TEAR DROPS ON MY GUITAR

CHAPTER 42

"May mga tao talagang akala natin ay para sa atin. Yung mga taong akala natin habambuhay na nating makakapiling." - Prissy

"Prissy!! C'mon join us!" Mac invited me to join his company with her friends.

"Oo na, wait lang!" tumakbo na ko papunta sa kinaroroonan nilang magkakaibigan. May mga bago kaseng kaibigan si Mac eh.

5 years has passed. When I let him go noong una mahirap to the point na gusto ko na ding sumunod sa kanya but...

I realized na hindi siya magiging masaya sa gagawin ko. Life must go on, sabi nga nila pag may nawala may papalit. And I'm happy na naka-move on na ko.

"Say cheeseeee!" sabi ni Jella

Nagpicture picture lang kami. Nandito kami sa isang park sa Japan. After ni Patrick mawala nag-decide na akong tumira sa Japan which is doon din ako dati tumira noong naglayas ako pero ngayon may sarili na akong bahay dito. Dati apartment lang ngayon may sarili na akong bahay. Ang saya diba?

Nagkahiwalay na kaming magkakaibigan. Si Fab lumipat na sa Europe may pamilya na din siya. Siya ang unang nakapag-asawa samen wala eh napilit daw siya pero minahal naman niya sa Carl eh. 

Si Rap naman isa na siyang sikat na lawyer sa Pilipinas hindi niya iniwan ang pinas dahil doon niya nakita yung lalaking para sa kanya.

Si Ria naman isa na siya teacher sa Math, naalala ko dati hirap na hirap siya sa math naalala ko nung high school nangongopya pa siya saken sa trigo at algebra. Pero ngayon isa na siyang guro.

Si Mac naman kasama ko siya dito sa Japan nagtatravel siya all over the world. Sarap nang buhay niya isa na siyang fashion designer at ngayon ay nag-iikot siya sa buong mundo para lang makapag patayo nang isa BOUTIQUE which is isa sa mga negosyo nya din.

At ako ngayon isa lang naman akong dakilang taga bantay nang mga bata, I mean pamangkin. Iniwan saken ni Ate mga anak niya at dahil na din sa model siya at kung saan saan siya na-aassign na bansa saken niya iniwan yung dalawa niyang cute na anak. Ako lang pala yung hindi pa kasal tho si Mac din pala.

Masaya naman eh, Tanggap ko na yung mga bagay na dati akala ko mahirap tanggapin. Isa na din akong CEO nang company ni Papa well gusto niyang ipamana saken dahil daw sa ako lang naman daw ang anak niyang may hilig sa negosyo. Okey na din to.

Lovelife? Meron ako niyan. Masaya na ko na mahal ako nang pamilya ko at ni God. Kung tatanungin niyo ko kung may manliligaw o boyfriend ako. Meron, naalala niyo pa ba si Kei? Yung nakasama ko sa ilang chapter nang kwento ko. Naging kami ulit ni Kei at ngayon hindi na rebound. Natutunan ko din siyang mahalin sa lahat na pinakita niyang effort deserve niyang mahalin ko din siya. Hindi ko man siya minahal noong una atleast ngayon natutunan ko na siyang mahalin. Yung tipong hindi niya na kailangan ipilit yung sarili niya saken para lang mahalin ko siya.

Isang taon din niya akong sinuyo at niligawan noong una ayoko dahil nga sa hindi pa ako nakaka-get over kay Patrick noon pero ngayon okey na ang lahat. Mag-iisang taon na din kaming may relasyon at masaya kami. 

'May mga tao talagang akala natin ay para sa atin. Yung mga taong akala natin habambuhay na nating makakapiling.'

Minsan darating talaga yung problema na hindi inaasahan na akala naten walang solusyon. Pero sabi nga nila huwag agad sumuko maghanap nang paraan kung kinakailangan. Akala natin pag may nawala pakiramdam natin wala nang pag-asa. Nakakawalang gana mabuhay pag ganon diba? Ganun din naramdaman ko nun pero kung di dahil sa mga kaibigan ko hindi ko makakayanang lagpasan nang mag-isa yung pagsubok ko. Pagsubok na nawala si Patrick.

Life must go on. Hindi titigil ang mundo para sayo/saten. Problema lang yan hindi ibibigay nang Panginoon yang kung hindi mo kakayanin. Magtiwala lang tayo sa kanya :) He will give you the best if you'll survived the test.

- END

[A/N: Forever doesn't exist kaya ayan na po. This will be the last chapter of this story. So guys hope you'll enjoy the story tho napaka lungkot nang story. Hindi naman kase talaga permanente ang buhay, hiniram lang natin ito at kung gugustuhin niyang bawiin ito sayo wala ka nang magagawa. Expect the unexpected. Sabi nga nila THE ONLY PERMANENT IN THIS WORLD IS CHANGE AND DEATH. Sayoonara! ~ dowenniesings ]