Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"WE'RE sorry to say this... but the baby didn't make it." Iyon kaagad ang narinig ko nang unti-unting bumalik ang malay ko. Nakita ko kaagad si Patrick sa may paanan ko, kaharap at kausap ang isang doctor. Ano raw? Hindi yata matanggap ng puso't isipan ko 'yung sinabi no'ng doctor.
Hindi!
"Doc, bawiin mo 'yung sinabi mo," pagsasalita ko. Napatingin naman silang dalawa sa 'kin. Kita ko 'yung lungkot sa mukha ni Patrick. "Buhay pa ang baby ko, 'di ba?"
"Babe..."
"Doc, sumagot ka! Hindi nawala ang baby ko, 'di ba? Mali lang ang pagkakarinig ko sa sinabi mo kanina. Patrick, please tell me nagbibiro lang siya," pagmamakaawa ko kay Patrick. Pero gano'n pa rin ang ekspresyon ng mukha niya kaya unti-unting namuo ang luha sa mga mata ko.
"Pero Sunshine, 'yon ang nangyari. W-Wala na ang baby natin."
"Hindi..." Napailing pa ako. "Hindi!"
Napabangon na lamang ako dahil sa isang panaginip. Masamang panaginip. Umiiyak na rin ako.
Bigla ko na namang naramdaman ang pananakit ng ulo at katawan ko. Nasaan ako?
"Babe..." Napalingon ako sa kaliwang banda ko at nakita ko si Patrick, kita ko 'yung pag-aalala sa mukha niya.
"Patrick, ang baby?" kaagad kong tanong. "Please tell me, walang masamang nangyari sa baby natin. Hindi ko kakayanin." Tumulo na ang luha ko. Hinaplos niya ang mukha ko at may pag-aalalang tiningnan niya ako.
"Babe, okay lang siya." Parang nabunutan naman ako ng tinik sa narinig. "Sobra akong nag-aalala sa 'yo. Hindi ako mapakali nang malaman kong hawak ka ni Sheena. Hindi ko malaman ang gagawin ko. Natatakot kasi ako sa pwede niyang gawin sa 'yo lalo na't parang nawawalan na siya ng bait ngayon.
"Kumusta na ang pakiramdam mo? Sinaktan ka ba niya?" patuloy niya.
"Ngayong alam kong okay lang ang baby natin, okay na rin ako," sagot ko naman.
"Mabuti na lang at walang masamang nangyari sa inyong dalawa ng baby natin. Dahil kung nagkataon, patawarin ako ng Diyos, pero baka hindi ako makapagtimpi at kung ano pa ang magawa ko sa babaeng 'yon." Hinawakan ko naman ang mga kamay niya at saka ngumiti nang matipid.
"Hayaan na lang natin siya, Patrick. Masyado ka lang niyang minahal kaya siya nagkakagano'n. Wag na lang natin siyang isipin sa ngayon. Ang mahalaga ay nakalaya na ako sa kanya at maayos na rin ang kalagayan ng baby natin. 'Yon naman ang mas mahalaga, 'di ba?" Kumalma naman siya sa sinabi ko.
"Pero kailangan niyang pagbayaran ang ginawa niya sa 'yo! Muntikan ka na niyang mapahamak!"
"Hayaan mo na ang karma sa kanya. Makonsensya sana siya sa nangyari." Hinaplos ko naman ang mukha niya. Na-miss ko siya bigla. Akala ko, katapusan ko na.
