Jeremy.

Chapter 12

Voor ik dit deel begin wil ik jullie allemaal ENORM bedanken voor de 1.000 views op dit boek. Ja, ook jij die daar achter je telefoon zit! Heel erg bedankt! Veel plezier met het lezen van dit nieuwe deel!

Ineens werd ik wakker, badend in het zweet. Ik sprong op en sloeg op de muur op het lichtknopje. Gespannen en opgelucht haalde in adem. Ik was thuis. Gewoon thuis. Al mijn spieren waren gespannen en ik probeerde rustig adem te halen. Het was de ergste nachtmerrie die ik ook gehad had. Ineens hoorde ik Joost schreeuwen. Snel rende ik naar hem toe om te kijken wat er aan de hand was. Hij sliep nog! Snel hielp ik hem uit zijn nachtmerrie. 'JOOST! Word wakker man!' zei ik. Hij opende zijn ogen en sprong op. 'Waar ben ik?' zei hij. Na 5 seconden zag ik hoe opgelucht hij was dat ik het was. 'Rustig..' zei ik. 'Ik droomde... We waren ontvoerd, Jer.' fluisterde hij. 'Kidding me? Ik droomde hetzelfde.' zei ik en we keken elkaar weer vragend aan. 'We moeten Harm en Link vinden. En Milan.' zei hij ineens. Hij stond vastbesloten op en liep naar de computer. 'Het is 4 uur 's nachts man!' zei ik. 'Het internet is 24/7 open. En daarbij, ik kan echt niet meer slapen nu.' zei hij koppig. 'Oké dan.' zei ik en ik ging naast hem zitten. 'Oké, Michael **** was het, hé?' vroeg hij. 'Ja.' zei ik. En ik keek mee naar zijn scherm. 'Oké... Hier! 5 zoekopdrachten in het telefoonboek.' las hij voor. 'Awesome.' reageerde ik. 'Even kijken, slager, kapper en 3 personen. Oké we kunnen er dus al twee wegstrepen. ' zei hij. 'Even kijken hoor. We kunnen bellen?' vroeg hij. 'Het is 5 uur!' zei ik lachend. 'Oh ja..' zei hij teleurgesteld. 'Maar dat maakt niet uit het is wel grappig.' zei ik en hij moest lachen. 'Oké laten we wat mensen wakker bellen!' zei hij.