Kabanata 23

6.3K 97 0
                                    

March 17, 2015

Lumabas ako ng kwarto na nakatulala. Hindi ko alam kung matutuwa ako o matatakot. Hindi ko alam! Baka magalit sa akin si Zenon! Sinabihan niya na ako pero hindi ako nag-ingat. But more thing is, hindi ko alam kung sinong ama ng dinadala ko ngayon! But I know myself na sa kanya ang dinadala ko ngayon. Siya ang ama nito, siya lang at walang iba.

"How it is?" Bumangad si Zenon sa akin na may bahid ng pag-aalala.

Bigla tumulo ang luha ko sa harap niya sa takot, kung ano ba talaga ang dapat kong gawin. Natatakot ako na baka ang ama ng dinadala ko ay si Calvin pero alam kong walang nangyari sa amin pero maingat kaming dalawa ni Zenon sa tuwing ginagawa namin yun kaya unti lang ang posibilidad na siya ang ama ng dinadala ko ngayon! But I knew to myself he was! Pero hindi parin maalis sa isipan ko na may posibilidad na si Calvin ang ama! I don't know what to do! Nababaliw na ako! I'm 2 months pregnant!

"Sshhh. Everything will be alright. Tell me. Trust me, Mmy." Nakatitig siya sa aking mga mata.

"I'm....I'm preg....nant, Zenon. I'm sorry!" I crying out loud.

"What?! Do you said that you are pregnant? Is that right?" Tumango ako bilang sagot sa kanya na parang bata na takot na masigawan niya.

"I'M GOING TO BE A DADDY!" Malakas niyang pinagsigawan sa buong ospital at nagulat ako sa naging reaksyon niya dahil hindi ko inaasahan na matutuwa siya.

"Thank you, Mmy!" He kissed me on my forehead while lookin excited by himself.

"But you told me..."

"Sshhh.. yes I have told you but I also said that I will gladly accept if God gave us our little angel! It's a good news! Don't worry, I will be a good dad, promise! Thank you, Mmy! You didn't know how I'm happy right now. I will tell this good news to Mom and Dad, I know they will be excited." Nawala ang takot ko sa isang iglap sa nakikita ko sa kanya.

"Thank you, Ddy. We will tell them." I hugged him tightly.

"Umhmmm!" Pag-entrada ng nurse sa amin dahil na namin siya napansin.

"I'm sorry, I forgotten." I smile to her ear to ear.

"Doctor Jabil call you." The nurse said.

"Thanks." I said.

"Ddy, I forgot to tell you na pinapatawag tayong dalawa ng doktor, I'm sorry I'm so emotional here." Pinunasan niya ang mga luha ko na parati niyang ginagawa.

"Don't worry, I'm immune." I pouted.

"Joke!" He laugh.

Hindi ko alam kung maiinis ako o hindi pero naiinis talaga ako sa kanya.

"Good afternoon." Bati ni Zenon sa doktor.

"Good afternoon. She is your wife?" Doc Jabil asked.

"Yeah." Tugon niya.

"What a good couple. Please take a seat." Doc admiring us.

"Thank you." We sitted.

"Congratualation Mr. Craig!" Doc

"Thank you." He look at me and smiled.

"Tatapatin ko na kayo Mr. and Mrs. Craig. Sa bata na nasa sinapupunan mo ngayon ay medyo mahina ang kapit, kailangan ng pag-iingat dahil hindi natin alam kung anong pwedeng mangyari. Don't worry I will give some medicine." Malumanay na pagpapaliwanag ni Doc.

Better than Revenge (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon