

"Ja." Antwoord hij kort maar krachtig. Wat me verbaast, dan kent hij me nog niet.

"Wedde van niet." Grijns ik.

"Oeh, gaat deze dame een weddenschap afsluiten met de winnaar van alle weddenschappen?" Vraagt hij verbaast. Ik knik vastberaden. Hij schud zijn hoofd.

"Gewaagd dametje, heel gewaagd." Ik glimlach en steek mijn tong uit. Ik ga me niet zomaar laten uitdagen en al helemaal niet zo laten vernederen.

"Maar gaan we dan nog kijken?" Vraag ik blij. Ik moet wel laten zien dat ik deze film super leuk vind, juist niet eng. Ik heb niks met horror maar ik wil wel een weddenschap winnen.