The Kickbox Girl {°•#Wattys2016•°}

1. Werk harder en harder!

Hallo! Welkom bij me boek! Ik waarschuw al dat ik niet heel vaak update, maar in plaatst daarvan zijn er wel altijd grote hoofdstukken! Ik ben altijd blij en extra gemotiveerd om te schrijven na een comment of vote (hint hint). Ook zijn ontdekte spellingfoutje welkom! Veel plezier!

Ik ben momenteel bezig met ver vooruit schrijven....dus begin je net met lezen van dit boek...ik update niet vaak!

Ik spring op en huppel naar de spiegel. In beweging blijven, dus springen, springen. Ik pak het elastiekje van mijn pols en draai hem om mijn bruine haren. Ik kijk nog snel in de spiegel en glimlach kort. Let's go! Ik loop op mijn blote voeten de deur tegemoet. Ik laat mijn spullen liggen. Dat kan want ik ben toch de enige die hier komt. Het enigste meisje dat hier bokst. Alle jongens moeten altijd hun spullen in de kluisjes pletten, ik heb dus geluk.

"Lola!" Hoor ik in de grote zaal. Ik zucht en draai met mijn ogen. Ik heb nog 2 minuten dus waarom altijd die stress? Met vermoeide ledematen slof ik naar de uitgang van de kleedkamer.

"Nu al vermoeid?" Ik kom aangelopen en schud snel nee.

"Dan mag je alsnog 100 keer springen. Pak dat springtouw maar." Wijst coach Davidson. Ik loop naar de bank toe in de hoek en pak het touw op. Dan kies ik een plekje in de zaal. Ik maak hem snel op maat door hem 3 keer om mijn hand te draaien. Ik zet mijn voeten achter het touw en zwier het naar voren. Ik begin aan mijn 100 keer springen.

na mijn warming up loop ik terug naar mijn coach die bezig is met de handschoenen poetsen.

"Ik ben klaar." Zeg ik vermoeid.

"Al opgedrukt?" Vraagt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik zucht en loop terug.

"Kom op Lola! Je weet je warming up!" Wordt er nog na geschreeuwd. Ik doe mijn oefeningen en wandel rustig terug naar mijn coach. Hij staat al klaar met zijn stootkussens. Ik grijp mijn handschoenen van de bank en kruip onder het elastiek van de ring. Meteen veren ze terug, zoals hoort. Ik schiet snel mijn handschoenen aan. Mooie roze.ik lach bij die gedachte. Soms ben ik echt een roze gestipte bloempot. Ik denk alleen maar aan roze, roze en roze. Ondanks ik 15 ben heb ik soms een gedachte van een 5 jarige. Mijn coach merkt meteen mijn spontane glimlach op en kijkt me vragend aan.

"Moest aan iets grappigs denken,sorry." Verontschuldig ik me. Hij grinnikt.

"Laten we doorgaan." Besluit hij. Ik knik en ga klaar staan. Ik vouw mijn handen voor mijn gezicht. Mijn coache gaat ook klaar staan en plaatst zijn stootkussens naast zijn gezicht. Hij knikt en ik haal meteen uit.ik stoot er flink op los en haal alles uit de kast. Ik wil bewijzen dat ik die kampioenschappen kan winnen. Ik wil gaan spelen buiten Nederland of beter nog wereldkampioenschappen! Als er nu één ding mis gaat in mijn proces, moet ik volledig opnieuw beginnen. Ik werk zo hard. Ik besluit die gedachte te vergeten en geef mijn laatste finale klap. Ik adem diep in en uit. Ik ben vermoeid en doe snel mijn handschoenen uit om mijn fles drinken te pakken. Ik neem dorstig grote slokken water. Mijn coach komt naar me toe gelopen. Hij geeft 2 klopjes op mijn schouder.

"Goed gedaan Lola, ik krijg morgen veel spierpijn denk ik." Grapt hij en loopt weg. Dat betekent dus dat ik het goed heb gedaan. Yessss. Ik grijp mijn handschoenen van de grond die ik daar had neergeknald. Ik dep wat zweet af met mijn handdoek. Als ik alles heb wandel ik terug naar de kleedkamer. Tot schrik staat daar een ander meisje. Eerste indruk erg verwaand. Ik klop op de deur.