Maaga akong nagising para mag-asikaso dahil nagpapart-time job din ako. Ayokong humingi kay Papa gusto kong maging malaya kaya nga nandito ako sa Japan para hanapin ang sarili ko at para tumayo nang mag-isa hindi yung literal na tayo ah -_____________________- Naku! Ang dami ko na namang thoughts makapagluto na nga para hindi na mag-luto mamaya si Henrich pag-gising nya :3
Si Henrich kase tagaluto dito samen eh, well ako naman ang naunang magising kaya ako na din ang gagawa nun :)) Let's just say na nagbago na talaga ako.
"Ohayo Agatha! You're so early huh?" Kyoko
"Ohayogozaimasu Kyoko. Yea I'll just want to cook breakfast for us." I greeted her back, She nod and back to her room maybe she'll take a shower.
It's already 5:30 in the morning at natapos din ako sa pagluluto, simpleng luto lang kase breakfast naman eh, sakto namang gising na ang mga babae kong kasama kaya sabay-sabay na kaming nagsi-kain. Hindi kami pare-pareho ng mga school na pinapasukan pero perahas naman kami ng mga trabaho.
Si Kyoko parehas kaming na-broken hearted ang kaso siya di pa maka-move on paano nga makaka-move on kung kasa-kasama nya sa school ang ex nya? Hmmm hindi ko ata makakayanan yun?
Si Henrich happy go lucky mayaman pero di ko maintindihan kung bakit nakisali sa grupo nang mga gangster at ayun pinarusahan ng Daddy nya kaya naman kasama namin siya nagtatrabaho, pero sa tingin ko naman eh nagbago na sya.
Si Haruki simpleng babae at hopeless romantic. No boyfriend since birth pa nga eh naalala ko tuloy nung kinukwento nya yung lovelife nya saken sabi niya hanapan ko daw siya naalala ko naman yung mga kaibigan ng EX ko na lalaki kaya natatawana na lang ako. Siguro kung pupunta siya sa Pilipinas pwede ko siyang ilakad sa mga yun :D Kaso .... Walang oras para doon.
Natapos ako ng kain agad kaya naman nauna na ako sa kanila na pumunta ng school at dahil di naman ako mayaman tulad sa pilipinas eh naka-bike lang ako papuntang school. Uso naman yun eh Hahahahaha! Habang nagpipidal ako papuntang school ay napadaan ako sa isang store kung saan puro blue ang color ng binebenta nila.
Naalala ko na malapit na yung birthday ni Haruki at mahilig siya sa kulay asul. Naisipan kong pumasok at bilhan siya doon ng regalo.
"How much this keychain miss?" tanong ko doon sa nagbabantay ng store
"200 yen" sagot nung babaeng mukhang siya ang may ari.
Hindi na ako nagdalawang isip at binili ko na to. Maliban sa cute ang kulay eh magugustuhan naman ni Haruki to, mahilig din naman siya sa keychain eh :))
~
"Ohayoo Agatha-chan!" Michiko greeted me after that I greeted her back, By the way she's my classmate in Psychology.
Nakarating na kami sa room namin, pagpasok namin ay napaka gulo hindi mo aakalain na sa Japan ay may mga ganitong estudyante. How I missed my classmates in Philippines, ba't hindi kaya bisitahin ko sila ng biglaan sa Christmas break? 2years na rin akong walang balita sa kanila sa dahilang dineactivate ko lahat ng merong account ko.
"Hey! Agatha are you listening?"
"Oh Im sorry Michiko-chan, I was lost my mind can you repaet what you've said?" I asked her with sad tone well it's obvious na lutang na naman ako kaka-isip sa mga naiwan ko sa pinas. I sigh
Lately I was overthingking about my past in the Philippines, whaaaaaaaaa! It's kinda annoying though dapat naka-move on na ko diba? Nakuuuu Agatha tigilan mo na pag-iisip dyan wala namang nakakaalala sayo dun -_________________________- kinalimutan ko na nga yung nakasanayan kong pangalan na 'PRISSY' eh para maka get-over na ko.
"Uhmm I think you're out of your mind, let's talk about it next time." Michiko hissed the walk out :3
Okey I think I make her pissed, I sigh grabeeee na to kailangan ko siguro magkaroon ng closure sa pinas para hindi ganito ang nangyayare.
Patrick POV
It's been 2years since she left out in the country, I know that's my fault I left her without saying any words kaya naman ang laki ng galit niya saken. I can't blame her because I know in myself that it's my fault none other one it's me. Call me stupid, I'll accept it totoo naman kase na pinabayaan ko yung relasyon namin. Edi sana hindi nagka ganito? Hindi naman ako manhid para hindi ko malaman na umalis sa bansa si Prissy nung High School kami kahit na pilit itago ni Fierce malalaman ko padin yun.
I sigh
Kinailangan kong iwan siya doon para sa .....
Bakit ko nga ba ikukwento sainyo kung wala na din kami? What sense of that? Tell me!! Lately I can't sleep because of overthingking about her if how she is now? If she already forgot me? If she moved on? Lots of question popping in my head -___________________-
Nandito ako ngayon sa Europe almost 2 years na din, after graduation sa High School nag-migrate na din kami for good. Hindi ko naman aakalaing yung babaeng hinintay kong makaalala saken ay mawawala na lang nang ganun kabilis. Nanghihinayang ako hindi ko alam kung anong gagawin ko nung mga panahanong iniisip ko kung sino pipiliin ko si Mommy na naghihingalo o si Prissy na naghihintay saken?
Magulo ang isip ko noon, hindi ko na nagawang magpaalam kay Agatha. Siguro akala niya iniwan ko na siya dahil ni text wala ako, Yun yung mga panahong nagluluksa ako kami sa pagka wala ni Mommy :( Napanghinaan ako ng loob. Mas pinili kong mag-isa na lang.
"Oh Patrick, anong itsura yan? Abeerrr! Nasa Europe ka na lahat lahat di padin maka-get over?" si Jasmine pinsan namin ni Fierce -___________________- pakilamera talaga
"Mind your own business" cold kong sabi
"Duhhh?! Ikaw ang business ko so I have right to know what's with that face Patrick -___________-" okey mukhang inis na siya, madaling mapikon kaya hanggang ngayon wala pading boyfriend. Mas matanda si Jasmine saken ng apat na taon dapat Ate ko na yan ayaw lang patawag ng ATE -______________-
Maarte eh.
"Nga pala, ininvite tayo ni Fab sa party niya ika-18th Birthday niya. So uuwi ba tayo ng pilipinas?" tanong ni Jas habang nakapamewang pa. Tss bossy talaga
"Bahala ka." tipid kong sagot
Hindi ko na hinintay ang sasabihin ni Jasmine, agad akong tumalikod at naglakad papasok sa bahay. Actually nasa garden ako at nagrereminisce ang kaso naki-epal si Jasmine kaya naman nawalan na ako sa mood.
2 years na din akong cold makitungo, hindi na ko yung nakilala nyong Patrick na everytime mang gugulo kay Prissy o sa mga tropa ko. Yung tipong tatawa nang akala mo wala nang bukas at yung mahilig mang-asar. Ngayon iba nang Patrick to malamig at parang walang buhay kung makitungo sa iba.
A/N: Hi! Sorry napaka tagal kong mag-update alam kong hinihintay ni Sheenalenglengs yung mga update ko. Paano ko na laman nakuu puro siya laman ng notif ko dito sa watty :D HAHAHAHA! May bago akong story actually tinatapos ko pa bago ko i-publish. Syempre ayokong magalit kayo saken abangan nyo yung bago kong story "Once we're Bestfriend and Now we're Strangers" whaaaaaaaaaaa actually hindi siya totally fiction kase may halong katotohanan yung kwento na yan :) Uhmm sana magustuhan nyo din yan tulad ng TDOMG♥ ~ dowenniesings
BINABASA MO ANG
TEAR DROPS ON MY GUITAR
Teen FictionLahat tayo may karapatang ipaglaban ang mga taong mahal natin, Pero dapat parin ba natin 'tong ipaglaban kung alam naman nating sinuko ka na niya? Iniwan ka sa ere na lumalaban? Magpapaka-tanga ka na lang ba o susuko na lang din tulad ng ginawa niya?
