In Apeldoorn stapte Joost, Link en ik het station op. Of Mich? Whatever. Ik vond het zo raar. En toen ineens had ik het gevoel dat ik niet naast 'Mich' liep maar ik mezelf zag lopen. Alles leek zo onwerkelijk. En toen vielen al mijn zorgen over Harm, YouTube, geld en alles daar omheen me aan als bijen en ik zakte in elkaar tot alles zwart werd.
--
--
--
Ik opende mijn ogen en probeerde me te verzetten tegen het licht en het geluid van de kamer. Langzaam probeerde ik te ontdekken waar ik was. 'JER!' riep iemand ineens. Ik kromp in elkaar. Was ik Jer? Ik probeerde me te herinneren wat er gebeurt was. 'Oh Jeremy je bent wakker.' hoorde ik een bekende stem zeggen. Het was een andere dan die schreeuwlelijk met z'n JER. Als ik weer energie heb moet ik die eens een flinke klap op z'n bakkes geven voor zijn geschreeuw nam ik me voor. Ik opende mijn ogen en keek vermoeid om me heen. Toen alles wat scherper begon te worden herkende ik mijn moeder naast het bed. Ik was in het ziekenhuis. Geweldig. Naast haar zat Enzo, mijn broertje. Hij was degene die zo geschreeuwd had denk ik. 'Is Jer wakker?' vroeg weer een andere stem. 'Ja hij is wakker' zei mijn moeder. 'Ik kan zelf ook praten hoor.' zei ik bijdehand. Enzo grinnikte zacht en ik wierp hem een dodelijke blik toe. Irritant joch. 'Is Joost hier ook?' vroeg ik. Mijn moeder stapte naar achter en daar stond Joost. 'Joost wat the fack happened?' vroeg ik. 'Je viel ineens weg op het station. Mich en ik hebben je hierheen gebracht.' zei hij. 'Mich?' vroegen ik en Enzo tegelijkertijd. 'Jullie zijn echt gehecht aan dat Link hé' hoorde ik Link zeggen in de deuropening. 'Vind je het gek?' zei Enzo. 'Zeg dan maar Link. Wat maakt het ook uit eigenlijk?' zei hij. Ik probeerde op te staan maar mijn hele lichaam werkte tegen en ik ging weer liggen. Mijn moeder keek me bezorgt aan en ik rolde met mijn ogen. Moeders. 'Joost, hoe zit het nu met Harm?' vroeg ik. Op Joost's beurt keek hij Link aan. 'Kan wel wachten.' zei Link. 'Jongens, ik denk dat het beter is als jullie Jeremy even alleen laten om te slapen.' zei mijn moeder. Ik zuchtte maar wist dat ze gelijk had. Alle mensen verlieten de kamer en ik viel al snel weer in slaap.
Sorry voor het lang niet updaten, ik hoop dat jullie dit deel leuk vonden!
JE LEEST
Jeremy.
FanficJeremy Frieser. In dit verhaal is de eigenaar van het YouTubekanaal AltijdCompilaties 30 jaar oud. Verder ga ik niets verklappen. Veel leesplezier :)
