Inmiddels was ik alleen in de kamer. Iedereen was weg omdat ze me rust 'gunden'. Ik vond het maar niets, ik hou niet van alleen zijn! De radio stond zachtjes op en zonder dat ik het merkte luisterde ik naar de tekst van het liedje.
'Loving can hurt, loving can hurt sometimes.
But it's the only thing that I know' Ik kreeg tranen in mijn ogen zonder te weten waarom.
'When it gets hard, you know it can get hard sometimes. It's the only thing that makes us feel alive.' De sterke maar toch emotionele stem van Ed Sheeran raakte me veel erger dan ik ooit had ervaren bij een liedje.
'We keep this love in a photograph
We made these memories for ourselves. Where our eyes are never closing. Our hearts were never broken
And time's forever frozen, still.' Wat? Er voelde iets niet goed. Er was iets mis! 'So you can keep me. Inside the pocket of your ripped jeans.
Holding me close until our eyes meet
You won't ever be alone, wait for me to come home...'
Zonder te weten waarom stapte ik mijn bed uit, kleedde ik me aan en rende ik instinctief naar buiten. Zonder te letten op de zusters die in paniek probeerde me tegen te houden rende ik door naar de deur van het ziekenhuis. Was ik gek aan het worden? Vroeg ik mezelf af. Nee, ik weet zeker dat ik iemand moet redden. Ik liet het volledig aan mijn benen over waar ik heen ging. Maar één ding wist ik zeker. Er was iets flink mis.
JE LEEST
Jeremy.
FanfictionJeremy Frieser. In dit verhaal is de eigenaar van het YouTubekanaal AltijdCompilaties 30 jaar oud. Verder ga ik niets verklappen. Veel leesplezier :)
