Mahal kita Noon, ANYARE NGAYON?

Ten

Days has past and weeks too. Hinayaan ko siya, hindi ko siya pinansin. Kahit madalas gusto kong bumigay, lalo na pag nagkakasalubong ang tinginan namin. But No! Ang gusto ko lang naman gawin niya ay lambingin niya ako o suyuin man lang. But that would be impossible. Si Rian, gagawin  yun? If ever she will do such a thing, to a guy? That guy must be really special...

Nang may narinig akong kumatok. At bumukas agad...

"Anak, what is happening I am really worried. Hindi ka lumalabas ng kwarto mo kung hindi ka lang papasok sa school. And you rarely touched your food na ipinapadala ko sa'yo, tapos hindi ka pa makausap ng matino. I am so worried, and i am sorry if I barged in, chineck ko sa CCTV yung ginagawa mo pag nasa loob ka lang ng kwarto mo buong mag-hapon. Because it really worries me at nakucurious na rin ako. And then nung tinignan ko na sa CCTV kung anong ginagawa mo, you are just looking at spaces at sobrang lalim ng iniisip, at hindi ka pa nakakatulog...Anak, anong nangyayari sa'yo?" Tuloy na sabi ni Mama. At napatingin naman ako sakanya.

"Ma, please. Let me handle this situation. Kaya ko ito! This is just a stupid thing. Kaya wag ka ng mag-alala. " Inamin ko na, pero hindi ko na ikukwento. Narinig ko namang bumuntong hinga si Mama.

"Okay, but if you need anything or kung kailangan mo ng ishare yan. Nandito lang ako a?" Aniya, napatango na lang ako sa sinabi niya para mawala na yung pangangamba niya. At umalis na rin siya...

And now it is time to get up. And i should prepare, because i am going to face her again today. So, I did all my routines, before I go to school. At nung tapos na bumaba na ako, at naabutan ko na silang kumakain.

At dahil nga wala akong gana, kumuha na lang ako ng apple sa dining room. At pinakita na kay mama yun, para hindi na siya mag-rekalmo at mag-alala. At dumiretso na ako sa labas para maihatid na ako ng driver sa school...

Nung nakapasok na ako sa kotse, agad kong binigay sa driver yung apple.

"Manong oh, sa'yo na lang. " ngumiti naman siya at nag-pasalamat. At pinaandar niya na agad ang kotse.

Hay, Rian! I'm a mess, di mo ba nahahalata yun?

Why can't you just ask for more forgiveness Rian? Can't you see? Iniiwasan na nga kita. Pero imbes na kausapin mo ako, iiwas ka rin. You play unfair, too unfair...

At dahil sa bwisit ko mas binilisan ko pa ang takbo ko sa threadmill. Pero hindi pa ako makontento. Pinatay ko na yung threadmill, at sinuot ko ang boxing gloves. At sinimulan ko na ang pagsuntok sa punching bag.

"Bwiset!!!" Sigaw ko habang mabibigat na ang suntok ko rito.

"Hey, Ryker. " napatigil naman ako sa tawag na yun. At napatingin ako sa likod ko.

"Cindy, what are you doing here?" Okay, I was surprise to see her. Pero if this was a normal day, I would hug her. But not in the mood.

"It looks like, you didn't missed me. " sabi niya na may pagtatampo.

"Of course I missed you, but do I need to show it?" Sabi ko habang nagpupunas na ng pawis. At ininum na ang energy drink.

"Looks like you have a problem, huh?" Napatingin lang naman ako sa sinabi niya. "You are Sungit! " napatawa naman ako ng konti.