TEAR DROPS ON MY GUITAR

CHAPTER 40

Prissy's POV

Nagising ako sa isang puting puti na kwarto, at napansin ko naman yung mga kaibigan ko na mugto ang mga mata. 

Mukhang napansin naman ako ni Mac na nagising na, T-teka? Ba't nga pala nandito to? Akala ko nag out of town to? -___________________-

"P-prissy?" sabay hagulgol tapos yakap mukhang napansin na ng iba kaya nagsi iyakan na sila tulad ng ginawa ni Mac tapos ayun mga sipon nila nasa hospital gown ko na -_______________-

"T-teka nga?! Ano bang nangyayare?" pagka tanong ko lumakas lalo yung iyakan nila :3 Okey ang OA masyado..

"Prissy.. Si Patrick kase eh..."

Bigla naman akong kinabahan :O Wala akong matandaan basta ang alam ko umalis ako ng SB na umiiyak tapos ayun na may narinig akong something then nag black out?

"W-what happen?!" napasigaw na lang ako sa frustration

"Na-aksidente siya kahapon, We don't know how pero magkasama kayo, and Malala kasi yung pagka bangga sa kanya. Actually sabi ng mga witness eh dapat ikaw talaga yung mababangga kung hindi lang daw siya humabol at itinulak ka ang akala nga nang iba na bangga ka din dahil sa nawalan ka ng malay..." tuloy tuloy lang sa pag kwento si Mac

Hindi ko alam na kayang gawin ni Patrick yun, Bakit niya ginawa yun? Dahil ba paulit ulit na lang ako nadidisgrasya kaya siya naman tong sumalo?! TANGA talaga -______________________-

"A-asan siya?"

"ER padin eh." sagot ni Fab na halatang kabado

"Prissy, magpahinga ka muna. We will wait for the doctor's result. Baka meron kase nabali sayo dahil na din sa pagkakabagok ng ulo I mean pagkakatulak sayo ni Pat." inalalayan naman ako ni Ria sa para makahiga na ulit. Napaupo kase ako kanina eh.

Umalis na din sila Mac dahil mag-aasikaso pa sila isang araw din pala akong tulog :( Hindi ko alam kung ano pang mukha ang maihaharap ko kay Tito pag nalaman niyang nadisgrasya yung anak niya ng dahil saken.

Gusto ko nang makita si patrick, Ang daming panahon ang nasayang dahil sa galit ko sa kanya, Na ako pala talaga yung may mali :(( Naging selfish ako, inintindi ko lang yung sarili ko.

Sana di ako nagpadala agad. Nasa huli talaga ang pagsisisi, Tanga mo talaga Prissy.

Hindi parin maalis saken yung pag-aalala kay Patrick, napaka laki nang kasalanan ko. Sana maging okey na si Patrick, hindi ko alam talaga kung ano magagawa ko sa sarili ko kung may mangyare mang masama sa kanya nang dahil saken :((

"Don't worry Prissy, Patrick will be okey. Let's pray for his fast recovery.." Mabuti na lang at may pagka positive thinker tong si Ria.

"Ok.." tipid kong sagot

Nanunuyo na din yung lalamunan ko. Isang araw ba naman akong tulog.

Pag nagising na si Patrick yayakapin ko siya nang pagka-higpit higpit at ipaparamdam ko sa kanya na mahal na mahal ko siya. At hinding hindi ko siya iiwan.

Sana

Sana ...

Magising na siya ...

Gagawin ko lahat para lang magising siya, kahit buhay ko pa yung kapalit. Maraming panahon ang nasayang dahil sa walang kwentang dahilan ko. Ayoko na maulit pa yun.

A/N: Pagpasensyahan ang sobrang tagal na pag-update at napaka-ikli lang ng update na to. Hihihi! :"> 2 chapters left na lang po. Doon ako babawi :) Mag-iisip pa ako kung lalagyan ko pa siya ng epilogue o hindi na. ~dowenniesings