Belki evet ona çok değer veriyordum . Sürekli aklıma gelmesede günde en az 1 defa onu istemden aklıma getiriyorum. Bundan vazgeçemiyorum, yapamıyorum, evet onu düşünmemek gibi bir isteğim yok fakat istemesizce aklıma gelen insan !! Çok tuhaf.
Ve bazen hayattır sevmek şuan yanında olmadığı halde onu yüreğinde taşımak.
Tam bunları defterime geçiriyordum . İleride okuyacak anılarımı okumak belki huzur verir...
Kendimi o kadar kaptırmıştım ki ; Reyo 'nun geldiğini bile fark etmemiştim .
Reyo bizim Rüya ;)
" sen ne yapıyorsun gene yaaa
haa şu meşhur defter"
"Evet meşhur defter gene kaptırdım gidiyorum.:) "
"Neyse hadi yemeğe geç kalma hem bugün erken yatcaz yarın biliyorsun kampa gidiyoruz"
Off tamamen aklımdan silinmişti. Ne yapiyimm onu düşünürken aklımdaki herşey resmen sıfırlanıyordu.
"Tamam " hadi gidelim.
Bugün kendimi aslinda cok iyi hissediyordum ancak ezik lafını duyunca birden tuhaf olmuştum.
Kuzey , Ezik bir kızla nasıl çıkabilir ki çok tuhaf o havalı çocuk !! bunu kim yapar ki. Sizce kuzey öbür kıza yaptığı gibi acaba buna da yardım amaçlı mı yaklaşım hissi duyuyordu.
İçimden kontrolsüz şekilde tekrarlıyordum . "BUNA DA YARDIM AMAÇLI MI ?YAKLAŞIM HİSSİ DUYUYORDU"
Iste kendimden bu yönden nefret ediyordum . her konuya inanıyor istemesizce kan akıtır gibi göz yaşı akıtıyordum . Gene kendimde değildim . Ortaya fark ettirmeden odama koşturdum . Ağlıyorum evett Ağlıyorum . Bunu Rüya da fark etmişti . Kendimi yatağımda hıçkırıklara boğulmuş bir şekilde buluyordum her defasında. Rüya birseyler diyor ama hicbirini duymuyorum ses tonu dışında . Kim ağlamazdî kiii??
Ağladım ağladım artık ağlamaktan da yorulmuştum. Ayağı kalkarak hafif dirildim.
Alt yatağa baktığımda Rüya yoktu. yalnızdım ; yalnızlığımı sadece müzik telafi ederdi
" Nesrin Kopuz; Sensiz"
Kendimi zorda olsa doğrulttum. Ve pencerenin hemen yanımda olması az da olsa sevindirdi. Penceryi açtım ve amann Allahım
Gözlerini bana dogrultmuş . Elleri iki cebinde kaşlarını yukarı doğru kaldırmış adetaa buraya bakıyordu. Hemenn hemen pencereyi kapattım.
Şuan onu görmek istemiyrodum. Hâlâ kendimde değildim.
KUZEY!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR UMUT
RandomSanırım hep sığınacak limanlar aradık kalabalıklarda. Ama kalabalık arttıkça ıssızlaştık, daha yalnız, daha güvensiz... Belki de bu kalabalık dünyadan bizi çekip alacak bir el aradık, bizi mutlu hayallerimizle kavuşturacak eli... Ve hep ona güvenmek...
