Η κραυγή

κεφάλαιο 1

Τον Θοδωρή τον γνώρισα όταν ακόμα πήγαινα σχολείο. Πήγαινα Πρώτη Λυκείου, ενώ εκείνος τέσσερα χρόνια μεγαλύτερός μου, δούλευε ως ηλεκτρολόγος κοντά στον εργολάβο θείο του. Βρεθήκαμε σε κοινή παρέα σε μια έξοδό μας, και αμέσως τον ξεχώρισα ανάμεσά στους φίλους του. Όμορφος, ψηλός, υπέροχο χαμόγελο, ευγενικός... Τι άλλο να ήθελε μια κοπέλα της ηλικίας μου από έναν νεαρό άντρα; Ο Θοδωρής είχε απλά όλο το πακέτο. Οι φίλες μου είχαν χάσει την μιλιά τους με τον όμορφο νεαρό που βρέθηκε κοντά μας, μα εκείνος είχε μάτια μόνο για μένα... Το βλέμμα του φυλάκισε το δικό μου και αυτό ήταν... ήμουν δική του από την πρώτη στιγμή κι εκείνος το ήξερε καλά.

Με πλησίασε αμέσως μόλις με είδε, η αύρα του με τύλιξε και κολακεύτηκα πολύ. Μου είπε το όνομά του, μιλήσαμε για λίγο κι μου ζήτησε σχεδόν αμέσως τον αριθμό μου. Εγώ εντυπωσιασμένη από τα γαλάζια μάτια του, το ευγενικό και καλοσυνάτο χαμόγελό του, τον έδωσα αμέσως. Ήμουν μόνο δεκαέξι χρονών. Εμπειρίες με το άλλο φύλλο δεν είχα, σχέση άλλη δεν είχα κάνει ποτέ, ούτε πολλά πάρε δώσε με αγόρια, μα εκείνο το βράδυ ο Θοδωρής με έκανε να νιώσω σαν την πιο ποθητή γυναίκα πάνω στον πλανήτη.

Κάπως έτσι ξεκίνησε ο έρωτάς μου μαζί του. Βγαίναμε στα κλεφτά, ανέβαινα στην μηχανή του και οργώναμε την μικρή μας πόλη. Μου μιλούσε και ρουφούσα τα λόγια του... με κοιτούσε και χανόμουν στο μπλε των ματιών του... Αυτός ο έρωτας δεν είχε προηγούμενο... Πετούσα μαζί του... πραγματικά πετούσα και τον ερωτευόμουν όλο και πιο βαθιά. Κι εκείνος όμως το ίδιο ένιωθε ή τουλάχιστον αυτό καταλάβαινα εγώ. Συνεχώς με ήθελε κοντά του, να βγαίνουμε, να κάνουμε βόλτες, να κάνουμε έρωτα... Δεν του άρεσε να βγαίνω χωρίς αυτόν, δεν του άρεσε να βλέπω συχνά τις φίλες μου, δεν του άρεσε να με μοιράζεται με κανέναν.

Με ζήλευε και δεν είχε πρόβλημα να το δείξει, μα τυφλωμένη από έρωτα με κολάκευε αυτό, με ήθελε μόνο δική του και δεν με πείραξε ποτέ η κτητικότητά του. Όλες τις φίλες μου τις είχα κάνει πέρα, έβγαινα μόνο μαζί του, και ειλικρινά δεν χορταίναμε ο ένας τον άλλον. Έτσι πέρασαν τρία χρόνια... τρία χρόνια κράτησε αυτή η ιστορία, τρία υπέροχα χρόνια γεμάτα από έρωτα και ανεμελιά. Δεν έφυγα από την πόλη μου για σπουδές, δεν ήθελα να τον αφήσω, μα ούτε κι o Θοδωρής ήθελε να φύγω. Μου είχε ξεκαθαρίσει εξαρχής, ότι σχέσεις εξ αποστάσεως δεν κάνει, και αν έφευγα φοιτήτρια, εάν άλλαζα πόλη, η σχέση μας θα τελείωνε εκείνη την ημέρα.