Mahal kita Noon, ANYARE NGAYON?

Eleven

"So, she's the girl, huh?" Pangungulit niya nung nakauwi na kami. Kasama ko siyang umuwi, dahil doon dito pala muna siya tutuloy. Family friend kasi namin ang pamilya nila Cindy. Kaya okay lang na tumuloy muna si Cindy sa amin... At nalaman ko rin na si Grandma ang nagsabi sakanya tungkol kay Rian. Tsk.

In our family, privacy is invalid.

Kaya nabibwset na lang ako e.

"Alam mo naman na, nag-tatanong ka pa. " sabi ko at humiga na agad sa kama ko.

"She looks intimidating, but she's gorgeous. Maybe, before I leave the Philippines. I am going to look for her and we will hangout. " Tuloy-tuloy niyang sabi. Bwiset! Nakakainis naman ito.

"Can you please, stay out of it!"

"Why? I just want to be friends with her. Because she is your special girl. " nakapout niyang sabi.

"Stop Cindy. Can't you see? We are not okay. Huwag ka na lang munang mangielam. " naiinis kong sabi.

"What happened?"

"Many things happened... " sabi ko, at hindi ko siya hinarap.

"What kind of things?" Tanong niya pa.

"Stop asking questions. Can't you see? Hindi ako kunportable sa mga tanong niyo!" Naiinis kong sabi. "Please umalis ka na muna, bukas na lang tayo mag-usap. " paghabol ko pa. Narinig ko naman ang buntong hininga niya.

I knew she left when i heard the door shut.

Okay, maybe i was too harsh? But i know she will understand...

2 weeks had passed. Ginawa ko ang lahat para wag maglandas ang tatahakin namin sa school. Linayuan ko siya lahat-lahat. Kahit gusto ko ng magmura, dahil sobrang kating-kati na akong makita siya. Gusto ko ng makita ang mga mata niya. Gusto ko ng makita ang ngiti niya. Yung tawa niya. Yung simangot niya. Yung... Yung.

I closed my eyes out of frustration. At napabuntong hinga. I miss her so much. And i don't know if this is the right thing to do—Nasa likod ako ng bahay nila, kung saan nakadestino ang kanyang kwarto. Bukas pa ang ilaw kaya alam kong gising pa siya kahit medyo gabi na. Is this really the right thing to do?

Pero ano ba ang tama? Ang hindi siya makita at makasama ulit? If that's the right thing to do. Why do I feel that it isn't right? It doesn't feels right when she is not beside me. Pakiramdam ko hindi ako kumpleto. Kahit humihinga ako, pakiramdam ko para akong patay.

Nakakainis! Nababaklaan na ako sa sarili ko.

I snapped back to my senses nung muntikan na ako madulas sa puno. Yes, umaakyat ako sa puno kung saan malapit sa terrace ng kwarto ni Rian. I don't know how to climb a tree, because I never tried it before. But there's always a first, and I am dying just to see her.

Inakyat ko na lang ng dahan-dahan. At buti naman ay di ako nahulog... I was trying to reach the edge of their terrace. But it was too far. And I saw her, nasa taas siya ng bubong.

What the heck is she doing there?

"Psst!...Psst!" It was loud enough to let her hear it. And i was right, bumaba siya sa bubong at dumiretso siya sa kwarto niya. I though she saw me, pero hindi. Madilim naman na kasi talaga.

So I called her again for the nth time. "Rian!" At doon na siya napatingin sa puno, kung nasaan ako. Nanlaki naman agad ang mata niya. At agad akong tinulungan papunta sa terrace...

At nung napalapit na ako, men.

I missed her so badly!

She kept on saying things, pero nakatunganga na lang ako. The way her lips moved! Parang sisikip ata ang dibdib ko.

Kahit nung dinala niya ako sa bubong, hinayaan ko siya. Nagpahila lang ako na walang pag-aalinlangan.

"May sira ka ba sa ulo? Bakit mo ginawa yun?!" Naiinis niyang sabi.

Kinabahan siya? May pake pala siya sa akin. I felt that my inner self smiled.

Its been a month and weeks, nung last time kaming magkalapit ng ganito. At sana parati na lang kaming magkalapit ng ganito. I miss her so much. Nahihirapan na ako.

"Sorry, Can't stop thinking about you. " I said while staring at her dazzling eyes.

Fu-. I've been craving for those eyes, for quiet a long time. Ganun rin kaya siya sa akin?

"Gago ka ba o gago? Mga may sira lang sa ulo ang gumagawa nun. " Naiinis niyang sabi. Mas napangiti pa ako ng malapad.

I've missed those cusses...

"Siguro nga may sira na ako sa ulo. Kasi nagagawa ko yung mga ganitong bagay. " sabi ko at pinikit ang mata ko.

And the next thing i knew, I kissed her.

Full of love, full of hope, full of everything. I put myself in that kiss, in this kiss...

I grab her nape, so that i could kiss her more. And caress her soft cheeks.

It feels like an unwanted person by God, goes up to see heaven for a sec.

I never wanted to stop...