Jeremy.

Chapter 25

De zwarte zee om me heen kwam steeds dichterbij. Ik bleef naar boven zwemmen en staat als ik bijna de oever bereikt had werd ik weer naar beneden geduwd. Mijn benen waren uitgeput maar ik was vastbesloten boven te komen.

POV Joost
Mijn rug deed verschrikkelijk veel pijn. Inmiddels wisten we dat de man ons niet meer achtervolgde en de redder liep naar het eerste bankje en legde me er zorgvuldig op. Roos deed hetzelfde met Jeremy die zijn ogen gesloten had en niet bewoog. Nu zag ik ook wie me geholpen had. Enzo. Hij leek alleen niet geïnteresseerd in het feit dat hij zojuist mijn leven gered had. Hij boog zich over Jeremy en bleef maar zijn hartslag voelen. 'Enzo, waarom heb je ons geholpen?' vroeg ik voorzichtig. Hij keek me even strak aan en zei 'Ik weet dat ik fouten heb gemaakt in het verleden, maar begrijpen jullie niet dat ik jullie terug wil als vrienden?' zei hij. 'Laten we nou maar naar het ziekenhuis gaan!!' zei Roos geïrriteerd. Ze was waarschijnlijk doodsbang dat Jeremy het niet zou overleven. 'Ja, ja. Is goed.' zei Enzo. 'Ik kan wel een stuk lopen.' zei ik en stond op. Het ging nog steeds slecht met mijn rug maar ik wilde me niet kwetsbaar opstellen tegenover Enzo. Enzo keek me twijfelend aan. 'Roos als jij Joost ondersteund help ik Jeremy.' zei hij. Ik wilde protesteren maar besloot dat ik inderdaad Roos' hulp wel kon gebruiken. Samen ging en we zo snel mogelijk naar het ziekenhuis met maar 1 vraag: Jeremy.