BİR UMUT

Mutluluk

MEDYA: DURU

Ertesi gün sabah onu aramaya karar verdim . Ama ne söyleyeceğimi bilmiyordum. Aramızdaki konuşmalar çok ağır olmuştu .

Elime büyük bir caseretle aldığım telefonu içimden bir ses arama diyordu , anlam veremiyordum fakat cesaret ettim ve aradım . Elim ayağım buz kesmişti adeta.

- Al - Aloo Kuzeyy Günaydın
~Günaydın
- Nasılsın?
~İyi olmaya çalışıyorum . O günden sonr-

Lafını kestim ;; kuzeyyy ben senden nasıl Özür dileyecegimi bilmiyorum . Ne olur bana da hak ver lütfen . Ben kendimde değildim .

~Ben seni her zaman affediyrum Ebarr her zaman sadece kırıldım ama olsun beni araman bile beni çok mutlu etti . Bir daha beni üzmessin demi Tatlı kız

-seni üzmeyeceğim Kuzey güven bana.

Tatlı kız demesi çok hoşuma gidiyordu.

Kuzeyy şimdi musait misin bilmiyorum ama seninle buluşmak istiyoru--

~Tabiki Ebrar bende seni görmek istiyorum.

- peki o zaman aynı yerde.
~Tamam

Onu sadece ismi ile anıyordum . Diğer hitapları kullanamıyordum . Tabiki isterim kullanmak ama alışıncaya kadar böyle.

Telefonum tekrar çalımıştı.
Bu kuzey'di ne çabuk gelmişti derken bekletmeden telefonu açtım.
-Efendim Kuzey
~Ebrar annemlerin önemli işi çıktı bizde Duru ile yalnız kaldık.
Duru kardeşim eğer arz edersen birlikte geleceğiz.

-Ne demek kuzey tabiki getir hem tanışırız benim için çok iyi olur.
~ peki anlayışından dolayı teşekkür ediyorum.

Güzel güzel giyinmiştim hafif makyaj ve vazgeçemediğim rujum ve parfümüm.

Ben hazırdım.

Yine Reyo ortalıkta yoktu. Bu kiz nerede ne işler çeviriyor.

Kuzey'i aradım o da yaklaşmış aşağı inmemi söyledi ve çantamı aldım dışarıya çıktım .

Ayy sen ne kadar tatlısın , ne kadar güzelsin maşallah.
Kime çekcek abisine çeker tabi diyerek içimden geçirdim:)

Merhaba Kuzey

Merhaba tatlı kız.

Kardeşi hiç yabancılık cekmedi . Herşeyi anlatmıştı galiba. :)

Merhaba ben Duru.
Bende Ebrar . Memnun oldum küçük hanım .

Bende.

Yavaş yavaş ilerliyorduk.
Peki nereye gidiyoruz?

Abi park parkkk!

-Duruu ne anlaşmıştık bizz.
~Ama abiii

Tamam tamam hadi gidelim.
Hem ben küçuklüğümde hiç parka gitmedim.

-Nasıl yani Ebrar abla . Hiç mi gitmedin.

Evet hiç gitmedim.
Annem babam yok. Hiçbir akrabam yok vardır da ben bilmiyorum . Beni çok küçükmüşüm yetim kaldığımda öğretmenim çok anlatır.

-yetim ne demek Ebrar abla.

-Annesi babasi olmayan .
Ben hep böyle büyüdüm Duru. Ben hiç annemi babamı görmedim.

Mesela görmeyen bir kişiyi nasıl Özler demi insan . Iste insan anne baba kokusuna hasret kalıyor . Bilmesende òzlüyor.

Neyse sen böyle şeylere kafanı yorma sadece ailene kıymet ver . Onları en ufak şeylerde bile üzme.

Belli ki kuzey de rahatsız olmuştu . Bu konun açılmasına sanki benden daha çok üzülüyordu. Konuyu değiştirmiştik.

Parka geldiğimizde yanımızdan savrulan Duru hemen salıncağa bindi .

Ebrar ablaa sende gelirmisin .

- Geliyorum Duru

Duru'yu çok sevmiştim. İnsanın kardeşinin olması ne kadar güzel duygu.

-Beraber sallanalım nolurrr Ebrar ablaa.

Ama Duru?

- Lütfen lütfen

Daha fazla uzatmaya gerek yoktu. Gönlünü almak icin sadece oturmuştum.

Arkadan beni biri itiyordu. Bu kuzey'di sallanıyordum. Elleri sırtıma işliyordu , cok huzur verici ; gözlerimi yumdum ve hayallere daldım