Maskeli Balo ✿ BaekYeon ✔

14. Baby Don't Cry

Y/N: Yazarınız Baekhyun'u çok özledi. O yüzden bir kaç bölüm Baekhyun'un ağzından olacak. Medyadakilere göz atmayı unutmayın. Tiger Jk & YoonMirae yeni favorim. İzleyin izlettirin :). Bu bölümdeki ruh haline çok uyan ağlayan Bakkiemize Sezen Aksu'dan Sen Ağlama Şarkısını gönderiyorum.

İyi okumalar diyor sizi bölümle baş başa bırakıyorum :)

14.Bölüm: Ağlama Bebeğim.

#

Dağ Evi - Kölelik Gününden Bir Kaç Hafta Sonra / Baekhyun

Her günüm daha da güzel olmaya başladı. Hayatımın kadınıyla aynı evde aynı havayı soluyorum. Güne onunla başlayıp günü onunla bitiriyordum. Gerçekten hayal bile edemeyeceğim şeyleri yaşıyordum. Yine gözlerimi açtım ve kollarımda uyuyan güzelliğe uzun uzun baktım. O benim kadınım. Öylesine güzel öylesine büyüleyici...

Ben hala onu izlerken gözlerini kırpıştırdı. Yüzüme baktı.

"Uyandın mı sevgilim?"

"Evet bebeğim. Dur biraz daha bakayım sana."

"Baek zaten hep beraberiz. Doyumsuzsun biliyor musun?"

"Sana doyabilir miyim hiç minik kedim?"

"Kedi miyim ben?" dudaklarını büzüştürdü. Şöyle yapmasa iyi olurdu. Bütün hücrelerim Usain Bolt'a rakip olacak kadar hızlı koşmaya başlıyordu. Büzdüğü dudaklarını öptüm.

"Yah fırsatçı!"

"Fırsatları değerlendirmek benim işim güzelim!"

Her sabahımız böyle başlarken farklı olan bir sabaha uyanmak aklımın ucundan bile geçmiyordu.

O sabah...

Sonsuz uykuda olmayı dilediğim o sabah...

Uyanmak istemediğim, defalarca uyuduğum halde sonucun değişmediği o sabah...

Yavaşça gözlerimi açtığımda yataktaki boşluk yüzünden yüzümü buruşturdum. Hep benden sonra uyanırdı. Ben onun kollarında huzurluyken o da benim kollarımda huzurluydu. Ben uyanmadan yataktan kalkmaz uyanana kadar beklerdi. Sürpriz yapacağını düşünüp aşağıya indim. Mutfakta yoktu. Salonda yoktu. Banyoda yoktu. Ceket bile giymemişti. Bir ihtimal dışarıdadır diye düşündüm.

Sonra dışarı çıktım. Yine yoktu. Belki yine göle gitmiştir diye düşündüm. Orada da yoktu hiç bir yerde yoktu.

Kalbime bir ağırlık çöktü. Taşıyamayacağım kadar büyüktü. Yere çöktüm. Yanaklarım çoktan ıslanmaya başlamıştı. Dudaklarıma değen tuzlu su kalbimin ağırlığını gram azaltmadı.

Koşarak eve döndüm. Bir şeyler aradım. Belki hala buralardaydı. Gitmiş olması imkânsız. Beni terk etmiş olamaz. Beni bırakmazdı.

Odasına koştum. Etrafa bakındım. Her şey yerli yerindeydi. Aynanın önündeki zarf dışında.

Zarfın üzerinde Baekhyun'a yazıyordu. Daha açmadan beynimde uçuşan düşüncelerle gözyaşlarım bağımsızlığını ilan etmişti. Yazı çoktan bozulmuştu. Daha fazla ayakta duramayacaktım. Güzel kokulumun yatağına oturdum. Yavaşça açtım mektubu. Ya da yazıyı her neyse.

Baekhyun.

Her şey gibi bunun da bir sonu vardı. Her şey bitti. Ben gidiyorum. Umarım beni aramak gibi bir aptallık yapmazsın. Kendine iyi bak.

-Taeyeon

Olamaz. Yapamaz. Beni bırakamaz. Beni terk etmiş olamaz. Her şey olabilir ama bu olmaz! Taeyeon bana bunu yapmaz.