Jeremy.

Chapter 30

POV Jeremy
Daar zat ik dan, tegenover mijn moeder. Wat moest ik zeggen? Ik voelde me een 8 jarig kind dat op moest biechten dat hij de koekjestrommel leeg had gegeten.

Jammer genoeg moest ik vertellen wat er gebeurt was in al die tijd, in plaats van de koekjes.

Het lijkt zo makkelijk het allemaal te vertellen, maar besef je dan eens waar we allemaal doorheen zijn gegaan met z'n alle.

Het vinden van Joost, het tv-programma, het bellen van 'Mich', de black-out op het station. En dan Roos, mijn benen hadden me onbewust naar haar toe gebracht? Meant to be? Of gewoon toeval?

En ik moest het nu allemaal aan mijn moeder vertellen.

'Jer?' hoorde ik haar zeggen.

Ik begon het te vertellen. Helemaal vanaf Chapter 1 tot en met 30, ik heb haar alles verteld.

POV Luca
En dat jij al die tijd mee hebt gelezen, weet Jeremy nu.

Want ook dit schrijf ik nu, het einde.

Het is nu drie maanden na Jeremy's coma. Alles gaat beter, hij maakt weer video's, hij heeft de beste vriendin die hij zich maar kan wensen en het belangrijkste van dat alles; Hij heeft zijn vrienden teruggevonden.

Dankjewel voor al je steun tijdens dit verhaal, en ik hoop dat je mijn nieuwe verhalen ook samen met mij wilt beleven. Ik hou van je, bedankt.❤