"Άνελιζ πάρε την τσάντα σου σαν να μην συμβαίνει τίποτα και πάμε να φύγουμε."
"Γιατί τι έγινε;"
"Έρχεται ο Στέφαν."
"Και αυτό είναι κακό;"
"Εσύ τι νομίζεις με το λιγοστό μυαλουδάκι σου;"
"Α δεν είσαι με τα καλά σου και ξανακάνε δεύτερο σέρβις."
"Δεν το νομίζω.", είπα και πήρα την τσάντα μου. Σκουπίστηκα με την πετσέτα που κρατούσα στα χέρια μου και δύο χέρια ένιωσα να με κρατάνε από τους καρπούς. Σήκωσα το βλέμμα μου και καρφώθηκε με αυτό του Στέφαν.
"Φύγε.", του απάντησα μονότονα και κοιτούσα σε άλλη κατεύθυνση από αυτή των ματιών του.
"Ιζαμπέλ μπορείς να μου δώσεις εξηγήσεις; Δεν ξέρω σε τι έχω φταίξει."
"Η μάνα σου φταίει που δεν προτίμησε να κάνει έκτρωση."
"Θα ήταν έγκλημα να στερήσει την ζωή ενός Edwards."
"Στέφαν δεν θέλω να σε ξέρω με άλλα λόγια. Μπορείς να εξαφανιστείς από προσώπου γης;"
"Όχι δεν μπορώ γιατί ξέρω πως θα σε πονέσει κάτι τέτοιο όσο και εμένα."
"Ναι αλλά σε ένα θέμα σε αυτό η λογική πρέπει να κυριαρχήσει, όχι η καρδιά."
"Μπορείς να σταματήσεις να αρνήσε τα συναισθήματά σου;"
"Και τι να κάνω; Να παντρευτώ κάποιον τον οποίο μισούσα όλη μου τη ζωή και μέσα σε μερικές μέρες τον ερωτεύτηκα; Αυτά γίνονται μόνο σε παραμύθια. Δεν θέλω να ζω μία ουτοπία."
"Ώστε με έχεις ερωτευτεί."
"Πότε το είπα αυτό;", είπα δειλά.
"Μόλις τώρα."
"Ιδέα σου."
"Ιζαμπέλ δεν μπορείς να με ξεγελάσεις."
"Μπορώ να κάνω οτιδήποτε μπορώ να φανταστώ. Και αυτό που φαντάζομαι τώρα δεν μπορείς εσύ να το φανταστείς."
"Είμαι τόσο τρελός όσο εσύ."
"Κανένας δεν με φτάνει."
"Είμαι τόσο πεισματάρης που μπορώ να σε διαψεύσω."
"Κανένας δεν με ξεπερνάει.", γέλασα και τον τράβηξα από το χέρι. Ξεκλείδωσα το αυτοκίνητο, φώναξα στην Άνελιζ πως θα της εξηγούσα τα πάντα και εκείνη μου ευχήθηκε τα καλύτερα.
"Μη με πας σε κανένα στενάκι και με βιάσεις. Δεν θα αντέξω να μιμηθείς των κωλοπαιδάρα, τον παιδόφιλο τον Liam."
"Το καλό μόνο μία φορά γίνεται."
"Μίλα μου για να μη φοβάμαι."
"Στέφαν είσαι με τα καλά σου;"
"Σε φοβάμαι."
"Θα 'πρεπε."
"Πώς;"
"Καλά κάνεις λέω."
"Μα καλά στο Srodmiescie με έφερες;"
"Ναι για να σε ρίξω από το παλάτι των Τεχνών και των Επιστημών."
"Σοβαρά τώρα;"
"Όχι βέβαια απλά έχω 2 κουπόνια δώρο για δωρεάν καφέ εκεί πάνω."
"Ούτε 1 σλότι δεν θα χαραμίσεις για πάρτη μου έτσι;"
"Σε μία άλλη ζωή ίσως."
Με σταρβοκοίταξε.
"Εντάξει. Ποτέ."
***
"Σε μιάμιση εβδομάδα σε παντρεύομαι Στέφαν."
"Πώς νιώθεις;"
"Σοκαρισμένη. Δεν περίμενα να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο."
"Όλα είναι πιθανά."
"Και δεν ξέρω. Φοβάμαι. Έχω ένα προαίσθημα πως δεν θα είναι πετυχημένος αυτός ο γάμος."
"Γιατί πάντα το μυαλό είναι στο κακό;"
"Δεν έχω ιδέα."
"Σε διαβεβαιώνω πως δεν θα αφήσω εγώ τον εαυτό μου να συμβεί κάτι τέτοιο."
"Το εννοείς;"
"Φυσικά και το εννοώ.", είπε, άπλωσε το χέρι του, έπιασε το δικό μου και το χάιδεψε.
