Όταν γύρισα σπίτι, άνοιξα το MacBook μου εγώ η πελούσια και scrollαρα στο Facebook. Ναι. Ακόμα υπάρχει αυτό. Και δεν έχω ιδέα γιατί εξακολουθώ να το χρησιμοποιώ.
Αποτυχημένη έκτρωση 🤢
Αύριο να αρχίσουμε να ετοιμάζουμε τις προσκλήσεις. Έχουμε 13 ημέρες μπροστά μας. Πρέπει να βιαστούμε.
Γεννημένη θεά 💁
Το μπλοκ το έχω έτοιμο αν μου ξαναστείλεις.
Γιατί να έχει Facebook, γιατί να μου μιλάει, γιατί να υπάρχει γενικότερα...
Last night I lay in bed so blue
Cause I realized the truth, they can't love me like you
I tried to find somebody new
Baby they ain't got a clue, can't love me like you.
Αχ Στέφαν...Να ήσουν εδώ τώρα...
-Love me like you, Little Mix (σόρρυ αλλά όταν έγραφα αυτή την ιστορία ήμουν έκτη δημοτικού και άκουγα Little Mix, όχι Stk)
Όχι, όχι. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό έτσι; ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ.
Και τότε ήταν που όλο το σπίτι άρχισε να μυρίζει καμμένο κρέας και εγώ να μην έχω να φάω τίποτα. Νευριασμένη έβγαλα το φαγητό από τον φούρνο, το πέταξα εγώ από το παράθυρο, παραλίγο να έρθει στο δόξα Πατρί μιας κυριούλας και παρήγγειλα κινεζικό.
Όταν τερμάτισα την κλήση με τον Χι Αο, τον ντελιβερά και του τόνισα πως θέλω μόνο Spring Rolls σήμερα, ένας άγνωστος με κάλεσε με τη σειρά του.
"Ναι;"
Δεν απάντησε κανένας. Μόλις το έκλεισα μου ήρθε μήνυμα από αυτόν τον αριθμό.
Άγνωστος
Ετοιμάσου. Σε ένα τέταρτο να είσαι έτοιμη.
Ποιος είναι;
Ετοιμάσου και θα δεις.
Το κουδούνι μετά από 10 λεπτά χτύπησε και χάρηκα γιατί θα είχα το φαγητό μου εγκαίρως. Δυστυχώς όχι μόνο το φαγητό δεν ήρθε, αλλά μου κόπηκε και η όρεξη.
"Τι θες εδώ Στέφαν."
"Σου είπα να είσαι έτοιμη."
"Εσύ ήσουν; Γελάω."
"Κόψε την πλάκα και ετοιμάσου. Εγώ φταίω που θέλω και να σε βγάλω έξω!"
"Νομίζεις πως εγώ θέλω; Έχω παραγγείλει και μέχρι να έρθει το φαγητό δεν το κουνάω ρούπι!"
"Καλά...Αλλά αυτό δεν με εμποδίζει από το να κάτσω."
"Α το έχεις χάσει εντελώς έτσι;
"Σε λιγότερο από 2 εβδομάδες θα παντρευτούμε και εγώ δεν ξέρω τίποτα για εσένα. Σε παρακαλώ. Άσε με να περάσω λίγο χρόνο μαζί σου. Οφείλω να μάθω τον χαρακτήρα της μέλλουσας γυναίκας μου."
"Νευρικός 367 μέρες τον χρόνο, γιατί έχουμε και τα δίσεκτα."
Με κοίταξε με ένα βλέμμα το οποίο αντανακλούσε τον εκνευρισμό που τον κυριαρχούσε εκείνη την στιγμή και με έκανε να υποχωρήσω.
"Εντάξει. Βολέψου και το φαγητό θα έρθει σε λίγο.
Από την μεριά του Στέφαν
Δεν θα πίστευε κανείς ποτέ πως η ιδέα του γάμου ήταν δική μου. Θα ήταν το κλισέ σενάριο στο οποίο μισεί ο ένας τον άλλον μόνο που εγώ...Όχι μόνο δεν την μισώ αλλά θα κάνω τα πάντα για να τη δω ευτυχισμένη.
McCain και ιστορίες. Ο άνθρωπος ζει και βασιλεύει. Απορώ αν θα πεθάνει ποτέ. Μάλλον αυτός θα μας θάψει πρώτα. Έπρεπε να βρούμε όλοι μία δικαιολογία για να πιστέψει πως αυτός ο γάμος πρέπει να γίνει και ήταν η μοναδική. Πειστική τουλάχιστον.
Είδαμε μία κωμωδία η οποία ήταν υπερβολικά βαρετή, έτσι η Ιζαμπέλ δεν άντεξε να μη κοιμηθεί. Την τύλιξα με μία κουβέρτα, την φίλησα στο κεφάλι και έφυγα. Έφυγα σαν κυνηγημένος.
Αν ήταν όμως στο χέρι μου...Δεν θα έφευγα ποτέ από κοντά της.
