Buhay With Barkada (on-going)

-11-

AN: thanks guys sa pagbabasa!! Enjoy reading :) (revised)

Kath's POV

Madilim. malamig. at puro puno. nag lakad na ako sa kaninang gubat na pinaglalakbayan namin ng barkada. pero ang nakakapanibago. ako lang mag isa.

"DJ?????" sigaw ko.

"JULIA?????!?" mas nilakasan ko pa.

"DIEGO?????!" medyo naiiyak na ako.

"KIRAY ASAN KA????" nawawalan na ako ng pagasa.

"EJ????????." asan na ba sila?

"YEN!!!!!!!!" isang malakas na sigaw ko.

"NEIL.............." last na sigaw ko. napaluhod na lang ako sa kinatatayuan ko. asan sila? bat iniwan nila ako? at bakit napadpad ako sa gubat na ito.

"Hi kath" may bumulong mula sa likod.

"KIM?!" gulat kong sigaw. at tumayo na ako.

"iniwan ka nila. ako. nandito.. kasama mo." sagot niya.

"Ikaw! ikaw ang may kasalanan kung bakit ako magisa. saan mo dinala ang barkada ko?? pleaseee wala naman kaming ginawa sayo ah. walaa. pleaseee. paalisin mo na ako sa gubat na to. Ibalik mo na ako sa barkada ko. Nagmamakaawa ako sayo Kim,please"

"awa? ikaw naawa ka ba sakin dati? namatay na ako lahat lahat di mo pa din ako dinalawa. anong nangyari sa best friend forever natin??" nagulat ako sa mga sinasabi ni kim.

"hindi ko alam ang sinasabi mo!" sagot ko sa kanya. meron akong childhood friend pero hindi kim ang pangalan niya. kung hindi.. UNICE

"uhhhmm, let me remind you. 10 years ago. pumunta tayo sa gubat na ito. remember?!? nagtago taguan tayo nun. pero anong ginawa mo????? TINAKASAN MO AKO! AT INIWAN MAGISA SA GUBAT NA ITO. NANG MARESCUE AKO. WALA KA NA. DEAD ON ARRIVAL NA AKO SA HOSPITAL! NGAYON SABIHIN MO SAKIN NA HINDI MO AKO NAAALALA!!!!!" sigaw ni kim. naalala ko na siya. siya si Kim Unice. ang best friend ko.

"sorry unice. sorry talaga...." sabi ko sa kanya.

"SORRY?!! ANONG MAGAGAWA NG SORRY MO?? MAIBABALIK BA NG SORRY MO ANG BUHAY KO?!" sigaw niya. natatakot na ako. takot na takot.

"KATH????" may narinig akong boses.

"UYY KATHHH!!!!!!!!!" sigaw ni julia.

"GUYS NASAAN KAYO???" sigaw ko pa balik.

"HINDI NA KAYO MAGIGING MASAYANG MAGBABARKADA!! HAHANAPIN ULIT KITA! AT SISIGURADUHIN KONG HINDI MO MAGUGUSTUHAN ANG MANGYAYARI SAINYO!"Huling saad ni Kim bago tuluyang lumakad palayo...

Napapikit ako nang wala sa oras. Nakakakaba. Nakakaloka. Gusto ko nang gumising dahil pakiramdam ko isa lang tong masamang panaginip.

Kasabay nang pagiyak ko ay ang paghangin nang paligid. Ang mga halaman ay sumasayaw sa sobrang hangin.

Anong nangyayari? Bakit ganito? Iniisip ko lang bang ako ang gumagawa neto. O dala lang nangemosyon ko.

Kung may gusto man saakin si kim na kuhain. O kahit ano! Basta wag lang nya idamay ang barkada ko.

Kahit ako lang ang masaktan kakayanin ko. Wag lang syang mangdamay nang ibang tao.

"HAH! WAG KANG MAGSANTA SANTAHAN CHANDRIA! DAHIL LAHAT NANG NASAPALIGID MO. MAWAWALA LANG YAN NA PARANG BULA. AT IKAW AY MAGIGING HANGIN. HINDI NILA MAHAHAWAKAN. HINDI NILA MAKIKITA."

Papatayin nya ba ako? Mawawala na ba ako sa mundo? Magiging abo na ako? Magiging hangin? Mararamdaman pero hindi nakikita? Ganon ba?

"MAGBABAYAD KA. SINISIGURADO KO. MAGBABAYAD KA!"

At nawala nanaman sya. Naiwan nanaman ako magisa.

"KIIIIIIIM!!"