signs of love

Deel 18.

Ik loop met de meiden door het park. Ik wil weten wie die gene is die ik vanavond ga zien. Ik ben zo benieuwd maar ter gelijkentijd onwijs zenuwachtig!! ''Nu gaan we naar het sprookjesbos!!'' Roept Sanne. ''Je wilt zeker naar je prins zoeken.'' Lacht Noa. ''Ik heb mijn prins al gevonden.'' ''Het begint met een K en eindigt op een i of J. Hoe schrijf je zijn naam eigenlijk?'' Vraagt Melinda. ''Uhm...'' Zegt Sanne. Noa begint te lachen. ''Probeer eerst zijn naam maar te schrijven San!'' Zegt Noa. ''Volgens mij is zijn naam met i.'' Zegt Chantal. ''Nee met een J.'' Zeg ik. De meiden stoppen. ''Wat?'' Noa glimlacht. ''Hoe weet je dat?'' Vraagt ze. ''Met Spaans schreef hij zijn naam op een blaadje.'' Dan beginnen ze weer te lopen. ''Ja het sprookjesbos is in zicht!'' Zegt Sanne blij. ''San je lijkt net een blij kind.'' ''Ben ik ook.'' Lacht ze. We lopen het sprookjesbos in. ''Kim kom je om half acht naar ons??'' Vraagt Amber. ''Is goed hoor.'' ''Oh.'' Ze loopt naar Noa. ''Kijk die kinderen zijn zo schattig!'' Sanne kan soms echt zo raar doen. ''Kim ga je naar die plek toe wat in die brief stond?'' Vraagt Chantal  ''Geen idee. Misschien. Hoezo?'' ''Ik wil weten wie het is.'' ''Zitten jullie er echt niet achter ???'' ''Nee ik zweer!!'' ''Oké ik geloof je.'' ''Dus ga je?!'' ''Ja maar wel alleen en tegen niemand zeggen.'' ''Belooft.'' Zegt ze. Ze is opeens onwijs blij. ''Waarschijnlijk ben ik zo terug.'' ''Waarschijnlijk ja want misschien is het onwijs leuk!!'' ''Ey als er een jongen is ben ik zo weg.'' ''Vanwege Jesse.'' Ik knik. ''Maar je kan ook gewoon vrienden zijn met een jongen.'' ''Ja maar dan ga je geen brief....je bent het wel. Je hebt een jongen daar uitgenodigd.'' ''Ey ik zweerde !!!'' ''Zeg maar op wat!!'' Ik zie een twijfeling maar dan zegt ze, ''Je krijgt anders onwijs veel snoep en jij mag kiezen!'' ''Oké deal.'' We schudden de hand. ''Ik kom er gemakkelijk achter dus kijk maar uit.'' Fluister ik. ''Ja je komt erachter dat ik de waarheid spreek.''

We zitten alweer aan het avondeten en ik krijg geen hap door me keel. Ik snap niet waarom maar ben onwijs zenuwachtig voor zometeen. Aan het hoofd van Kaj kun je gewoon zien dat hij dingen verzwijgt. Als je die jongen leuk vindt moet je een gebruiksaanwijzing hebben. Bij Jesse eigenlijk ook nou bij hem geef je een PlayStation en hij is zoet net als mijn broer. Alleen is mijn broer wel leuker want met hem speel ik weleens mee en Jesse negeert me gewoon. Dat doet soms wel pijn maar ben er nu wel aan gewend. Ik denk soms dat Jesse gewoon nog niet klaar is voor een relatie en ik ben niet klaar om het uit te maken. Ik kan het gewoon niet. Als ik voor hem sta doet hij opeens zo lief alsof hij weet dat ik het uit ga maken. De laatste keer dat ik het uit wilde maken is al twee maanden geleden. Hij stond bij mijn kluisje en had een speelgoedring gekocht. Ik dacht die echt was dus nam ik hem aan en kon het niet uitmaken. Toen liep ie weg en wilde ik hem om doen. Hij was nep. Ik heb het aan niemand verteld. Is dit geen teken dat hij gewoon nog een kind is of dat hij niet om kan gaan met geld. Ik zucht. ''Heb je geen trek?'' Vraagt Noa met een glimlach. ''Wel.'' Ik neem een hap van mijn eten. ''Je zat zeker aan je droomprins te denken.'' ''Gaat altijd weer over jongens hé.'' Lach ik. ''Yep en Kaj keek meteen je kant op toen je het woord 'jongens' zei.'' Lacht ze. ''Misschien volgt hij wel andere gesprekken.'' ''Oeh die was wel hard.'' Zegt Noa. ''Nu eten!'' ''Ja mamie.'' We lachen. Mijn vriendinnen zijn veel bezig met jongens maar als het uitgaat met een jongen kunnen ze echt wel hun mond houden over Jongens. Als die gene er over heen is praten ze weer voluit. Chantal is meestal de jongens verslinder. Ik weet niet hoe ze dat doet maar die wordt zo snel verliefd op iemand, echt niet normaal. Maar Chantal kan altijd overdrijven en probeert iedereen altijd te koppelen. Ik eet mijn eten verder op en luister naar de gesprekken.

''Moet je niet iets anders aan?!'' Vraagt Chantal. ''Nee want het is niet belangrijk. Ik loop er heen begroet die gene en luister wat die gene te zeggen heeft en loop weg. Ik ben denk tien minuten weg ofzo.'' Ik kijk op mijn horloge. Nog vijf minuten en dan moet ik er zijn. Ik ben liever op tijd dan te laat dus laat ik maar gaan. ''Ik ga.'' ''Nu al?!'' Vraagt Chantal. ''Zeur niet.'' Ik open de deur. Dan komt Chantal voor me staan. ''Wacht gewoon nog even.'' Dan kijkt ze de hal in en glimlacht. ''Wie is dat?'' ''Ga maar.'' Ik loop naar buiten en kijk der vreemd aan. ''Doei tot over tien minuten.'' Zegt Chantal alsof ze dronken is. ''Doei.'' Ik loop naar het afgesproken plek en open de deur. Ik zet een stap in de ruimte en dan gaat de deur dicht en wordt op slot gedaan. Ik bons op de deur. ''Laat me eruit!!!'' Roep ik. Ik kijk om me heen en zie dan een knop vlakbij de deur. Ik druk erop en dan gaat het licht aan. Ik schrik van Kaj. ''Kaj?!''