Jeremy.

Chapter 23

POV Jeremy
Ik rende richting een grote zaal. Er stonden super veel auto's op de parkeerplaats. Ik remde af en liep langzaam naar de deur. Ik opende de deur en zag een enorme trouwzaal. Iedereen keek naar het tafereel vooraan. Een man en een vrouw die gingen trouwen. Wat deed ik hier? Ineens merkte de mensen in de zaal mij op. 'Ik.. Sorry?' stamelde ik. 'Jeremy?' hoorde ik ineens. Ik keek op en de bruid keek me met tranen in haar ogen aan. Ik herkende haar ergens van. Ergens diep van binnen wist ik wie het was. 'Dit is niet waar. Je was dood. Je was weg!' zei ze. 'Euhm?' zei ik. Ik snapte niet wat er gebeurde. 'Schat? Dit is niet Jeremy!' zei de man naast haar. Ik deed een stap naar achter. Iedereen keek me aan. Roos? Was het Roos? Ik keek beter en herkende inderdaad Roos. Ze liet de handen van de man los en rende naar me toe. Ik probeerde niet te huilen. 'Dit kan niet.' zei ik toen ze voor me stond. 'Je liet ineens niets meer van je horen. Je was verhuisd. Ik dacht dat je niets meer van me wilde weten!' zei ik. 'Ik leg je alles uit, later.' zei ze en ze omhelsde me. Ineens zag ik over haar schouder dat de man aan kwam lopen. Ik stapte naar achter. Hij duwde Roos ruw aan de kant. 'Zo, Jeremy. Ik dacht klaar te zijn met jou.' zei hij. 'Sorry? Ik eh..' begon ik. Maar ik was te laat. De man raakte met zijn vuist hard mijn ribben. Ik krom in elkaar op de grond. Ik keek omhoog en zag nog net zijn schoen met grote vaart mijn hoofd naderen. Toen werd het zwart.