Maskeli Balo ✿ BaekYeon ✔

6. I Wanna Dance

Medya: Amber&Taeyeon - Shake That Brass

6.Bölüm: Dans Etmek İstiyorum

#

Lunapark / Baekhyun

Taeyeon... Çok farklı biri. Aksi olsa da çok şirin bir tarafı da var. Lay ve Tiffany sayesinde her gün vakit geçirir olduk. Bazen rahatsız olsam da ona ısınmaya başladım.

Yine onların tarafından bir yerlere sürükleniyorduk. Bugünkü serüvenimizin adresi beli oldu. Lunapark! Ne kadar da çocukça!

Lunaparka geldiğimizde Lay ve Tiffany yine bizi yalnız bırakıp gitmişlerdi. Madem yalnız takılacaksınız neden bizi de sürüklüyorsunuz ki? Ben daha düşüncelere yeni yelken açmışken Taeyeon da beni sürüklemeye başlamıştı. Tam olarak nereye gittiğimizden emin değildim. İçimden bir ses gittiğimiz yerin pek hayra alamet olmadığını söylüyordu. Kafamı kaldırmamla Rangerın büyülü ışıklarıyla göz göze geldim. Henüz geç değil, bence kaçabilirim!

"Korkmuyorsundur umarım."

Artık çok geç!

"Korkmuyorum tabii ki!"

Erkekliğime de bok sürdürmezmişim. Ne demeye yaptıysam bunu! Ya benim yükseklik korkum var! Yüksek binalarda bile camdan bakamıyorum. Ranger benim ölüm fermanım!

Hareket etmeye başladı alet. Yok, ben yapamayacağım. Erkeklik falan bir köşede dursun ben korkumu yaşamaya gidiyorum! Ranger en tepeye geldiğinde korkum Nirvana'ya ulaştı. Çığlıklarım ortamdaki bütün sesleri bastıracak desibele ulaşmıştı. Gözlerimden inen yaşlara aldırmadan bağırmaya devam ediyordum.

Bir anda huzurlu hissetmeye başladım. Elimdeki sıcaklıkla çığlık atmayı bir yana bıraktım. Yanağımda hissettiğim sıcaklıkla da korkudan patlayacak olan kalbim bambaşka bir hisle dolmaya başlamıştı. Korkarak gözlerimi açtım. Taeyeon yüzümü tutmuş bana bakıyordu.

"Korkma Baekhyun ben yanındayım"

Duyduklarım beni şaşırtsa da korkumu azaltmaya yetmişti. O geceden sonra ilk defa onunla bu kadar yakındım. Bu kız ne kadar da korkusuz. Hormonlarım vücudumu ele geçirdiğinde çilek kokan dudaklarına sahip olabilirdim. Ama şimdi ne yeri ne de zamanıydı.

Korktuğumu görmesini istemezdim ama gördü. Bununla dalga geçeceğini sanıyordum ama o çok farklı davrandı. Karşımda hiç tanımadığım bir Taeyeon vardı. Güven veriyordu bana. Bir hamle yapıp ona sarıldım. Sarılmasam daha fazla dayanabileceğimi sanmıyordum. Ellerimi onun belinde sabitlediğimde beni iteceğini falan düşünüyordum. Ama o da bana sarıldı ve kulağıma bir şeyler fısıldadı.

"Baekhyun. Ben... Ben çok özür dilerim. Düşünemedim."

"Senin bir suçun yok Taeyeon. Bilemezdin."

"Sadece 5 dakika kaldı Baek. 5 dakika daha sabret. Ben yanındayım."

İlk defa ben yanındayım cümlesi bir anlam ifade ediyordu. Taeyeon benim yanımdaydı ve ben şaşırtıcı derecede huzurluydum.

"Baek bitti artık."

Bitti mi? Ne çabuk 5 dakika değil miydi? Bana 5 saniye gibi geldi oysaki.

Yavaşça Taeyeon'dan ayrılırken hala sıkı sıkı elini tutuyordum. Bir şekilde elini bırakmak istemedim. Eğer bırakırsam korkum tekrar gelecekmiş gibiydi.

"Canım siz hayırdır?"

Tiffany'nin sesiyle kendime geldim. Aynı anda Taeyeon'un ellerinden de mahrum kalmıştım. Taeyeon açıklama yapmaya çalıştı.